شانزدهمین دوره رقابتهای والیبال مردان آسیا در تهران با قهرمانی ایران به پایان رسید. نکته جالب توجه این دیدار حضور پررنگ مردان و زنان ایرانی در ورزشگاه 12 هزارنفری آزادی و تشویق پرشور و حمایت همه جانبه آنها بود.

حضور پرتعداد تماشاگران زن در رشته های والیبال یا بسکتبال را شاید بتوان تاحدی به محدودیت آنها برای تماشای رقابتهای فوتبال و حضور در ورزشگاه صد هزار نفری آزادی نسبت داد، اما اشتیاق و انگیزه بالای آنها، به ویژه شور و اشتیاق نسل جوان را نمی توان نادیده گرفت. تماشاگران زن در رقابت‌های والیبال، خصوصا دیدار نیمه نهایی و فینال حضور پرشوری داشتند و جالب این که سکوهای درنظر گرفته شده برای آنها زودتر از بخش مردان پر می شد. خبرنگار  ایسنا پیش از آغاز دیدار تیمهای ایران و چین در فینال قهرمانی مردان آسیا، با آنها گفت‌وگویی انجام داده که در زیر می‌خوانید:

 خواب بازی فینال را دیدم

مریم طاهری منش، دختر18 ساله در حالی که به شدت مراقب است هنگام دویدن کلاه چهارلبه اش که سه رنگ پرچم ایران بر آن نقش بسته، از سرش نیفتد، می‌گوید: « دیشب خواب بازی فینال را دیدم. خواب دیدم 3-2 چین را می بریم. دو روز است مشغول درست کردن کلاه هستم تا به بازی امروز (پنج شنبه) برسم.»

وی در پاسخ به سوالی درباره‌ی تحصیلات و انگیزه اش از حضور در ورزشگاه هم این گونه عنوان می‌کند: «کنکور امسال در رشته مورد علاقه ام قبول نشدم. می خواستم از چند روز پیش درس را شروع کنم، اما همه حواسم به والیبال بود. من عاشق والیبالم و تمام بازی ها را از نزدیک تماشا کرده ام. با توجه به شرایطی که دارم نمی توانم ورزش کنم، اما حداقل می توانم به ورزشگاه بیایم. امیدوارم ایران قهرمان شود و از جمعه درس خواندن برای کنکور را آغاز کنم.»

مریم درباره اطلاع خانواده اش از حضور او در ورزشگاه می گوید: «برادرم من را به ورزشگاه آورده است.»

 برای حس کنجکاوی خودم آمدم

غزاله راستگو، 26 ساله، دیپلمه و صاحب مغازه عطرفروشی با ظاهری کاملا ورزشی منتظر چیزی یا کسی است و در این میان به خبرنگار ایسنا می گوید: «اولین باری است که به ورزشگاه می‌آیم. شنیده بودم جو ورزشگاه خوب نیست، اما دوستانم که بازیهای قبل به ورزشگاه آمده بودند، ابراز رضایت کرده بودند و من هم راضی شدم به ورزشگاه بیایم. حالا هم منتظرشان هستم.»

وی در پاسخ به این سوال که آیا بعدا باز هم به ورزشگاه می آید یا نه با خنده می گوید: «نمی دانم اگر آمدنم برای تیم ملی آمد داشت و قهرمان شدیم، باز هم می آیم، اما جدا از شوخی بیشتر برای ارضای حس کنجکاوی خودم امروز آمدم. اگر واقعیت با چیزی که از دوستانم شنیدم همخوانی نداشته باشد، دیگر به ورزشگاه نمی آیم.»

غزاله راستگو در حالی که به نظر می رسید حرفهای زیادی برای گفتن داشه باشد، با رسیدن دوستانش خداحافظی کرد و با عجله از ورودی اصلی وارد سالن شد.

تفاوتی بین تماشاگران مرد و زن نیست

ساجده علی نژاد، 27 ساله، کارشناس پرستاری که به همراه همسرش به ورزشگاه آمده می‌گوید: «پیش از ازدواج امکان حضور در ورزشگاه را نداشتم، اما در این دو سالی که ازدواج کرده ام چندین بار به ورزشگاه آمدم. فینال لیگ بسکتبال بین تیم های مهرام و ذوب آهن را هم تماشا کردم.»

وی درباره برخورد مسئولان برگزاری با تماشاگران زن هم عنوان کرد: «متاسفانه روزهای اول مشکلاتی وجود داشت و برخی مسئولان و خصوصا ماموران انتظامات برخورد جالبی نداشتند، اما خوشبختانه در روزهای اخیر برخوردها خیلی بهتر شده و تقریبا تفاوتی بین تماشاگران مرد و زن نیست.»

زنان هم به ورزش علاقه دارند

درسا مهدیان، دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی هم درباره‌ی دلیل استقبال پرشور بانوان می‌گوید: «مردم ما اصل ورزش را دوست دارند و زنان هم از این قاعده مستثنی نیستند. شاید این که به آنها اجازه حضور در میدانهای دیگر داده نمی‌شود، باعث شده تا زمانی که فرصت پیدا می کنند به نوعی ابراز وجود کنند، اما به هر حال نمی توان منکر شد که زنان هم به ورزش علاقه دارند.»

وی درباره‌ی  برخی حساسیت‌ها چنین می‌گوید: «نمی دانم چرا برخی موارد حساسیتهای زیادی وجود دارد. البته قبول دارم که شرایط ما در ایجاد این رفتار بی تاثیر نبوده است، اما مسلما راه هایی هست که تماشاگران زن هم بتوانند به ورزشگاه ها بروند، البته با رعایت عرفهای جامعه.»

هم خوشحالم، هم ناراحت

نگار محمدلو، زن 33 ساله ای است که تلاش می کند پسر 9 ساله اش را با خودش به داخل ببرد، اما با مقاومت مسئولان روبرو می شود. وی با ناراحتی می گوید: «آخر من که نمی توانم پسر 9 ساله ام را میان جمعیت ول کنم. نمی دانم چرا شرایط ما را درک نمی‌کنند. هر قانونی باید تبصره‌ای داشته باشد.»

این زن خانه دار در پاسخ به این که چه نظری درباره حضور گسترده زنان در سالن 12 هزار نفری دارد؟ می گوید: «راستش هم خوشحالم، هم ناراحت. خوشحالم از این که زنان ما این قدر به ورزش علاقه دارند که با وجود این محدودیت هایی که همین الان دیدید حاضرند از کار و زندگی شان بزنند و به ورزشگاه بیایند. از این نظر ناراحتم که همیشه نمی‌توانند به ورزشگاه بیایند.»

خانم محمدلو سرانجام با هماهنگی نگهبان پسرش را از ورودی آقایان داخل می برد تا بتواند او را مقابل خودش اما یک طبقه پایین تر بنشاند.

آمده‌ام اگر کسی از قهرمانی غش کرد نجاتش دهم!

ارغوان ستاری، 23 ساله دانشجوی پزشکی با نشان دادن گوشی پزشکی به خبرنگار ایسنا می گوید: «وسایلم را آورده ام اگر کسی از قهرمانی ایران فینت (غش) کرد نجاتش دهم، شوخی کردم! تا همین الان شیفت بیمارستان بودم و یک ساعت نمی شود که از بیمارستان خارج شده ام. امیدوارم برنامه ریزی هایم با باخت ایران خراب نشود.»

ارغوان درباره برخورد خانواده اش هم این گونه توضیح می دهد: «در میان دوستان و فامیل کسانی را دیده ام که بی جهت محدودیت ایجاد می کنند، اما پدرم خوشبختانه مشکلی با این موضوع ندارد و دختر و پسر برایش فرقی نمی کند. با توجه به این که بازیهای قبلی را از تلویزیون دیده بود و متوجه شده بود جو سالن سالم است و مشکلی ندارد به من اجازه داد. در حالی که سه سال است به برادرم اجازه نمی دهد برای تماشای فوتبال به ورزشگاه برود چرا که می گوید جو ورزشگاه صدهزارنفری مسموم است.»

وی در پایان درباره فضای حاکم بر ورزشگاه ها، پاسخ می دهد: «در مورد فوتبال فکر نمی کنم بتوان کار خاصی انجام داد و یا حداقل این که مشکل به این زودی ها حل نمی شود. برخی افراد حاضر در فضای فوتبال سطح فرهنگی و فکری پایین تری نسبت به سایر رشته ها دارند و این مساله به نوعی به رفتار تماشاگران هم رخنه می کند. تا این فضا وجود داشته باشد حضور در ورزشگاه برای آقایان هم مضر است چه برسد به خانم ها.»

مردان با خانواده‌هایشان به ورزشگاه بیایند

رزیتا افخمی 22 ساله ابتدا با دیدن آیدی کارت گمان می کند که خبرنگار ایسنا مسئول برگزاری است و می خواهد به دلیل شلوغی مانع از ورودش به ورزشگاه شود! اما پس از درخواست برای مصاحبه خودش را این گونه معرفی می کند: «دانشجوی ترم 5 گرافیک هستم و علاقه زیادی به ورزش دارم، هم به والیبال و هم به فوتبال. انجام بازی ها در تهران فرصتی بود که برای تماشای رشته مورد علاقه و تشویق تیم ملی کشورم به ورزشگاه بیایم.»

افخمی درباره جو حاکم بر سالن 12 هزار نفری هم می گوید: «من غیر از بازی اول با افغانستان و بازی با ژاپن که اجازه ندادند، در تمام بازیها به ورزشگاه آمدم. مشکل خاصی وجود نداشت و جو خوبی بود. فکر می کنم اگر حضور زنان در چنین رقابتهایی بیشتر شود، نگاه بدی که به حضور بانوان در ورزشگاه وجود دارد از بین می‌رود و همه چیز عادی شود. فکر می کنم اگر مردان چند بار با خانواده خودشان به ورزشگاه بیایند برخورد بهتری با دیگر تماشاگران زن خواهند داشت.»

 امکانات ورزشی برای خانم ها کم است

آیدا پناهی 17 ساله دانش آموز پیش دانشگاهی که از یکی از شرقی ترین نقاط تهران خودش را به ورزشگاه آزادی رسانده، می گوید: «آدمی نیستم که در هر شرایطی هر کاری انجام بدهم. متاسفانه برای خانم ها امکانات ورزشی کم است و حتی تماشای بازیها هم محدودیت دارد. به همین دلیل از نارمک به اینجا آمده‌ام.»

وی که حضور در فینال آسیا،‌ اولین حضورش در ورزشگاه است، در پاسخ به این سوال که آیا برای تماشای ورزش بانوان هم به ورزشگاه می رود یا خیر، می گوید: «نتایج را تا حدی دنبال می کنم، اما رقابت های باشگاهی چه مردان و چه زنان جذابیت بسیار کمتری از بازیهای ملی دارد. در رده‌ی ملی هم که به دلایلی که همه می دانند امکان میزبانی در بیشتر رشته ها وجود ندارد. علاوه بر این سطح کیفی بسیاری از رشته های ورزشی بانوان پایین است و این مساله علاقه تماشاگران را کم می کند. در همین والییال که با شکست چین قهرمان شدیم، آیا تیم زنان می تواند چین را شکست دهد و یا قهرمان آسیا شود؟»

تنها مشکل رفت و آمد داشتیم

نسترن فلاح 25 ساله نیز به عنوان یک کارمند، یکی دیگر از تماشاگران زن حاضر در استادیوم عنوان کرد: «هر چند حضور بانوان در سالنهای ورزشی سابقه کمتری نسبت به آقایان دارد، اما زنان هم توانستند پا به پای مردان، تیم ملی ایران را تشویق کنند. حتی زنان لیدر تشویق کننده ای را نداشتند و به صورت خودجوش و هماهنگ تیم ایران را تشویق می‌کردند. در این چند شب هیچ گونه مشکلی برای تماشاگران زن به وجود نیامد و حتی زنان تنها تیم ایران را تشویق می‌کردند و هیچ گونه حاشیه‌ای نداشتند. یکی از مشکلاتی که تماشاگران زن با آن روبرو بودند، این بود که در شب های اول وسیله رفت و آمدی برایمان نبود که البته در شب‌های بعد مسئولان سرویس‌هایی را برای تماشاگران در نظر گرفتند.»

وی با گلایه از این که چرا باید در مسابقه والیبال ستارگان فوتبال مورد تشویق قرار گیرند، گفت: «در مجموع فضای بسیار خوبی در سالن حاکم بود و تماشاگران زن در تشویق والیبالیست‌های ایران فوق‌العاده‌ عمل کردند. این موضوع نشان می‌دهد که اگر اجازه حضور بانوان در ورزش های دیگر هم داده شود، مشکل خاصی به وجود نخواهد آمد.»

به گزارش ایسنا، تیم ملی والیبال ایران در حالی در شبی رویایی و به یادماندنی با پیروزی 3-1 مقابل چین قهرمان آسیا شد که نزدیک به 5 هزار تماشاگر زن یک صدا ایران را تشویق می کردند و البته عده‌ی زیادی هم به دلیل پرشدن سالن امکان حضور را پیدا نکردند.