اختصاصی90/حامد حدادی: در آمریکا خبری از «دلال» نیست
شهرام اصغری
90: آسمان خراش بسکتبال ایران بالاخره توانست به آرزوی قلبی خود برسد و در لیگ NBA آمریکا که بهترین و معتبرین لیگ بسکتبال دنیاست بازی کند. حامد حدادی بازیکنی بلند قامت دیار خوزستان که زمانی به دلیل بلندی قامتش برای حضور در کوچه و خیابان خجالت می‌کشید حالا با استعدادیابی صحیح مسئولان و مربیان بسکتبال به یکی از سرمایه‌های ورزش ما در این رشته تبدیل شده است و در آنسوی آبها و در ینگه دنیا نام ایران عزیزمان را به زبان‌ها می‌اندازد.
هر چند که حامد هنوز هم می‌تواند پیشرفت کند و ظرفیت رشد بالایی دارد، اما همین بازی‌های چند دقیقه‌ای او نیز برای ما بسیار باارزش و ستودنی است ورزشکار 218 سانتی بسکتبال ما این روزها به دلیل تعطیلی لیگ NBA در کشورمان حضور دارد و با تیم حفاری اهواز تمرین می‌کند. ما هم از این فرصت استفاده کردیم و با او گپ زدیم و از اهداف و برنامه‌ها و آمال و آرزوهایش سخن گفتیم و تا حامد از دسترس خارج نشده و به آن سر دنیا نرفته از فرصت استفاده، سئوالات 90 را با او مطرح کردیم.
90: آقا حامد! یادت می‌آید کجا بودی و کجا رسیدی؟ آیا فکر می‌کردی یک روز به این مرحله از زندگی ورزشی برسی؟
من هیچ وقت گذشته‌ام را فراموش نمی‌کنم. یادم می‌آید اوایل کفش نداشتم و بیشتر پابرهنه تمرین می‌کردم اما سختکوش بودم و از این مسائل خسته نمی‌شدم. البته چون سایز پای من خیلی بزرگ بود کفشی مناسب و اندازه پایم پیدا نمی‌شد؛ با این حال من هرگز از تلاش و کوشش دست برنمی‌داشتم.
90: دیگر از دشواری‌های آن زمان چه خاطره‌ای در ذهن‌تان مانده است؟
یادم می‌آید من چون قد بلند بودم برای حضور در کوچه و خیابان خجالت می‌کشیدم و خودم را در خانه حبس کرده بودم و نمی‌توانستم بیرون بیایم که مبادا مردم مرا مسخره کنند! از همه بدتر اینکه وقتی می‌خواستم ماشین سوار شوم در تاکسی جا نمی‌شدم و هر جا که می‌خواستم بروم مجبور بودم با اتوبوس واحد سفر کنم. واقعا آن روزها شرایط بسیار سختی را می‌گذراندم و از نظر روحی و روانی بسیار اذیت می‌شدم. من هرگز آن روزها و گذشته‌ام را فراموش نمی‌کنم. البته من زمانی که بچه بودم جنبه‌ام پایین‌تر بود و خدا را شکر حالا از هر نظر متحول شده‌ام.
90: دیگر چه چیزی از سختی‌های آن دوران به یاد داری؟
به هر حال برای یک بچه شهرستانی حضور در تهران دشوار بود. گاهی حدود شش ماه به اردو و تمرین مشغول می‌شدیم و دلم برای خانواده و دوستانم تنگ می‌شد. من حدود 13 سال است که از خانواده‌ام دور شده‌ام و برای ما ایرانی‌ها دوری از خانواده دشوارتر است. باور کنید گاهی اتفاق می‌افتاد که هر 365 روز سال فقط 10 یا 15 روز در کنار خانواده‌ام بودم. تحمل این مسئله برایم از نظر روحی و روانی دشوار بوده و هست.
به هر حال هر کس برای رسیدن به اهدافش باید سختی‌هایی را تحمل کند.
90: با سفر به آمریکا که از خانواده و دوستان دورتر شدی...
واقعا دوری از ایران هم برایم آزار دهنده بود. زمانی از اهواز دور می‌شدم و به تهران می‌آمدم، دلم برای اهواز تنگ می‌شد، اما حالا دوری غربت دل مرا برای کل ایران تنگ می‌کند. سال اول حضورم در آمریکا برایم بسیار دشوار بود. اما دیگر در چهارمین سال حضورم در دیار غربت سختی‌های کمتری را متحمل می‌شوم.
90: به هر حال یک بازیکن حرفه‌ای که نباید زیاد دل نازک باشد و دوری از وطن و خانواده باعث شود از رسیدن به اهدافش باز بماند... در این خصوص چه نظری داری؟
ببینید من وقتی به لیگ NBA رفتم، عده‌ای می‌گفتند حامد یک سال هم در آمریکا دوام نمی‌آورد اما حالا چهارمین سال حضورم در آمریکا سپری می‌شود و من تلاش می‌کنم با تمرین و تلاش بیشتر قراردادهای بهتری ببندم و ادامه فعالیتم در لیگ NBA میسر شود.
90: در آمریکا چه ماشینی سوار می‌شوی؟
اینجا که ماشین ندارم، با ماشین دوستانم به هر جا بخواهم می‌روم اما در آمریکا یک ماشین «رنج‌روور» دارم و دیگر مشکلی برای سوار شدن ماشین را ندارم.
90: باشگاه ممفیس چه امکاناتی در اختیار شما قرار داده است؟
در آمریکا تهیه مسکن بر عهده خودمان است و باشگاه در این خصوص امکاناتی به ما نداده است، اما پول غذایمان را در حسابم می‌ریزند و خودم می‌توانم از آن برداشت کنم.
90: در آمریکا که مشکل غذا نداری؟
نه، من هر غذایی را راحت می‌خورم و مخصوصا غذاهای پروتئین‌دار را که برای ورزشکاران توصیه می‌شود. از طرف دیگر در آمریکا غذای ایرانی هم هست و مشکلی نداریم.
90: از نظر زبان به چه مرحله‌ای رسیده‌‌ای؟
من برای یاد گرفتن زبان مترجم نگرفتم اما حدودا 50 درصد می‌توانم مشکلم را حل کنم.
90: برخورد آمریکایی‌ها با شما چطور است؟
خیلی عالی است و همه با من مهربانی می‌کنند و لطف دارند. واقعا مردم آمریکا در کوچه و خیابان که مرا می‌بینند خیلی محبت می‌کنند و متاسفانه مدتی شایعه شده بود که مسئولان باشگاه ممفیس به من بی‌مهری می‌کنند اما واقعا اینطور نبود و روابط ما با هم عالی است و من جز محبت از آنها چیزی ندیده‌ام.
90: امکانات باشگاه ممفیس در مقایسه با امکانات باشگاه‌های کشور ما در چه سطحی است؟
واقعا امکانات باشگاه‌های آمریکا و لیگ NBA با امکانات هیچ کشور دیگری قابل مقایسه نیست. امکانات حرفه‌ای بسکتبال NBA حتی با لیگ‌های اروپایی هم قابل مقایسه نیست چه برسد که بخواهیم آن را با لیگ خودمان مقایسه کنیم. واقعا در لیگ NBA همه چیز کاملا حرفه‌ای است و سرجای خودش قرار دارد. از بلیت فروشی گرفته تا مسئولان و روسای لیگ که افکاری حرفه‌ای دارند. اینجا حتی افرادی که سالن‌ها را «تی» می‌کشند هم حرفه‌ای هستند. در بلیت فروشی هم به طور مثال بلیت یک صندلی از اول فصل تا پایان فصل یکجا فروخته می‌شود و با تخفیفی که می‌دهند تماشاگران برای تماشای مسابقات تیم‌های محبوبشان تشویق می‌شوند.
90: آیا زمانی می‌رسد که بتوانی بازیکن فیکس تیم ممفیس شوی؟
واقعا سخت است اما به اندازه‌ای تمرین می‌کنم که بتوانم رشد کنم و به جایگاه بهتری دست یابم. در لیگ NBA واقعا رقیبان زیادی داریم و بازیکنان حرفه‌ای و بسیار قدرتمندی در این لیگ حضور دارند. با این حال من هم سعی می‌کنم دقایق حضورم در ترکیب را روز به روز افزایش دهم و بازیکن موثری برای تیمم شوم.
90: در لیگ NBA هم دلال بازی وجود دارد؟
نه آقا! آنجا از دلال‌بازی خبری نیست و یکی از سخت‌ترین و منظم‌ترین و بابرنامه‌ترین لیگ‌های دنیاست. بازیکنان فقط به دلیل توانایی‌های جسمانی و فنی‌شان می‌توانند به عضویت تیمی درآیند و در غیر این صورت بازیکنی نمی‌تواند از راه‌های پشت پرده و غیر قانونی به عضویت تیمی درآید.
90: در آمریکا مصاحبه خبرنگاران با شما چطور است؟
اکثر خبرنگاران و گزارشگران مطبوعاتی و ماهواره‌ای به دنبال ما می‌آیند و هر کدام تحلیل خاص خودشان را دارند.
90: کدام تیتر مطبوعات آمریکایی را به یاد داری؟
باور کنید من اصلا به تیتر مطبوعات توجهی نمی‌کنم. هر‌از گاهی دوستان ایرانی‌‌ام می‌گویند که در فلان مجله یا روزنامه از شما مطلب نوشته بودند اما من زیاد وقت پیگیری ندارم.
90: اینکه در آمریکا اکثر جوانان به بسکتبال علاقه دارند، دلیل خاصی دارد؟
الان در آمریکا مسئولان سعی می‌کنند همه رشته‌های ورزشی در میان مردم جا بیافتد و در این چند سال واقعا علاقمندان به فوتبال هم در آمریکا زیاد شده‌اند. جوانان آمریکایی بیشتر به ورزش راگبی، بسکتبال و ورزش‌های رزمی علاقمند هستند.
90: پس از باخت تیم ملی بسکتبال مقابل اردن کارشناسان معتقد بودند تیم ملی نیاز به تحول و جوانگرایی دارد؟
مگر نسل فعلی تیم ملی پیر شده‌اند؟! من خودم 26 سال دارم و بزرگترین عضو تیم فعلی در شرایط فعلی 29 ساله است و به نظر من 29 سال سن بالایی برای یک ورزشکار حرفه‌ای نیست و اتفاقا در این سن وسال ورزشکاران به اوج بازدهی خود می‌رسند.
90: اکنون با گذشت زمان آیا از شوک باخت به اردن رها شده‌اید؟
واقعا آن اتفاق برای من که شخصا اتفاق بسیار تلخ و ناراحت کننده بود. ما نباید به اردن می‌باختیم و من فکر می‌کنم ما هم آن روز مثل فوتبالی‌ها توپهایمان تبدیل به گل نمی‌شد. هر چه ما توپ‌ها را پرتاب می‌کردیم تبدیل به گل نمی‌شد اما برعکس اردنی‌ها هر چه شوت می‌کردند، گل می‌شد. واقعا من آن بازی را فراموش نمی‌کنم.
90: لیگ NBA چه زمانی از سرگرفته می‌شود؟
فعلا به دلیل مسائل مالی لیگ NBA تعطیل است و مسئولان اعتصاب کرده‌اند تا مشکلات مالی حل شود. من هم طبق قراردادم با تیم حفاری اهواز با شروع لیگ NBA می‌توانم به آمریکا بروم و مشکلی در این خصوص برای جدایی از تیم حفاری نخواهم داشت.
90: چطور شد تیم حفاری را در ایران برای بازی انتخاب کردید؟
حفاری تیم شهرم است و من هم اهواز را دوست دارم و از حضور و زندگی در این شهر لذت می‌برم. قطعا من در شهری که راحت زندگی می‌کنم بهتر رشد می‌کنم و به اهدافم می‌رسم و از همه مهمتر اینکه به خاطر دوستانم و خانواده‌ام خیلی علاقمندم در این شهر باشم.
90: بعد از پایان بازیگری حرفه‌ای‌تان در بسکتبال دوست دارید چه کار کنید، مربیگری یا کار اقتصادی؟ یا حتی زندگی و کار در خارج از کشور ... شما چه برنامه‌ای برای آینده دارید؟
فعلا برنامه خاصی ندارم و برای موفقیت در دنیای بازیگری‌ام فکر می‌کنم و دوست دارم برای تیمم مثمرثمر واقع شوم و به اهداف نزدیکم برسم. فعلا اگر خدا بخواهد روی برنامه‌های دو، سه سال اخیرم تمرکز می‌کنم و به 10، 15 سال آینده فکر نمی‌کنم.
90: زمانی مربیانی مثل فتحی و ... شما را کشف کردند و آیا اکنون هم در بسکتبال ما بازیکنان مستعد به خوبی و در مسیر سالمی کشف می‌شوند؟
جا دارد من از تمام مربیانی که برایم زحمت کشیدند تشکر کنم. به نظرم اکنون هم فدراسیون به خوبی استعدادیابی می‌کند و ما می‌توانیم بیشتر از این به آینده بسکتبال امیدوار باشیم.
90: حرف پایانی؟
ممنونم از شما فوتبالی‌ها که به ورزش بسکتبال هم توجه نشان می‌دهید و امیدوارم بسکتبال مان با رفع برخی ضعف‌هایش به جایگاه بهتری در قاره دست یابد.
