جام جم آنلاین: روزگاری حضور در المپیک برای شمشیربازان ایرانی رویایی بیش نبود. در باور عمومی هم نمی‌گنجید شمشیربازان کشورمان بتوانند حضور در المپیک را تجربه کنند.

تبلیغات روی رشته‌های مدال‌آور و برخی رشته‌های دیگر که این اواخر رشد کرده اند در آستانه المپیک به قدری زیاد می‌شود که کمتر کسی به رشته‌ای چون شمشیربازی توجه می‌کند. در این بی‌خبری اما اتفاقی تاریخی رخ داده است. بالاخره طلسم شکسته و شمشیربازی هم سهمیه المپیک گرفته است.

مجتبی عابدینی، ورزشکار سوادکوهی تیم ملی از آخرین شانس خود به شکل معجزه‌آسایی استفاده کرد و در خاک ژاپن به افتخاری دست یافت که تاکـــنون دست نیافتنی به نظر می‌آمد. او حالا تنها شمشیرباز تاریخ این ورزش در ایران است که طعم حضور در المپیک را خواهد چشید.

عابدینی معتقد است این اتفاق باید خیلی زودتر رخ می‌داد، ولی با این حال خیلی خوشحال است. با این که چند هفته‌ای از این اتفاق سپری می‌شود و خیلی‌ها آن را به فراموشی سپرده‌اند، ولی برای شمشیرباز کشورمان این موضوع فراموش شدنی نیست. او شب‌ها با رویای حضور در المپیک به خواب می‌رود. با این ورزشکار المپیکی همکلام شده‌ایم که از نظر می‌گذرد.

تقریبا خیلی‌ها این موضوع را به فراموشی سپرده‌اند، ولی احساس المپیکی شدن همچنان با شما وجود دارد؟

من از این اتفاق خیلی خوشحال هستم. حسی که الان دارم واقعا متفاوت است. این که شما برای اولین‌بار بتوانید به المپیک بروید واقعا لذتبخش است. خدا را شکر می‌کنم که توانستم به عنوان اولین شمشیرباز ایرانی باشم که سهمیه المپیک گرفته است. این مزد سال‌ها تلاشم بوده و از این بابت خدا را شاکرم.

مسئولان فدراسیون می‌گویند در شرایطی این سهمیه را گرفتید که به خاطر شرایط سخت مسابقات کسی این انتظار را نداشت؟

سختی کار من از هشت ماه پیش شروع شده بود. آن زمان من با ورزشکار رژیم اشغالگر قدس مسابقه ندادم و نماینده مالزی سهمیه گرفت، در حالی که شرایط کلی مسابقات راحت تر بود. این بار آخرین فرصتی بود که برای من وجود داشت. تمام ورزشکاران بزرگی که سهمیه نگرفته بودند آمده بودند در ژاپن کار را تمام کنند. ژاپن که میزبان بود یک نماینده قوی داشت. بازیکن تایلند هم نفر سوم المپیک بود.

نمایندگان قزاقستان و استرالیا هم بودند که از کلاس بالایی برخوردارند. کار خیلی سخت بود بخصوص در مسابقه پایانی که سالن مملو از تماشاچی بود و شمشیرباز ژاپنی را تشویق می‌کردند. راستش را بخواهید استرس بالایی داشتم، ولی انگیزه‌ام زیاد بود. خدا کمکم کرد که انگیزه ام بر استرسی که داشتم غلبه کند و موفق به شکست نماینده میزبان شوم.

یک سوال عمومی وجود دارد و آن این‌که چرا اینقدر دیر شمشیربازی ایران به المپیک رسید؟

دو سال است که دکتر باقرزاده دوباره رییس فدراسیون شده و وضعیت بهتر شده است. بین سال‌های 83 تا 87 هم او مسئول فدراسیون بود که داشتیم خوب کار می‌کردیم، ولی تغییر و تحولاتی که در سازمان تربیت بدنی رخ داده بود باعث شد قبل از مسابقات انتخابی المپیک باقرزاده برود. شمشیربازی در عرض دو سال هفت رییس به خود دید که تفکرات هر کدام ما را به عقب برد. اگر این روند کنونی ادامه یابد اطمینان دارم در بازی‌های آسیایی 2014 می‌توانیم مقام خوبی کسب کنیم.

یعنی روی طلای این رشته باید حساب کنیم؟

بله به نظرم می‌شود روی طلا یا نقره حساب باز کرد. ما به تیم چین که قهرمان گوانگجو شد 45 بر 44 باختیم آن هم با ناداوری. بنابراین می‌توانیم برنده شویم. قبلا برنز را کسب کرده‌ایم و حالا باید دنبال طلا و نقره باشیم.

آیا پتانسیل شمشیربازی ایران همین تک سهمیه المپیک است؟

نه، ما پتانسیل خیلی بالاتری داریم، ولی بچه‌ها با بدشانسی نتوانستند سهمیه بگیرند. به نظرم یعقوبیان خیلی بدشانس بود که المپیکی نشد. او حتی می‌توانست از طریق رنکینگ وارد المپیک شود. در مسابقه قزاق با آلمان ورزشکار قزاق ضربه‌ای زد که خیلی عجیب بود و همه معادلات را بر هم زد.

می‌شود گفت باور عمومی این بوده که نمی‌توان در شمشیربازی هم المپیکی شد؟

کار سختی بود. گرفتن سهمیه در شمشیربازی دست کمی از طلای این مسابقات ندارد. رشته ما مثل بقیه رشته‌ها نیست. بعد از 37 سال توانستیم سهمیه کسب کنیم. باید 10 مسابقه سنگین داشته باشید تا سهمیه بگیرید. در روزهای اولی که موفق به کسب سهمیه شدم از طریق اینترنت اخبار و واکنش‌ها را دنبال می‌کردم.

به نظرم مسئولان باید بیشتر این رشته را حمایت کنند. رشته‌ای مثــــل کشتی یا وزنه برداری همیشه سهمیه داشته اند و توجه به شمشیربازی که برای اولین بار المپیکی شده ناچیز است. بودجه و امکاناتی که به این رشته می‌دهند واقعا محدود است.

این موضوع دلسردکننده نیست؟

نه، اگر این‌طور بود که همان سال‌های قبل باید دلسرد می‌شدیم و سهمیه نمی‌گرفتیم. ما با این شرایط کنار آمده‌ایم و به نوعی می‌سوزیم و می‌سازیم!

چند سال است شمشیربازی را شروع کرده‌اید تا به المپیک رسیدید؟

من از سال 76 کارم را شروع کردم. سیزده‌چهارده سال است که خیلی جدی این رشته را دنبال می‌کنم.16 مدال آسیایی کسب کرده‌ام. چهار مدال طلا، سه نقره و 9 برنز آسیا را دارم، اما تمام فکرم این بود که روزی به المپیک بروم. خدا را شکر که سهمیه گرفته‌ام.

مربی روس چقدر روی پیشرفت شما تاثیرگذار بوده است؟

تقریبا یک سال و نیم است که مربی روس بالای سر تیم حضوردارد. او از مربی‌های بنام این رشته است. کسی که خودش قهرمان المپیک بوده و سطح بچه‌ها را به شرایط خوبی رسانده است. تیم ملی خیلی جوان است و میانگین سنی 22 سال دارد. با این مربی می‌توانیم به پیشرفت‌های زیادی دست پیدا کنیم.

فکر می‌کنید در المپیک چه نتیجه‌ای کسب کنید؟

من سه برنامه برون مرزی داشتم که تمرین با روس‌ها خیلی مفید بود. نمی‌توان از حالا المپیک را پیش‌بینی کرد. ایتالیا نفرات خیلی خوبی دارد. چین و کره هم قهرمانان المپیک دارند. آلمان هم شمشیربازان قدرتمندی دارد. خوشبختانه دیگر استرس ندارم، چون سهمیه کسب کرده‌ام. با ‌آرامش تمرین می‌کنم تا نماینده شایسته‌ای برای ایران باشم.

علی رضایی ‌-‌ جام‌جم