بازیکن سابق پرسپولیس: من یک یاغی خوب هستم
عمده‌ترین تفاوتی که بین علی انصاریان دیروز با امروز وجود دارد این است که او دیگر هوادار پروین نیست و از او دفاع نمی‌کند.
او که زمانی خود را عاشق سینه‌چاک پروین می‌دانست، عامل بسیاری از ناکامی‌های خود از جمله عدم بقا در تیم ملی را علی پروین می‌داند.
سلطان بخیه پرسپولیس در گفت‌و‌گو با جام‌جم از حاشیه‌سازی‌های دوران اوج خود و تبعات منفی آن روی زندگی ورزشی‌اش می‌گوید.
خودت را برای پرسپولیس یک یاغی تمام‌عیار میدانی؟
بله، البته مجتبی محرمی چیز دیگری بود. اگر تیم منتخب یاغی‌های ایران را تشکیل بدهیم بسیاری از آنها پرسپولیسی هستند. من، احمدرضا عابدزاده، بهروز رهبری‌فرد، مجتبی محرمی، رضا شاهرودی و... کسانی هستند که اعضای تیم یاغی ایران را تشکیل می‌دهند.
خوردبین سرپرست تیم یاغی‌هاست و محمد مایلی‌کهن به عنوان سرمربی‌اش انتخاب می‌شود. دادکان را هم به عنوان رئیس فدراسیون یاغی‌ها انتخاب می‌کنم!
پس حسابی بابت یاغی بودنت افتخار می‌کنی؟
این بستگی به چیزی دارد که مردم فکر می‌کنند. بسیاری از مردم فکر می‌کنند یاغی بودن چیز بدی است و با بی‌ادبی و سرکشی‌کردن مساوی است. ما اینچنین نبودیم. حرفمان را می‌زدیم، اما حرمت بزرگ‌ترها را هم نگه‌می‌داشتیم. من یک یاغی خوب و محبوب بودم و اصلا بی‌ادبی و هتک‌حرمت در کارم نبود.
همان بزرگ‌ترهایی که روزی حرمتشان را نگه می‌داشتی و دوستشان داشتی، چرا دیگر هوادارشان نیستی؟
اگر منظورتان علی پروین است باید بگویم او همیشه برایم قابل احترام است، اما من پروینی را دوست دارم که وقتی به چشمانش نگاه می‌کنم از ترس سرم را پایین بیندازم.
این پروین دیگر ترس ندارد. پروین در فوتبال همه چیز داشت، او کاپیتان تیم ملی و پرسپولیس و سرمربی پرسپولیس بود و با این تیم به همه‌جا رسید، اما نمی‌دانم چرا با وجود همه این افتخار ات، باز هم اصرار دارد در پست‌هایی کوچک و بی‌اهمیت در پرسپولیس به کار خود ادامه بدهد.
موضوع مورد نظر ما علی پروین نیست، موضوع حاشیه‌هایی است که خودت خواسته و ناخواسته در پرسپولیس ایجاد کردی، پروین چقدر در این ماجراها نقش داشت؟
خب من برای پروین هر کاری می‌کردم چون با تمام وجود به او اعتقاد داشتم. من به خاطر پروین با شش نفر دیگر یک گروه تشکیل دادیم و حاضر به همراهی تیم نشدیم، اما در پایان همه به غیر از من و رهبری‌فرد با گل و شیرینی به تمرینات برگشتند و این‌گونه شد که من به خاطر پروین قربانی شدم.
پس به خاطر همه کارهایی که انجام دادی پشیمانی؟
شاید از بسیاری کارهایم پشیمان باشم، اما در مجموع باید بگویم اگر صد بار دیگر به عقب برگردم بازهم همین راه را می‌روم، با این تفاوت که دیگر به خاطر دیگران آینده‌ام را به خطر نمی‌اندازم. این را کاملا قبول دارم که برای خودم یک یاغی تمام‌عیار بودم و حاشیه‌سازی می‌کردم، اما باز هم تاکید می‌کنم که همیشه حرمت بزرگ‌ترها را نگه می‌داشتم.
بابت این حاشیه‌سازی‌ها چقدر ضرر کردی؟
خیلی زیاد. چرا من باید فقط 25 بازی ملی داشته باشم؟ چرا امروز از باشگاه نباید یک زنگ بزنند و حال من را بپرسند؟ متاسفانه تاوان طرفداری از علی پروین را من و امثال من دادیم.
پیوستن به استقلال، ادامه‌ای بر جنب و جوش‌ها و ناآرامی‌هایت بود یا این‌که چاره دیگری جز پیوستن به این تیم نداشتی؟
من را از پرسپولیس بیرون کردند و برای همین به استقلال رفتم. زمانی که با پیراهن استقلال مقابل پرسپولیس قرار گرفتم فکر می‌کردم هواداران پرسپولیس من را مورد ناسزاها و اعتراض‌های خود قرار می‌دهند، اما به محض ورود به زمین مسابقه، مرا مورد تشویق قرار دادند که آن لحظه یکی از شیرین‌ترین لحظه‌های زندگی من محسوب می‌شود.
فکر می‌کنی چه عاملی باعث شد نزد هواداران پرسپولیس هنوز هم محبوب باشی؟
ما باعشق و تعصب بازی می‌کردیم و در کنار آن به هواداران و بزرگ‌ترها احترام می‌گذاشتیم. به دست آوردن چنین جایگاهی نزد هواداران واقعا سخت است و کار هرکسی نیست.
از اشتباهاتی که آن زمان مرتکب شدی بیشتر می‌گویی؟
با تیمی بازی داشتیم که باور کنید اصلا یادم نمی‌آید کدام تیم بود. بازیکن حریف، توپ را به طرف دروازه ما شوت کرد و من همانند دروازه‌بان شیرجه رفتم و توپ را با دستم دفع کردم. هنگامی که آن کار را انجام دادم خودم با پای خودم از زمین مسابقه بیرون رفتم و منتظر کارت قرمز داور نماندم!
سنگین‌ترین تاوانی که بابت یاغیگری‌ات دادی چه بود؟
مشاهده حال و هوای کنونی پرسپولیس سنگین‌ترین تاوان است. وقتی می‌بینم کسانی که هیچ سابقه‌ای در این باشگاه ندارند، بر سر کار هستند و امثال من و بهروز رهبری‌فرد کنار هستیم خیلی ناراحت می‌شوم. پرسپولیس به چند چهره خاص محدود شده است.
الگوی تو باید یک بازیکن یاغی باشد این‌طور نیست؟
بله. من مجتبی جباری را خیلی قبول دارم و او الگویی بزرگ برای من است.
