وقتی نوآوری در فوتبال ایران کشک می‌شود / خدایا از خلقت پروین ممنون!

این دوستان انتظار دارند که هواداران همانند دهه چهل و پنجاه با دست نوشته‌های بزرگ این جمله را تکرار کنند:« خدایا از خلقت پروین ممنون!»
 به راستی باید از این بابت شاکر هم باشیم چرا هر از گاهی این سلطان سوژه‌ای ناب به رسانه‌ها می‌دهد تا این تفکر نقد شود. علی پروین دوباره بازار را به هم ریخته و با اظهار نظری اندیشمندانه(!) نگاه‌ها را متوجه خود ساخته است. سلطان فرموده‌اند فرق فوتبال مدرن و سنتی فقط در قیف‌هایی است که جدیدا برای تمرین می‌چینند.

اصولاً پروین هر از چند گاهی برای اینکه نام و یادش از اذهان پاک نشود در مورد موضوعی اظهار نظر می‌کند و چشم‌ها را از حدقه در می‌آورد. این بار ایشان پای‌شان را در کفش علم و نوآوری کرده و تمام تحقیقات و بررسی‌های کارشناسان و انالیزورها را زیر قیف سلطانی برده و ادعا کرده تمرینات به روز شده دنیا همان تمریناتی است که ایشان با ساک ورزشی طراحی کرده‌اند.

این یعنی تمام کلاس‌هایی که هر ساله فیفا برای بالا بردن سطح علمی مربیان در ایران و دنیا برگزار می‌کند کشک. یعنی ما چرا این‌قدر برای پیدا کردن مربیان خارجی زبده راه دور می‌رویم؟ همین جا پروین را داریم با کوله‌باری از تمریناتی که دیگران تازه فهمیده‌اند چقدر به روز است و برای اینکه به نام خودشان ثبت کنند فقط یک قیف به آنها اضافه کرده‌اند.

پروین در این سال‌های دوری از فوتبال نشان داده که از ثبات شخصیت کافی در مصاحبه‌هایش برخوردار نیست و مدام تغییر جهت داده و هر دم به سویی متمایل می‌شود.هنوز به یاد داریم پس از شکست سنگین مقابل فجرسپاسی در آزادی شبانه با فوتبال خداحافظی کرد و فردا صبح باز سرتمرینات پرسپولیس رفت و روز از نو  و روزی از نو.

بعد باز در چندین نوبت مدیر فنی بودن را در ایران کشک خواند و البته با افتخار پست مدیریت فنی در استیل آذین را از حشمت مهاجرانی قاپید.

او در مصاحبه‌هایی که برای نجات محمدش از پرداخت 300 میلیون برای گرفتن رضایت نامه از پرسپولیس انجام داد کاشانی را با خاک یکسان کرد و اما بعدش وقتی قرار داد محمدش تمدید شد کاشانی را مدیری لایق خواند.

سلطان چندی قبل هم در مصاحبه‌ای قبل از شروع جام جهانی فوتبال ایران را فاقد فاکتورهای علمی لازم برای حضور در جام جهانی دانست و گفته بود که ما نیاز به مربیان کارآزموده و با دانش داریم.

پروین اینها همه را گفته و باز امروز تمام دانش پیشرفته مربیگری در فوتبال را با جایگزینی قیف با ساک ورزش به تمسخر گرفته و مهاجرانی را شاهد آورده که اینها همان تمرینات ده سال گذشته است و تفاوتی از لحاظ ماهوی در آنها بوجود نیامده است.

داستان پروین و حجازی دارد مثل هم به جلو می‌رود. این دو که البته از مفاخر فوتبال ما هم محسوب می‌شوند هر از چند گاهی فیل‌شان یاد هندوستان می‌کند و با اظهار نظرهای عجیب همه نگاه‌ها را متوجه خود می‌کنند.و حجازی علیه مدیریتی که او را کنار گذاشته مصاحبه می‌کند و بعد از اینکه پستی فرمایشی می‌گیرد با همام مدیریت دست دوستی می‌دهد و .....

در دنیا اما مفاخر فوتبالی ضمن حفظ جایگاه خود در اذهان عمومی سعی می کنند بزرگمنشانه برخورد کنند و در هر موردی اظهار نظر نکنند. یا اگر اظهار نظری هم می‌کنند مواظبند شانشان را با اظهارات عجولانه و خنده‌دار زیر سوال نبرند. همین هم می‌شود که هم در فدراسیون فوتبالشان و هم در باشگاهشان و هم در قلب هوادارانشان دارای جایگاهی ویژه می‌باشند.

بکن بائر بهترین نمونه از این دست است.در ایران اما  از فرط جاه طلبی و زیاده خواهی همه چی ویران می‌شود.حتی خاطرات خوبی که در ذهن هواداران مانده است.

با این حال بازهم این دوستان انتظار دارند که هواداران همانند دهه چهل و پنجاه با دست نوشته‌های بزرگ این جمله را تکرار کنند:« خدایا از خلقت پروین ممنون!» به راستی باید از این بابت شاکر هم باشیم چرا هر از گاهی این سلطان سوژه‌ای ناب به رسانه‌ها می‌دهد تا این تفکر نقد شود.