حسن کامراني فر که مايل نيست زياد به گذشته برگردد و از کسي گلايه داشته باشد اما در مورد اين خداحافظي مي گويد:«بحث خداحافظي من بدليل بي توجهي برخي از آقايان بود، افرادي که هميشه صحبت حمايت از فوتبال را به ميان مي آورند اما در عمل کاري از پيش نمي برند.

حسن کامراني فر که مايل نيست زياد به گذشته برگردد و از کسي گلايه داشته باشد اما در مورد اين خداحافظي مي گويد:«بحث خداحافظي من بدليل بي توجهي برخي از آقايان بود، افرادي که هميشه صحبت حمايت از فوتبال را به ميان مي آورند اما در عمل کاري از پيش نمي برند. پيش از جام جهاني و زمانيکه در ايران بودم هيچ کسي تماس نگرفت که بگويد حالت چطور است و صد البته وقتي هم در آفريقاي جنوبي بودم، هميشه پشت سرم حرف بود که خداي ناکرده آبروي ايران را نبرم و تمرکز را از من گرفته بود. با اين حال اما به گواه کارشناسان فيفا در سطح مطلوبي قضاوت کردم. به هر صورت حتي پس از اينکه به ايران برگشتم نيز کسي سراغي از من نگرفت ولي تأکيد من اين است که از هيچ کسي گلايه و ناراحتي ندارم چرا که همه اين ناخوشي ها به حاشيه هاي فوتبال مربوط است.»

اين کمک داور بين المللي کشورمان با ناراحتي تصريح مي کند:«فوتبال ما همه اش شده حاشيه و جنجال و من بعنوان عضو کوچکي از جامعه داوري صميمانه از بزرگان و متوليان فوتبال کشورمان مي خواهم که هر طور شده به اين بحث ها خاتمه بدهند چرا که چيزي جز در جا زدن و پسرفت را نخواهيم داشت. در مورد خداحافظي من خدا را شاهد مي گيرم که هيچ سناريويي در کار نبود و بخاطر اين بود که من نزديک به دو سال و چندين ماه را به دور از خانواده ام گذرانيدم و سختي هاي فراواني داشتم تا به جام جهاني برسم که مزد زحماتم را هم خدا داد اما حرف اصلي من اين است که آيا داوري در کشور ما جز فحش شنيدن و ترس چيزي دارد؟ آيا شما حاضريد که با مقداري پول فحش بشنويد؟؟ هيچ داور متشخصي نيست که بخاطر پول به اين عرصه وارد شود و شما مطمئن باشيد که در اين کار عشق حرف اول را مي زند.»

حسن کامراني فر ضمن اشاره به اينکه انگيزه اي براي ادامه داوري نداشته، تأکيد مي کند:«با توجه به اين شرايط هيچ انگيزه اي برايم باقي نمانده بود اما باز هم با صحبت اساتيد و برخي از مسئولين فدراسيون فوتبال و البته به خاطر عشق به داوري و فضاي صميمي حاکم بر جامعه داوران فوتبال ايران اين موضوع را فراموش کردم. بدليل اينکه هر روز بعضي از دوستان و داوران جوان با من تماس مي گرفتند و مي گفتند که اگر خداحافظي کني ما هم ديگر نمي توانيم ادامه دهيم. نهايتا تصميم بر اين شد تا افتخار ادامه داوري را در کنار اين قشر زحمت کش فوتبال کشورمان داشته باشم.»

نمي دانم چه ناگفته اي در کار است!؟

در همين حال گويا حاشيه افکني و جنجال سازي ها در فوتبال ايران عليه بازيکنان و مربيان بزرگ به عرصه داوري هم سرايت کرده، اين موضوع را کامراني فر با تعجب فراوان اعلام مي کند و مي افزايد:«چند روز پس از اتمام جام جهاني براي رسيدگي به يک سري امور شخصي به همراه همسرم عازم تهران شديم و در يک هتل اقامت کرديم که بعد از گذشت چند ساعت از شبکه هاي مختلف تلويزيوني با من تماس گرفتند و درخواست کردند تا در برنامه هاي شان حاضر شوم اما بدليل مشغله هاي فراواني که داشتم از آنها عذر خواهي کردم.»

وي ادامه مي دهد:«هنوز نيم ساعت از اين موضوع نگذشته بود که مسئول هتل با من تماس گرفت و گفت که چند نماينده از روزنامه هاي ورزشي در لابي هتل منتظر هستند و بنده نيز به خاطر احترام و ارزش خاصي که براي مطبوعات و رسانه هاي نوشتاري قائلم با هر يک از آنها به صورت جداگانه به گفتگو نشستم اما در اين بين خبرنگار يکي از همين روزنامه ها که به گفته دوستان از لحاظ جذب مخاطب وضعيت نامطلوبي هم دارد با اصرار و پافشاري از من خواست تا ناگفته هايي که در دل دارم را مطرح کنم اما متأسفانه نمي دانستم ايشان بدنبال چه ناگفته اي است و از من چه چيزي مي خواهد. بر همين اساس نتوانستم حرف خاصي که آنها دنبالش بودند را بگويم.»

اين کمک داور بين المللي کشورمان که به شدت شگفت زده به نظر مي رسد، تأکيد مي کند:«فرداي آن روز ديدم که در همان روزنامه از قول بنده حرفهايي را بر عليه چندين نفر از همکارانم نوشته اند، در حاليکه چنين چيزي اصلا حقيقت نداشت و بنده هيچگاه بر عليه کارشناسان و اساتيد عرصه داوري مصاحبه نکرده ام و هر گونه صحبتي که از طرف من و در جهت نفي منتقدانم در روزنامه اي درج شده باشد را قويا تکذيب مي کنم.»

عاشق مردم زاهدانم

حسن کامراني فر در پايان از سفرش به زاهدان و عيادت از حادثه ديدگان انفجار تروريستي مسجد جامع اين شهر نيز مي گويد:«من علاقه خاصي به يکايک مردم کشورم دارم و به آنها عشق مي ورزم. در مورد مردم زاهدان اما اين علاقه شدت بيشتري داشت و همانطور که مي دانيد بنده پيش از حضور در جام جهاني، برهه اي را در شهر زاهدان به تمرين پرداختم و در آنجا بود که مي ديدم اين مردم با احساس چطور مرا مورد لطف قرار مي دهند و روحيه مرا دو چندان مي کنند. واقعا دلبسته اهالي اين شهر شده ام و بر همين اساس تصميم گرفتم تا باز هم در جوار مردم بزرگوار زاهدان باشم و البته به عيادت جواناني رفتم که همه عشق و انگيزه من را تشکيل مي دهند.»