سرمربي تيم فوتبال سايپا در آستانه‌ي ديدار با پرسپوليس با انتقاد از علي دايي گفت:من مشکلي با او ندارم و اگر حرفي مي‌زنم تنها به خاطر مصالح و منافع ملي بوده است.

محمد مايلي کهن  درباره‌ي ديدار اين هفته تيمش برابر پرسپوليس گفت: چندي پيش يک سري جوان که پول مي‌گيرند و بوق مي‌زنند سروصدا کردند و گفتند مايلي يادت باشه، پرسپوليس سرورته. من همان جا گفتم پرسپوليس نه تنها سرور من که تاج سرم است. در فوتبال هرچه داشته‌ام اول از خدا و بعد از مادر خدا بيامرزم و سپس از اعتباري بوده که پرسپوليس به من داده است. خودم را هميشه مديون پرسپوليس مي‌دانم و هيچ وقت هم اين طور نبود که در بازي‌هاي مقابل پرسپوليس عوام‌فريبي بکنم و با سياه‌کاري بگويم مقابل پرسپوليس روي نيمکت نمي‌نشينم. هميشه مقابل پرسپوليس روي نيمکت نشسته‌ام و به دنبال بازي جوانمردانه بودم. اين بار هم شرايط تفاوتي ندارد. تلاش‌مان اين است مقابل تيم بزرگ پرسپوليس ارائه‌گر يک بازي خوب باشيم.

بنا بر گزارش ايسنا وي درباره‌ي محروميت تماشاگران از حضور در ورزشگاه آزادي گفت: از اين اتفاق بسيار ناراحتم چرا که فوتبال بدون هوادار معنا ندارد. خيلي دوست داشتم هواداران خونگرم پرسپوليس در ورزشگاه بودند اما متاسفانه اين اتفاق نيفتاد. بارها گفته‌ام که باخت فني برايم لذت‌بخش‌تر است تا بردي که بخواهم به هر طريقي به آن برسم.

مايلي کهن ادامه داد: ما هفته گذشته برابر صنعت نفت شکست خورديم. آن هم در شرايطي که تيم من حتي نبايد مساوي مي‌کرد و ما شايسته پيروزي بوديم اما ديديد که کسي را متهم نکرديم و به بازيکنان و کادرفني صنعت نفت تبريک گفتيم. نفت پس از گلي که زد از تاکتيکي استفاده کرد که توانست موفق باشد. دليلي ندارد که بگويم تيم حريف 10 نفره دفاع کرد. آن‌ها با تاکتيکي مناسب از گل‌شان دفاع کردند. در همين تيم جواني 18 ساله حضور داشت به نام سجاد مشکل‌پور که در مرکز خط دفاعي بازي مي‌کرد. اميدوارم اين حرف من باعث غرور اين بازيکن نشود اما او بسيار مسلط و پخته بازي مي‌کرد. همين جا به دوست و برادرم غلام پيرواني توصيه مي‌کنم که اگر مي‌تواند اين بازيکن را به اردوي تيم اميد دعوت کند و او را مورد آزمايش قرار دهد. اين بازيکن اگر مغرور نشود و از حواشي به دور باشد، نويد يک مدافع وسط خوب را به فوتبال ايران مي‌دهد.

وي درباره‌ي پرسپوليس هم گفت: پرسپوليس امسال تيم بسيار خوبي است و مهره‌هاي بسيار خوبي خريده و طبعا مبالغ خوبي را هم براي اين بازيکنان پرداخت کرده است. پرسپوليس بايد با اين مهره‌ها روز به روز بهتر باشد.

مايلي کهن درباره‌ي رويارويي‌اش با علي دايي گفت: مشکلي با دايي نداشته و ندارم و اگر حرفي زدم تنها به خاطر مصالح و منافع ملي بوده است. تنها مي‌گويم آقاي دايي به عنوان کسي که بيشترين بازي تدارکاتي تيم ملي در زمان او بوده و نتوانسته تيم ملي را به جام جهاني ببرد، اگر از ملت عذرخواهي نکرد، حداقل سکوت مي‌کرد و درباره‌ي حق و حقوقش صحبت نمي‌کرد. من حرفم را مي‌زنم چرا که وظيفه‌ام است. من حاضر نيستم يک خار در پاي دشمنم برود اما اگر حرفي مي‌زنم تنها به خاطر وظيفه ملي‌ام است و تا زماني که جان داشته باشم، اين حرف‌ها را عنوان مي‌کنم. من کشور، مردم و نظامم را دوست دارم و وظيفه‌ام اين است که اين حرف‌ها را بزنم. خوشبختانه در وضعيتي هم نيستم که بگويند با اين حرف‌ها به دنبال منافع شخصي‌اش است.

وي ادامه داد: در کشورهاي پيشرفته وقتي تيمي به جام جهاني نمي‌رود فدراسيون فوتبال و سرمربي تيم ملي آن کشور از مردم عذرخواهي مي‌کند ولي در اينجا دوستان به جان هم افتادند و به دنبال حق و حقوق دو، سه‌ ساله‌شان هستند. اين نشان دهنده بي‌تدبيري، بي‌بصيرتي و کم‌دانشي مسوولان فدراسيون فوتبال است. چند روز پيش از آنکه فدراسيون فوتبال سرمربي تيم ملي براي جام جهاني 2010 را معرفي کند، دايي با ناراحتي در گفتگو با برنامه 90 گفت کسي سرمربي تيم ملي مي‌شود که لابي قوي‌تري داشته باشد و 48 ساعت بعد او به عنوان سرمربي تيم ملي انتخاب شد. اين نشان مي‌دهد که او لابي قوي‌تري داشته است. اگر مسوولان فدراسيون فوتبال بينش داشتند و کاربلد بودند بايد از دايي پول هم مي‌گرفتند تا او رابه عنوان سرمربي تيم ملي انتخاب کنند.

مايلي کهن افزود: در همه جاي دنيا شرکت‌هاي توليدکننده لباس براي اينکه تيم‌هاي ملي لباس‌هايشان را بپوشند به فدراسيون‌ها پول مي‌دهند اما در اينجا دايي مدعي است که شرکتش به خاطر لباس‌هايي که به تيم ملي داده، طلبکار است. اين عدم تدبير و بينش آقايان را نشان مي‌دهد.

وي ادامه داد: من 30 سال است که در ورزش کشور حضور دارم. روساي جمهور زيادي در اين 30 سال بوده‌اند و همه آن‌ها به فراخور خودشان زحمات زيادي کشيده‌اند اما هيچ کدام از اين روساي جمهور ميزان علاقه‌مندي دکتر احمدي‌نژاد را به ورزش نداشتند. افزايش چند برابري بودجه ورزش کشور نشان دهنده اين علاقه است. وقتي هر تيم ورزشي به موفقيت مي‌رسد و رييس جمهور از خودش هزينه مي‌کند و پيام مي‌دهد نشان دهنده علاقه رييس جمهور به ورزش است. با اين حال برغم علاقه‌ام به رييس جمهور، اين ايراد را مي‌بينم که همچون ادوار گذشته در اين دو دوره نيز افرادي در راس ورزش کشور قرار گرفته‌اند که به دليل عدم آگاهي‌شان به ورزش نتوانستند خدمات لازم را ارائه کنند. در اين مدت 30 ساله هر رييس ورزشي طرح‌هايي را ارائه داد. طرح‌هايي که با هزينه‌هاي بسيار زيادي مطرح شد. تنها در يک مقطع زماني و در دوره‌ي هاشمي طبا، طرح پايگاه ورزش‌هاي قهرماني ارائه شد که از هر کس بپرسيد، مي‌گويد بي‌نظيرترين برنامه ورزش کشور بوده و اين برنامه دليل موفقيت ورزش ايران در سيدني و آتن بوده است. اين اتفاق در زمان دولت اصلاحات افتاد اما وقتي هاشمي طبا رفت و مهرعليزاده آمد اين طرح با ثمره فراوانش به کنار زده مي‌شود. پس از آن طرح جامع با ميلياردها تومان هزينه مطرح مي‌شود و پس از آن در زمان مهرعليزاده به خاطر يک حسادت مهم‌ترين کرسي ورزش ايران در کميته بين‌المللي المپيک از ورزش ايران گرفته مي‌شود. همه اين‌ها در يک دولت اتفاق افتاده است. بعد از مهرعليزاده، علي‌آبادي مي‌آيد. او هم طرح جامع را در گنجه سازمان تربيت بدني مي‌گذارد و طرح المپياد ايرانيان را علم مي‌کند. طرحي که هزينه زيادي براي آن شد. ما مي‌دانيم که استان‌ها براي اعزام تيم‌ها چه مشکلي دارند اما مجبور بودند به خاطر اين المپياد در عرض يک ماه در دو بخش آقايان و خانم‌ها و در تمامي رده‌ها تيم‌هايشان را اعزام کنند. پس از رفتن علي‌آبادي اين طرح چه شد. مي‌بينيم که اين اتفاق‌ها هم در يک دولت اصول‌گرا مي‌افتد. درد من اين است افرادي که به عنوان مسوول سازمان تربيت بدني انتخاب مي‌شود، آشنايي خاصي با ورزش ندارند. به خدا افرادي که در سازمان هستند، آشنايي و بينش‌شان بسيار بيشتر از بيروني‌هاست.

مايلي کهن با بيان اينکه تا يک نفر انتقاد کرد نبايد او را دشمن فرض کنيم، گفت: استنباطم اين است که وقتي مي‌خواهيم به يک مستحق کمک کنيم به خودمان بسيار سخت مي‌گيريم اما به من گردن‌کلفت پول‌هاي درشت مي‌دهيم. اين به عدم مديريت و عدم آشنايي برمي‌گردد. اين اتفاق مربوط به حالا نيست. در 30 سال گذشته و قبل از انقلاب هم رخ داده است اما اگر ما انقلاب کرديم، به خاطر بهبود وضعيت بود چه بسا در بسياري از بخش‌ها هم تاثيرات بسيار شگرفي ديديم. من 24 سال قبل از انقلاب و 32 سال بعد از انقلاب حضور داشتم. حسم اين است که اگر حسادت‌ها را کنار بگذاريم کارها بهتر انجام مي‌گيرد. به عنوان نمونه يک نفر مانند واعظي آشتياني به استقلال مي‌آيد و تلاش مي‌کند ساختار نسبي‌اي را در باشگاه استقلال ايجاد کند. درست است شايد برخي رفتارها هم اشتباه بوده اما به هر حال اين فرد پايه‌هايي را ايجاد کرده است اما، تا اين شخص در يک جلسه محکم صحبت مي‌کند و نقدي را مطرح مي‌کند، به صبح نرسيده، او را برکنار مي‌کنيم و براي دهن‌کجي به او هم که شده مخالف صددرصدش را به عنوان جانشينش انتخاب مي‌کنيم. اين‌ها مشکل جامعه ماست.