دروازه‌بان

جو هارت (منچسترسیتی) – یک اشتباه او در این فصل را نام ببرید. خب، البته به جز آن اشتباهی که در خانه مقابل بلکبرن مرتکب شد. دقیقا! این بازیکن 23 ساله بی‌ادعا بسیار منسجم است و با آن که در جوانی به سر می‌برد با عملکردهای همیشه بالغانه‌اش باعث می‌شود تصور کنیم سن او این قدر پایین نیست! به همین دلیل است که او شماره 1 تیم ملی انگلیس به هدایت فابیو کاپلو شده و این نشان می‌دهد چقدر برای کارش ارزش قائلند.

 

مدافعان

ندوم اونواوها (ساندرلند) – البته منظور ما دقیقا ندوم اونواوهای منچسترسیتی است که به صورت قرضی در ساندرلند به سر می‌برد. این مدافع راست دوست‌داشتنی یکی از دلایلی است که تیم استیو بروس توانسته به رده‌های بالای جدول برود و ششم باشد و پوست از سر تیم‌هایی مانند چلسی (که در آن بازی اونواوها گلی زد که می‌تواند گل فصل باشد – گل جان بارنز مقابل برزیل را به یاد بیاورید که البته این جا گل‌زن از پائولو فریرا گذشت)، و منچسترسیتی بکند.

 

ونسان کمپانی (منچسترسیتی) – دومین بازیکن سیتی که به تیم راه می‌یابد (یا البته سومین بازیکن اگر اونواوها را هم حساب کنید)، و یکی از دلایلی که تیم روبرتو مانچینی تا این حد در دفاع خسیس بوده است. بازیکن بلژیکی با آن شکل عجیب سرش، دو سال پیش با قیمت تنها 6 میلیون پوند از هامبورگ خریداری شد و نسبت به هم‌تیمی‌هایش خیلی ارزان‌تر است؛ با این حال، او یکی از قابل اطمینان‌ترین بازیکنان تیم بوده است.

 

نمانیا ویدیچ (منچستریونایتد) – این مدافع تنومند صرب پس از فصل ناامیدکننده 10-2009 دوباره به آمادگی برگشته. تیم سر الکس در این فصل 12 بار دروازه‌اش را در تمامی رقابت‌ها بسته نگاه داشته که در 10 دیدار، این مدافع میانی غول‌پیکر در مرکز خط دفاعی بوده است. آیا این آمار تصادفی است؟ به نظرم که نه.

 

لیتون بینز (اورتون) – این مدافع چپ متولد مرسی‌ساید سال‌ها یکی از باثبات‌ترین مدافعان لیگ برتر بوده و جایگاه بد اورتون در جدول نمی‌تواند نشانگر عملکرد این بازیکن سابق ویگان باشد. او بداقبال است که اشلی کول، بهترین مدافع چپ دنیا در تیم ملی انگلیس بازی می‌کند اما او می‌تواند بدون توجه به این فصل ضعیف تیمش به فرصت‌های آینده بیندیشد، به ویژه با دویدن‌های خیره‌کننده و سانترهایی که یکی از آنها باعث گل تساوی جرمین بکفورد در استمفورد بریج شد.

 

هافبک‌ها

کریس برانت (وست‌بروم) – انتخاب آشنایی برای پست هافبک راست نیست، اما این بال سابق شفیلد ونزدی در این فصل عالی بوده و تیمش هم بی سر و صدا در جدول بالا می‌آید. تیم روبرتو دی‌متئو در حال حاضر صدرنشین نیمه دوم جدول است و اگر فصل را همان‌جا به پایان ببرد فوق‌العاده خوشحال خواهد بود. آنها باید از برانت ممنون باشند، چرا که یکی از کارهای او آن ضربه ایستگاهی بسیار دقیق مقابل اورتون بود، در دیداری که وست‌بروم چهار بر یک پیروز شد.

 

سمیر نصری (آرسنال) – کمتر بازیکنی می‌تواند درد غیبت سسک فابرگاس را التیام بخشد، اما این هافبک فرانسوی با توفان گل‌ها و نمایش‌های پیروزی‌سازش توانسته این جای خالی را پر کند. از لحظات درخشان او می‌توان به دو گل زیرکانه مقابل فولام اشاره کرد که در آن بازی، این بازیکن بازی‌ساز مدافعان فولام را دو بار به تحقیر کشید.

 

شیخ اسماعیل تیوته (نیوکاسل) – اسم این هافبک ساحل عاجی را هم نشنیده‌اید؟ شاید چون کارش را بی‌صدا و موثر انجام می‌دهد. او سپر چهار مدافع نیوکاسل است و بازیکنانی مانند کوین نولان و جویی بارتون را تغذیه می‌کند تا آنها در حمله به حریفان آسیب بزنند. کریس هاتن، مربی سابق نیوکاسل مرتبا از «شیرشاه» تیمش تعریف می‌کرد. او بی‌تردید بهترین بازیکنی است که لقبش را از فیلمی ساخت کمپانی والت دیزنی گرفته‌اند.

 

گرث بیل (تاتنهام) – بهترین هافبک اروپا؟ او هزاران مدافع را نابود کرد، از جمله مایکون را که پیش از آن که مقابل پاهای قدرتمند این بازیکن ولزی تسلیم شود او را بهترین مدافع کناری دنیا می‌دانستند. به این ترتیب خیلی نادرست نیست اگر بیل را رقیبی برای این عنوان بدانیم. هت‌تریک درخشان او در سن‌سیرو نقطه اوج او در این فصل بود و پاس‌های گل بی‌شمار او به این معنی است که بازیکن اسپرز می‌تواند برای عنوان بازیکن سال نامزد شود.

 

مهاجمان

اندی کارول (نیوکاسل) – چه از او خوشتان بیاید و چه از او متنفر باشید، مهاجم نیوکاسل که موهایش را می‌بندد تاثیری انکارناپذیر در این فصل داشته است. او 10 گل زده، هرچند که هیچ‌کدام  از آنها را در پیروزی خردکننده پنج بر یک مقابل ساندرلند همشهری نزد و این بی‌تردید باعث ناامیدی این مهاجم سرسخت می‌شود. او آهنگ تیم را برای فصلی پربار تنظیم کرد و به تیم ملی رسید. دستاورد او بد نبوده است.

 

یوهان الماندر (بولتون) – نمونه کلاسیک از صفر تا قهرمان. این فصل آخرین فرصت این مهاجم سوئدی بود تا پس از دو سال ناامیدکننده در ورزشگاه ریبوک بدرخشد، اما او از این فرصت به شکلی عالی استفاده کرد. بولتون با هدایت اوون کویل شناور و شیک بازی می‌کند و الماندر از این موضوع بهره برد. او تاکنون 8 گل زده که بیش از آمار گل‌زنی او در مجموع دو فصل پیش است. نقطه اوج او چرخش و ضربه عالی‌اش در خانه ولوز بود.

 

هارت

 اونواوها - کمپانی - ویدیچ - بینز

برانت - نصری - تیوته - بیل

کارول - الماندر