جام جم آنلاین: نیم‌فصل اول لیگ برتر به پایان رسید و بلافاصله تیم‌ها به استقبال نیمه دوم مسابقات رفتند. شاید به تعبیری، نیم‌فصل دوم را باید نیم‌فصل مربیان دانست، درست مثل نیمه دوم هر بازی. از این پس تیم‌ها با نگاه متفاوتی به مصاف حریفان می‌روند، چرا که از یکدیگر شناخت کافی کسب کرده‌اند و با ضعف و قوت‌ها نیز بخوبی آشنایی دارند.

مربیان با شناختی که از نحوه بازی رقبا کسب کرده‌اند تاکتیک‌های متفاوتی برای دیدارهای دور رفت اتخاذ می‌کنند و به دنبال کسب امتیاز هستند. نیم‌فصل دوم زمانی است برای اندوختن و هر آن کس که بیشتر از فرصت‌ها بهره ببرد می‌تواند به خواسته‌هایش نزدیک شود.

بی‌شک از این پس اشتباهات و نوسانات تاوان کمی نخواهند داشت و بخصوص برای تیم‌های مدعی و پرطرفدار شرایط متفاوت خواهد بود. استقلال و پرسپولیس با توجه به پشتوانه مردمی و رسانه‌ای که دارند بیش از سایر تیم‌ها زیر ذره‌بین قرار دارند و عملکردشان هم بیشتر از بقیه مورد توجه است. طرفداران فراوان این دو تیم در سراسر کشور خواهان کسب نتایج خوب و البته موفقیت در لیگ برتر هستند و چندان به ناکامی رضایت نمی‌دهند.

در این بین شاید اوضاع پرسپولیس کمی متفاوت‌تر باشد. قرمزهای پایتخت در نیم‌فصل اول هرگز آن تیمی نبودند که علی دایی وعده کرده بود. سرمربی قرمزها قول داده بود تیمی را در این فصل روانه مسابقات کند که در آسیا هم حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد، اما در عمل هرگز تیمی در قواره قهرمانی در لیگ ایران را هم از سوی قرمزها ندیدیم چه رسد به آسیا! پرسپولیس با نوسانات فراوانی که دارد تقریبا یک نوع حس بی‌اعتمادی را به وجود آورده است و این برای تیمی که داعیه قهرمانی را در آسیا دارد، خوشایند نیست.

این تیم در بدترین دوره خود در لیگ برتر بیش از 2 باخت را تجربه نکرده بود، در حالی که تیم تحت هدایت دایی در انتهای نیم‌فصل به رکورد چهار شکست متوالی دست یافت و انتقادات بسیاری را متحمل شد. قرمزها علاوه بر نتیجه نگرفتن در ارائه فوتبال شاداب هم موفقیت چندانی کسب نکردند و اگر این رویه به طور مقطعی تغییر یابد با در نظر گرفتن سوابق قبلی این تیم، کمتر کسی به ثبات در شرایط خوب اطمینان می‌کند.

قول قهرمانی

علی دایی که هرگز تصور چنین روزهایی را با پرسپولیس در این فصل نداشت با وجود فشارهای فراوان و انتقادهایی که نسبت به وی در رسانه‌ها و محافل فوتبالی وجود دارد به ظاهر کوتاه نمی‌آید و تسلیم نمی‌شود. وی حتی در چنین شرایطی نیز قول قهرمانی می‌دهد تا اراده استوارش را در راه رسیدن به هدفی که از قبل ترسیم کرده بود به سایرین نشان بدهد، اما خودش بهتر از هر کسی می‌داند که کار چقدر سخت است و با پتانسیل کنونی تیم پرسپولیس، رقابت با نمایندگان اصفهانی و نیز تیم‌هایی مثل استقلال، مس و حتی تراکتورسازی و فولاد چقدر دشوار است.

فراموش نکنیم که تیم کنونی پرسپولیس دستپخت واقعی دایی است و خودش در گزینش‌های قبل از فصل، این بازیکنان را در فهرست سرخپوشان قرار داد. وی مدعی بود با همین بازیکنان می‌توان در آسیا هم یک مدعی بود، اما به نظر می‌رسد با گذشت یک نیم فصل و چند هفته ابتدایی دور برگشت برای خود دایی هم مسجل شده است که بضاعت تیم خیلی هم بالا نیست. در سرسختی‌های دایی و سختکوشی‌هایش تردیدی وارد نیست و به همین خاطر است که وی در مقابل این پرسش که امکان دارد به دلیل نتایج ضعیف از پرسپولیس جدا شود عنوان کرده که ابتدا پرسپولیس را قهرمان می‌کند و پس از آن نیمکت داغ این تیم را به مربی دیگری تقدیم خواهد کرد. ولی نکته قابل بحث این است که کسی برای قهرمانی قرمزها تضمینی نمی‌دهد. به یاد آوردن شکل بازی این تیم مقابل اکثر حریفانی که به آنها امتیاز داده تردیدها را نسبت به دستیابی سرمربی قرمزها به هدفی که تعیین کرده است دوچندان می‌کند، چرا که پرسپولیس در اغلب موارد بازی باکیفیتی ارائه نکرده است.

علی دایی را می‌توان از جمله مربیانی دانست که در ایجاد انگیزه برای شاگردانش بسیار موفق عمل می‌کند که این انگیزه را در دوران بازیگری‌اش هم متفاوت‌تر از سایرین دیده بودیم، اما این موضوع به تنهایی نمی‌تواند کارساز واقع شود. پرسپولیس در این فصل دارای ایرادات و ضعف‌هایی است که بیشتر آن فنی است و خواسته و ناخواسته قبل از هر کسی این کمبودها به گردن کادر فنی این تیم خواهد بود. تغییرات پیاپی در ترکیب تیم در حالی که نیم فصل دوم بازی‌ها شروع شده یک عامل بازدارنده بزرگ در کسب نتایج به حساب می‌آید، اما جالب این‌که کادر فنی سرخپوشان تا این جای کار روند یاد شده را ادامه داده و مشخص نیست چه زمانی شاهد ثبات در ترکیب پرسپولیس خواهیم بود.

دایی که در این فصل رحمان احمدی را از سپاهان خریداری کرد، هر از گاهی به این دروازه‌بان در درون دروازه فرصت داد اما از عملکرد او رضایت چندانی نداشته است و نارضایتی از عملکرد علیرضا حقیقی هم سبب شده تا در درون دروازه پرسپولیس شاهد تغییرات مداوم باشیم. چنین تغییراتی را در خط دفاعی این تیم هم شاهد بوده‌ایم. بی‌اعتمادی کادر فنی به زوج‌های مختلف این خط بی‌گمان یکی از دلایل دریافت گل‌های فراوان در بازی‌های مختلف بوده است، زیرا بی‌ثباتی در خط دفاع و تغییرات مداوم در زوج میانی این خط، زمینه‌های ناهماهنگی را بین مدافعان به وجود می‌آورد.

البته به نظر می‌رسد پرسپولیس به لحاظ ساختار دفاعی دارای اشکالاتی است که کادر فنی این تیم باید تا قبل از شروع لیگ قهرمانان آسیا برای رفع آن بکوشد. این‌که دایی در مقطعی بنا بر دلایلی بازیکنی مثل شیث رضایی را کنار بگذارد و او را تا آستانه اخراج از باشگاه پیش ببرد و بعد این مدافع را به دنبال فشارهای ناشی از شکست به تیم بازگرداند، دردی را دوا نخواهد کرد و بیشتر به یک مسکن موقتی می‌ماند. در خط حمله این تیم، بازیکنان خوبی حضور دارند و این طور استنباط می‌شود که از آنها خوب استفاده نمی‌شود.

نکته جالب این‌که پرسپولیس در بین مهاجمانش یک سرزن کلاسیک ندارد تا در مواقعی که راه‌های زمینی به روی مهاجمان این تیم بسته می‌ماند با ارسال‌های بلند، حریف را تحت فشار قرار دهد. در کنار این مسائل باید به تصمیم‌های کادر فنی در برخی تعویض‌ها اشاره کرد که با منطق کمتر جور درآمده‌اند.

بدشانسی‌ها

پرسپولیس در این فصل با بدشانسی‌هایی نیز همراه شده است که در روند نتیجه‌گیری این تیم بی‌تاثیر نیستند. به واقع هرقدر آبی‌ها با خوش شانسی در حال جمع‌آوری امتیاز هستند قرمزها با بدشانسی بعضی از بازی‌ها را به حریفان واگذار کرده‌اند. در کنار این موضوع باید به اشتباهات داوری هم اشاره داشت که بعضا لطماتی را به این تیم وارد کرده است. شاید این هم از بدشانسی‌های تیم دایی است که اکثر اشتباهات داوری به ضرر این تیم تمام شده است. بدبیاری‌های پرسپولیس تا آنجا ادامه یافته است که این تیم در لیگ قهرمانان آسیا هم با بدترین قرعه ممکن مواجه شده و در گروه مرگ قرار گرفته است. این تیم در گروه سوم باید با الوحده امارات، الاتحاد عربستان و بنیادکار ازبکستان رقابت کند. هرچند ذوب‌آهن فصل قبل همه این حریفان را براحتی کنار زد و تا فینال لیگ قهرمانان هم پیش رفت، اما شرایط و ثبات تیمی ذوبی‌ها با پرسپولیس قابل قیاس نیست. از طرفی دیگر، تیم‌های این گروه خود را تقویت کرده‌اند تا ناکامی‌های فصل قبل را جبران کنند. با این حساب باید دید بازگشت دوباره پرسپولیس به لیگ قهرمانان آسیا با چه نتایجی همراه خواهد شد و این تیم پرطرفدار به چه سرانجامی در این جام خواهد رسید. قرمزها در جام حذفی هم با قرعه سپاهان در مرحله یک چهارم نهایی مواجه شده‌اند که به باور خیلی‌ها بدترین قرعه ممکن بوده است.

علی رضایی ‌
‌ جام‌جم