جام جم آنلاین: به رغم تمامی مشکلات غیرقابل انکار بایرن مونیخ در این فصل ـ‌ بویژه در لیگ فوتبال آلمان ـ یک نفر که اوقات بسیار خوبی را در این تیم باواریایی می‌گذراند و از هر جهت راضی و شادمان نشان می‌دهد، ماریو گومز است.

فصل پیش که مردان الیانز آره‌نا هم قهرمان بوندس‌لیگا و هم فاتح جام حذفی آلمان شدند و در جام باشگاه‌های اروپا هم به نایب‌قهرمانی رسیدند، گومز اغلب زیر سایه حمله‌وران سرحالی مثل ریبه‌ری، روبن، اولیچ و حتی «کلوزه» نیمه مصدوم قرار داشت و جوان تازه‌واردی مثل توماس مولر او را به واقع خفه کرده بود!

امسال اوضاع کاملا برعکس بوده است. روبن هلندی و ریبه‌ری فرانسوی و بخصوص اولی دائما مصدوم و تماشاگر بوده‌اند و اولیچ کروات نیز همین طور و کلوزه فقط یک هفته در میان به میدان آمده و مولر قسمت اعظم تازگی‌اش را از دست داده است و حتی تونی کروس جوان که بعد از یک سال بازی قرضی در لورکوزن به مونیخ برگشته، نتوانسته شادابی گمشده بایرن را به این تیم بازگرداند.

در چنین تیمی این ماریو گومز بوده که با راهیابی به ترکیب ثابت بایرن و گلزنی در بسیاری از روزها توانسته کلوزه را نیمکت‌نشین کند و مولر و کروس را از چشم‌ها بیندازد و لوئیس فان‌گال را به این نتیجه برساند که مرد روزهای سخت است. مربی سابق آژاکس و بارسلونا هنوز هم معتقد است که روبن و ریبه‌ری چیز دیگری هستند و وقتی اولیچ برگردد به او نیز میدان زیادی خواهد داد، اما گومز هم توانسته است گزینه اول او برای پیشانی خط حمله و تبدیل کننده سانترهای این نفرات به گل برای بایرن باشد.

این قدمی بلند به سمت جلو برای مهاجمی است که پس از آمدن از اشتوتگارت به الیانز آره‌نا، در ابتدا نتوانسته بود همانی باشد که در اشتوتگارت بود.

 گومز معتقد است فرم خوبش در این فصل محصولی اعتمادی است که فان‌گال برخلاف فصل پیش به وی ارزانی داشته است. گومز که در آبان ماه و اوایل آذرماه در 7 مسابقه متوالی بوندس‌لیگا 9 گل برای بایرن زد همواره از حمایت «اولی هوینس» و کارل هاینز رومنیگه رئیس و نایب‌رئیس این باشگاه برخوردار بوده است.

حقیقت آن است که فان‌گال 59 ساله در فصل پیش وی را چندان تحویل نمی‌گرفت و فقط صحبت رودرروی آنان در پایان بهار امسال بود که این مهاجم بلند بالای 25 ساله را متقاعد به ماندن در باواریا و عدم کوچ به سایر تیم‌ها کرد.

دو مقام فوق نیز اطمینان خاطر لازم را در این خصوص به گومز دادند و آنچه در هفته‌های اخیر روی داده، پاداش اطمینان سران بایرن به گومز است.این مهاجم پرتلاش می‌گوید: « از شرایط کنونی در بایرن بسیار راضی‌ام و فکر می‌کنم تصمیم 6 ماه قبلم در زمینه ماندن در الیانز آره‌نا کار درستی بوده است. در آن زمان آنها متذکر شدند که اعتمادشان به من کم نشده است و گفتند قطعا در این فصل بازی‌های بیشتری به من خواهد رسید. من نیز برنامه‌هایم را در همین راستا تنظیم و در همین مسیر حرکت کردم و حالا اینجا ایستاده‌ام. آنچه بیشترین تاثیر مثبت را در وضعیت من داشته، اعتماد فان‌گال بوده و من این را بیشترین انگیزه برای یک بازیکن می‌دانم. چیزی که می‌تواند یک مهاجم را تشنه گلزنی‌های بیشتر کند.»

اعتماد فوق به حدی رسیده که فان‌گال هم اخیرا گفته تصور ترکیب ثابت بایرن بدون گومز برای او کار بسیار سختی است. مردی که پیش از آمدن به بایرن «الکمار» را هم در سال 2009 به قهرمانی لیگ هلند رساند و امسال دوران بسیار سخت‌تری را در باواریا در قیاس با فصل اول استقرارش با بایرن گذرانده است، می‌گوید: «از حاصل کار و گل‌های گومز بسیار راضی‌ام. حسن او در این فصل سرعت عملی است که ضمیمه کارش کرده و چه با ضربات سر و چه با پاهایش گل‌های هوشمندانه‌ای را برای ما به ثمر رسانده است. در یک سال گذشته انتقادات زیادی از او شد، اما فکر می‌کنم او به همگان و منجمله خود من ثابت کرده باشد که در مورد او اشتباه می‌کردیم. گومز سرحال و آماده چیزی است که هر تیم فوتبالی به آن احساس نیاز می‌کند و شکی در این خصوص نیست.»

اگر شرایط مذکور ادامه یابد، بایرن می‌تواند به جبران عقب‌‌ماندگی عظیم خود از بوروسیا دورتموند و سایر بالانشینان جدول رده‌بندی لیگ آلمان در هفته‌های بعدی و بخصوص در نیم‌فصل دوم این مسابقات امیدوارتر باشد، ولی در جام قهرمانان اروپا براساس نتایج همان 4 هفته نخست و البته با گل‌های گومز صعودش را به مرحله حذفی قطعی کرد. آیا گومز می‌تواند از اواخر بهمن ماه که این جام بعد از تعطیلی 3 ماهه بازگشایی می‌شود، نیز همین قدر موثر باشد؟ این آرزویی است که قطعا فان‌گال دارد.

خبرگزاری آلمان 
مترجم: وصال روحانی