به گزارش خبرنگار مهر، تیم ملی بوکس ایران در اولین رویدادی که با تحت مدیریت رئیس جدید اعزام شد نتوانست در بازیهای آسیایی به موفقیتی دست پیدا کند و هر پنج بوکسور کشورمان با شکست برابر حریفانشان دست خالی به کشور برگشتند.
ترکیب تیم ملی در هانگژو
دانیال شه بخش در ۵۷ کیلوگرم، علی حبیبی نژاد در ۶۳.۵ کیلوگرم، شاهین موسوی در ۸۰ کیلوگرم، طوفان شریفی در ۹۲ کیلوگرم و ایمان رمضانپور در ۹۲+ کیلوگرم نمایندگان اعزامی ایران به این بازی ها بودند که با هدایت حسینقلی نهرودی و مربیگری همایون امیری برای مدال آوری و کسب سهمیه المپیک تابستانی پاریس قدم به این بازیها گذاشتند در حالی که هیچ یک از بوکسورها حتی تا نزدیکی مدال هم پیش نرفت.
تاریخ ساز بوکس ناکام ماند
دانیال شه بخش نماینده ۵۷ کیلوگرم تیم ملی بوکس در بازی های آسیایی که با کسب مدال پرحاشیه در رقابتهای جهانی ۲۰۲۱ حسابی خبر ساز شد و لقب «تاریخ ساز بوکس ایران» را گرفت در مبارزه با لی یوپنگ از کشور میزبان در نمایشی نه چندان قوی با رای قاطع پنج داور کنار حذف شد.
شه بخش المپین المپیک توکیو که علاوه بر مدال برنز جهانی، در رقابتهای آسیایی دوبی ۲۰۲۱ به مدال نقره رسیده بود و برنز جام احمد کومرت ۲۰۲۰ را هم در کارنامه خود داشت پس از شکست ناامید کننده اش از کمبود اعزام و عدم حضور در تورنمنت های مختلف از سوی فدراسیون گلایه کرد.
زور حبیبی نژاد به قهرمان آسیا نرسید
قرعه علی حبیبی نژاد نماینده ۶۳.۵ کیلوگرم با سن سیری از تایلند بود، قهرمان رقابتهای قهرمانی آسیا امان ۲۰۲۲، دارنده مدال طلای بازیهای جنوب شرق آسیا ویتنام ۲۰۲۱ و کامبوج ۲۰۲۳ و قهرمان تورنمنت بین المللی تایلند در سال ۲۰۲۲. حبیبی نژاد علیرغم شانس کمی که در مقابل حریف نسبتا قدرتمند خود داشت مبارزه نسبتا قابل قبولی از خود ارائه داد اما مطابق انتظار شکست خورد و از گردونه بازی ها حذف شد.
کاپیتان از قرعه آسان هم بهره نبرد
شاهین موسوی نماینده ۸۰ کیلوگرم تیم ملی را شاید بتوان خوش شانس ترین نماینده کشورمان در این بازی ها دانست که البته از فرصت خوبی که برای کسب مدال داشت استفاده نکرد. کاپیتان که از فرم ایده آل خود دور بود در مبارزه ای آشفته و بی رمق که خود نیز به ضعف پاهایش در مبارزه اذعان داشت یکی از ضعیف ترین نمایش هایش را ارائه کرد و خیلی زود از دور مسابقات کنار رفت.
شانس در خانه شریفی را زد
شاید کمتر کسی تصورش را هم می کرد رقابت طوفان شریفی بوکسور وزن ۹۲ کیلوگرم در برابر نایب قهرمان بازیهای آسیایی و قهرمانی آسیا ۲۰۲۲ در راند نخست با سیگنال ضربه تصادفی داور وسط به هیات ژوری متوقف شود و داوران کنار رای به برتری شریفی بدهند تا طوفان بی هیچ زحمتی راهی مرحله بعد شود جایی که توگمبایف قزاق انتظارش را می کشید بوکسوری که اگرچه برنز قهرمانی آسیا ۲۰۲۲ وچندین مدال در رقابتهای بین المللی را در کارنامه خود داشت اما به اندازه دیگر هموطنانش سرشناس نبود. شریفی که خود مدال برنز رقابتهای قهرمانی آسیا ۲۰۲۲ امان و مدال نقره جام احمد کومرت ۲۰۲۰ را در اختیار داشت در نمایشی ضعیف در این رقابت در ۴۷ ثانیه ناک اوت شد تا خداحافظی تلخی با بازی های آسیایی داشته باشد.
رمضانپور از فرصت استفاده نکرد
ایمان رمضانپورنماینده وزن ۹۲+ کیلوگرم هم در یک بازی تک راندی با جوتائه یونگ بدون عنوان از کره جنوبی راهی مرحله بعد شد. رمضانپور که سابقه حضور در رقابتهای قهرمانی آسیا ۲۰۱۷-۲۰۱۹ و ۲۰۲۲ را در کارنامه داشت و مدال برنز پنجاه و هشتمین دورهرقابتهای نظامیان جهان را در کارنامه داشت در پایان راند نخست که از سوی داور متوقف شد برنده اعلام و راهی دیدار بعدی شد اما به بوکسور هندی باخت و حذف شد.
رفتار حرفه ای سرمربی و توجیه عجیب رئیس فدراسیون
پس از ناکامی تیم ملی بوکس ایران در بازی های آسیایی نهرودی سرمربی با تجربه تیم ملی که حضور درخشانش در المپیک ۲۰۱۲ لندن ماندگار است، ضمن ابراز شرمندگی، عملکرد شاگردانش را ضعیف و دور از انتظار توصیف کرد. اقدامی که نشان از حرفه ای گری سرمربی تیم ملی دارد اما درست در نقطه مقابل، رئیس فدراسیون به جای پذیرفتن ناکامی و عملکرد ضعیف بوکس ایران، اعزام پنج بوکسور به بازیهای آسیایی را ریسک و شجاعت نامید.
فرار رو به جلوی مسئول بوکس
آنچه همواره یکی از دغدغه های کاروان ورزشی کشورمان بوده اعزام کیفی و نه کمی ورزشکاران به بازی های آسیایی بوده است وگرنه قاعدتا فدراسیون های به مراتب شجاع تر و با دامنه ریسک پذیری وسیع تری برای اعزام ورزشکاران دارای شانس کم مدال به بازی ها وجود دارد. این فرار رو به جلو از سوی رئیس کم تجربه فدراسیون بوکس قابل قبول نیست.
ایرانی ها از رقیبانشان سرتر بودند
رئیس فدراسیون بوکس در حالی بازی های آسیایی را در حد رقابتهای جهانی می داند و حریفان را بزرگ جلوه می دهد که نگاهی به کارنامه بوکسورهای تیم ملی و رقبا در سید بندی نشان می دهد در اکثریت قریب به اتفاق دیدارها نمایندگان کشورمان از رقبای خود با تجربه تر و کارنامه دارتر و یا حداقل هم تراز با آنها بوده ند. کما اینکه در گذشته بوکسورهای ایرانی حداقل در سنگین وزن همواره جزو مدعیان کسب مدال بوده اند.
حتی یک مبارزه را هم نبردیم
تیم ملی بوکس با ۵ باخت و تنها دو برد (آن هم حاصل قطع بازی در راند نخست) به کار خود در بازی های آسیایی پایان داد. یعنی هیچ بوکسوری از کشورمان موفق نشد در سه راند حتی یک مبارزه را از حریفان خود ببرد.
جای خالی بدنساز و روانشناس در بوکس
یکی از نکات قابل توجه در مبارزات بوکسورهای تیم ملی ، ضعف بدنی و مشکلات مربوط به حوزه بدنسازی بود، حلقه مفقوده این روزهای بوکس کشور که به نظر می رسد به جای جسارت اعزام آزمایشی بوکسور به رقابتهای بین المللی و بالیدن به آن باید در اولویت قرار گیرد. علاوه بر این استرس، ناامیدی، ترس و محافظه کاری در بسیاری از نمایندگان کشورمان حتی با تجربه بالا دیده می شود. «کنترل هیجان» در رقابتهای بوکس را می توان یکی از عناصر اصلی مورد نیاز موفقیت در این رشته رزمی دانست. فاکتوری که اگرچه کمتر به آن توجه می شود ولی حیاتی است.
علت تغییر در کادر فنی چه بود؟
پرسش اما در مورد تیم ملی بوکس این است که که علت تغییر کادر فنی بزرگسالان چه بود؟ اساسا کادر فنی به مجموعه ای از سرمربی و مربیان تیم ملی گفته می شود که همه با هم در موفقیت یا عدم موفقیت تیم ملی اثرگذارند. اگر دلیل برکناری علیرضا استکی از تیم ملی ناکامی در آخرین رقابتهای آسیایی بود چرا همچنان مربیان وی در تیم ملی فعالیت دارند؟ آیا مشکل تیم ملی بوکس تنها استکی بود یا پای تسویه حساب شخصی همراه بود؟
یا کادر قبلی خوب کار کرده اند و می بایست ابقا می شدند و یا آن مجموعه دچار خطاهای فنی بوده و همگی باید تغییر می کردند. در وضعیت نصفه و نیمه فعلی تیم ملی که سرمربی سابق قربانی شده و مربیان سابق در کمال آرامش حضور دارند هم در حق سرمربی سابق ظلم شده است و هم در حق سرمربی فعلی! کما اینکه بنظر می رسد اگرچه در ظاهر شورایی تحت عنوان «شورای فنی» تصمیم گیرنده تغییرات در تیم های ملی است ولی نوک پیکان اختیار همه تغییرات به رئیس فدراسیون باز می گردد.
ابهاماتی در مورد انتخابات
اگرچه رئیس فدراسیون بوکس خود از قهرمانان و المپین های این رشته بوده اما تقسیم تیم های ملی و پست های مختلف در فدراسیون بین افرادی که گاها در انتخابات فدراسیون قدمی برداشته اند یا در کادر فدراسیون گذشته فعالیت داشته اند و با تهدید ایجاد حاشیه و یا پذیرفتن بی طرفی در انتخابات پیشین خود را به فدراسیون تحمیل کرده اند یکی از مواردی است که انتقاداتی را به کادر جدید بوکس وارد کرده است. عملا تیم ثوری رئیس سابق فدراسیون همچنان بر سر کار است و تغییری در برنامه های فدراسیون دیده نمی شود. کما اینکه حداقل تیم ملی در زمان سرمربیگری علیرضا استکی به مراتب آماده تر از حالا بود.
حسینی با کوهی از مشکلات آمد
مسلم است که حسینی در فدراسیون آشفته ای که رئیس سابقش تیم را رها کرد و پناهنده شد و فدراسیون را با کوهی از بدهی و ویرانی به جا گذاشت کار سختی دارد، اما او واقف به شرایط موجود برای چندمین بار در انتخابات شرکت کرد و رئیس شد و حالا انتظار می رود در تصمیم ها و انتخاب هایش حساسیت ویژه ای به خرج دهد.
بوکس ایران از روزهای طلایی اش فاصله زیادی گرفته و اراده ای نیز برای حل آن دیده نمی شود. بوکس اگر با همین رویه پیش برود کسب سهمیه المپیک هم به رویا خواهد پیوست؛ المپیکی که بوکسورهای ما روزی تا پای سکوی آن هم پیش رفتند.
