به گزارش خبرنگار مهر، بازی های آسیایی برای کاراته ایران سه مدال طلا و برنز به همراه داشت و مسابقات جهانی را نیز تیم ملی ایران با دو مدال نقره و برنز پشت سر گذاشت. پس از آن تیم های ملی رده سنی پایه عازم مسابقات قهرمانی آسیا شدند و این رویداد را نیز با ۲۷ مدال طلا، نقره، برنز و ایستادن روی سکوی سوم به پایان بردند. فاصله اندک سه رویداد فوق فشار مضاعفی را به مسئولان این فدراسیون وارد کرد و بدون شک بخش عمده ای از بودجه سال ۱۴۰۲ را بلعید.
اما نکته مهم در این برهه نگاه به آینده و برنامه ریزی دقیق و صحیح برای برون رفت از شرایط فعلی است. نگاه موشکافانه نه تنها به این سه رویداد رسمی، بلکه بررسی دقیق تورنمنت هایی که بعد از المپیک ۲۰۲۰ توکیو کاراته ایران در آن حضور داشته نقشه راه این رشته را برای آینده ترسیم خواهد کرد.
اینکه کاراته ایران سرشار از پتانسیل است، اثبات شده و شکی در آن نیست، ولی نباید به شعاری برای ماندن پشت ستاره ها تبدیل شود. نکته اصلی اینجاست که چگونه از این پتانسیل باید بهره برد و جوانان با آتیه ای که توانایی فنی بالایی برای طی کردن مسیر قهرمانی دارند را به جایگاهی رساند که بتوان یک تیم ملی قدرتمند، مانند آنچه در سال های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۹ در تیم ملی شاهد آن بودیم، داشته باشیم.
اینکه زحمات و تلاش های شبانه روزی کادر فنی تیم ملی و در رأس آن سید شهرام هروی نادیده گرفته شود، بدون شک راه را به بیراه رفتن است و روز به روز از هدف دور خواهیم شد. این روزها افرادی برای نشستن روی صندلی مربیگری تیم ملی دست و پا می زنند که امتحان پس داده اند و هر بار فرصتی داده شده ثمره آن مشخص است.
تیم ملی کاراته ایران در مسابقات قهرمانی جهان نشان داد که تغییر رویکرد داده است. تغییر تفکری که شاید از رأس فدراسیون آغاز شده و به تیم ملی هم رسیده است. نگاه ویژه به مربیان سازنده، استفاده از با تجربه هایی که سابقه مبارزه روی تاتامی جهانی را دارند و البته حضور مستمر در مسابقات مهم بین المللی از جمله کاراته وان ها، می تواند راهی باشد برای رسیدن به تیمی در اندازه و مدعی جهانی که تا چند سال خیال اهالی این رشته را راحت کند.
فراموش نکنیم که سید شهرام هروی در مسابقات جهانی ۲۰۱۴ در کنار حسین روحانی و مهدی جعفری نتایج درخشانی کسب کرد و سپس در قامت سرمربی با تقویت کادر فنی و اضافه شدن شهاب سلطانی و سعید حسنی پور از سال ۲۰۱۶ تا المپیک عملکرد خوب خود را استمرار داد و سپس بازی های آسیایی، بازی های جهانی داخل سالن (ورد گمیز)، المپیک و.. یکی پس از دیگری جولانگاه درخشش کاراته ایران با هدایت هروی بود.
کسب عناوین متعدد قهرمانی در مسابقات قاره ای و جهان را باید ثمره مدیریت هروی در بخش فنی تیم ملی دانست. البته که تیم ملی با حمایت کامل فدراسیون در تورنمنت های متعددی شرکت کرد و کاراته کاها روز به روز در کوران تمرینات و مسابقات بین المللی آبدیده تر شده و ثمره آن هم شد موفقیت هایی که در تاریخ کاراته آن بی سابقه بوده است. بدون شک راه موفقیت کاراته اعتماد به افراد همدل و همراه و امتحان پس داده در سایه برنامه ریزی دقیق و اصولی با تدوین رویکردهای جدید و کاربردی است.
فدراسیون کاراته تا مسابقات جهانی ۲۰۲۵ زمان دارد تیمی جدید در قواره مدعیان آماده کند. کاراته فرصت حضور در بازی های المپیک را از دست داد و باید این رشته را در مسابقات جهانی مورد ارزیابی قرار داد و طباطبایی نباید هیچ فرصتی را برای ساختن تیمی جدید از دست بدهد. البته که قرار است مسابقات جهانی در دو بخش تیمی و انفرادی به صورت مجزا برگزار شود و شاید این فرصتی باشد تا تیم ایران از نو ساخته شود.
