خداداد افشاريان، در حالي قضاوت بازي ذوب‌آهن اصفهان و استقلال تهران را برعهده داشت كه پسر وي در تيم ذوب‌آهن عضويت دارد.
 اگر چه در اين مسابقه صحنه خاصي دال بر حمايت وي از تيم پسرش به چشم نخورد (بماند كه استقلال از قضاوت وي راضي نبوده و شكايت خود را به كميته داوران هم ارايه كرده است!) اما نفس قضاوت پدر بر مسابقه‌اي كه پسر عضو يكي از تيم‌هاي آن ديدار است به هيچ‌وجه حرفه‌اي به نظر نمي‌رسد.
در كشورهاي صاحب فوتبال، براي انتخاب داوران به ريزترين نكات نيز توجه مي‌شود چه برسد به اين نكته كه به هيچ‌وجه ريز و كوچك نيست!

حتي در تورنمنت‌هاي بزرگ براي جلوگيري از ايجاد چنين شائبه‌هايي، از قضاوت داوري در گروهي كه تيم كشورش در آن قرار دارد، جلوگيري مي‌كنند. اما در فوتبال حرفه‌اي ما پدر براي پسر قضاوت مي‌كند و توقع داريم كه ديگر تيم حاضر در اين ديدار هم ناراحت نشود و به هر اتفاق كوچك و بزرگي كه در اين مسابقه رخ داده، گير ندهد! واقعا ممكن است؟