به گزارش ایسنا، ادی هال(Eddie Hall) به عنوان یکی از قوی ترین مردان جهان شناخته می شود، اما چه چیزی او را این چنین نیرومند کرده است؟

دانشمندان دانشگاه لافبورو تصمیم گرفتند تا راز قدرت باورنکردنی ادی هال را کشف کنند. ادی که یک مکانیک ماشین های سنگین از استافوردشایر انگلیس است، در سال ۲۰۱۷ به عنوان قوی ترین مرد جهان شناخته شد.

پژوهشگران با مطالعه روی ادی توانستند عواملی را که در قدرت فوق العاده او نقش دارند، شناسایی کنند. آنها می گویند این دانش را می توان برای کمک به افراد به منظور بهبود عملکرد عضلانی آنها به کار برد.

محققان می گویند درک علمی از قدرت عضلانی به دلیل نقش آن در عملکرد ورزشی، پیشگیری از آسیب و پیری سالم، مهم است. با این حال، دانش ما در مورد قدرت فوق العاده انسان محدود است.

قوی ترین مرد جهان و ماهیچه های بزرگش

محققان از طریق مجموعه ای از آزمایش ها و اسکن ها، ساختار عضلانی و تاندون های ادی را با جمعیت های مختلف از ورزشکاران آموزش دیده و آموزش ندیده مقایسه کردند و یافته ها شگفت انگیز بودند.

به عنوان مثال مشخص شد که توده عضلانی پایین تنه ادی تقریباً دو برابر (۹۶ درصد) بیشتر از مردان آموزش ندیده است یا ماهیچه های ساق پای ادی و سه ماهیچه او موسوم به ماهیچه های طنابی ۱۲۰ تا ۲۰۲ درصد بزرگتر بودند.

ماهیچه های طنابی نقش مهمی در تثبیت لگن و ران دارند. بر اساس گزارش ها، این عضلات به ادی هال کمک کردند تا رکورد جهانی بلند کردن وزنه ۵۰۰ کیلوگرمی را به دست آورد که معادل بلند کردن یک شتر است.

علاوه بر این، عضلات چهارسر ران ادی دو برابر اندازه عضلات ورزشکاران غیر آموزش دیده بود.

مسابقات مردهای قوی که در ایران به نام «قوی ترین مردان» شناخته می شود، در مقایسه با سایر ورزش ها نیاز به قوی بودن این عضلات دارد.

پروفسور جاناتان فولاند می گوید: در حالی که ماهیچه های طنابی ادی به خوبی توسعه یافته بودند، ما شگفت زده شدیم که بزرگترین رشد عضلانی مربوط به ماهیچه های بلند و نازک «طنابی مردانه» است که لگن و ران را تثبیت می کنند. این نشان می دهد که این ماهیچه های تثبیت کننده ممکن است برای بلند کردن و حمل اجسام از آنچه قبلاً فکر می کردیم، مهم تر باشند.

ماهیچه های کمتر مورد استفاده

محققان همچنین دریافتند که ماهیچه های ادی که برای حرکات سخت تر مانند خم کردن لگن استفاده می شود، چندان بزرگ نیستند و تفاوت بین ۲۳ تا ۶۵ درصد بزرگتر را نسبت به ورزشکاران آموزش ندیده نشان داد.

علاوه بر این، رباط کشککی او (تاندونی که چهارسر ران را به استخوان ساق پا متصل می کند) تنها ۳۰ درصد بزرگتر بود. این نشان می دهد که عضلات نسبت به رباط ها یا همان تاندون ها با تمرین سازگارتر هستند.

این یافته ها نشان می دهد که همه می توانند قدرت و عملکرد عضلانی خود را از طریق تمرینات هدفمند بهبود بخشند.

به طور کلی، نتایج نشان می دهد که سیستم عضلانی بدن انسان چقدر سازگار است، چرا که ما شاهد بیشترین رشد عضلانی در ماهیچه هایی هستیم که ادی از آنها بیشتر کار می کشد و تمرین می کند. این نشان می دهد که همه ما می توانیم سیستم عضلانی خود را برای بهبود عملکرد خود تغییر و توسعه دهیم.

این یافته ها در مجله Applied Physiology منتشر شده است.

انتهای پیام