ویراستار را می‌توان به عنوان پلی رابط میان آن‌چه در ذهن نویسنده پدید آمده و ایجاد برداشت صحیح مخاطب از یک متن به حساب آورد.*دکتر مهدی شریعتی، نویسنده و مدرس تربیت بدنی: این ویراستار است که به میخکوب شدن خوانندگان و ایجاد رغبت در آنان برای مطالعه هرچه بیشتر انگیزه می‌بخشد.

شاید برای نویسندگان جوانی که در اتوبان چاپ و نشر کتاب‌های رشته‌های مختلف علوم ورزشی قرارگرفته‌اند، استفاده از ویراستار فنی، تخصصی و ساختاری ناخوشایند باشد اما اگر به کتاب به عنوان «اثری ماندگار» نگاه کنیم، متوجه خواهیم شد که ویراستاری صحیح موجب هویت‌بخشی و احیای متون ورزشی خواهد شد.

علوم ورزشی به عنوان حوزه‌ای میان رشته‌ای و نوپا در کشور ما برای انتقال صحیح مطالب به دانشجویان و علاقه مندان به ویراستارانی آگاه و مسلط به علوم مختلف نیازمندند که علاوه بر «نسخه‌پردازی صرف» در زمینه زبان‌شناسی و آگاهی‌های فرامتنی نیز مهارت کافی داشته باشد. به طور مثال، واژه « event» که در متون عمومی با معانی گوناگونی نظیر پدیده و اتفاق ترجمه می‌شود، در رشته مدیریت ورزشی به معنای رویداد است. این گوناگونی معانی، ویراستار این حوزه را مجاب می‌کند تا علاوه بر دانش عمومی، در زمینه تخصصی نیز بر موضوع احاطه داشته باشد.

بارها اتفاق افتاده است که کتاب‌های گوناگونی حتی از سوی انتشارات دولتی به چاپ رسیده‌اند که فاقد ساختار زبانی منسجم بوده‌اند. متاسفانه زمانی که با با برخی از استادان این حوزه درباره کتاب‌هایشان صحبت می‌کنیم، با پاسخ‌های شگرف و در عین حال تکان‌دهنده‌ای روبه‌رو می‌شویم، مانند این‌که «دانشجویانم ترجمه کرده‌اند و من وقت نداشتم کتاب را یکدست کنم» یا «اگر در ترجمه یک کتاب 10 درصد مطالب نویسنده به درستی منتقل گردد، برای ما کافی است»! این دلایل ضعیف باعث می‌شود تا خوانندگان کتاب به بیراهه‌ای وارد شوند که به مهجور ماندن و تکرار مکررات خواهد انجامید. شاید «چاپچی» بودن اصطلاح جالبی بود که یکی از ناشران درباره برخی ناشران دیگر به کار برد. البته به عقیده من، این گروه از افراد با چاپ چنین آثاری، ظلمی عظیم به جامعه ورزش و به ویژه جامعه ورزش دانشگاهی می‌کنند.

به نظر می‌رسد چاپ کتابی در زمینه ویرایش متون مختلف حوزه علوم ورزشی بتواند راهگشای بسیاری از مسایل و سوالات ایجاد شده در اذهان دانشجویان به عنوان آینده‌سازان ورزش کشور باشد.

نویسنده و مترجم علوم ورزشی تنها بر یک حوزه مسلط است، در حالی که ویراستار بایستی بر روی متون سایر رشته‌ها از جمله روان‌شناسی، مدیریت و جامعه‌شناسی نیز تسلط کافی داشته باشد و این خود شاهدی است بر این مدعا که ویراستاری به مراتب شانی بالاتر از نویسندگی دارد.