تیم ملی درحالی از دو دیدار ابتدایی انتخابی جام جهانی چهارامتیازگرفته است که نمایش خوبی درهر دو بازی نداشته اما ازنظرامتیازی توانسته عملکرد نسبتا خوبی داشته باشد. ایران دردیداری فشرده موفق شد یک امتیاز از چین بگیرد اما با توجه به نحوه بازی تیم ملی به نظر می‌رسد این یک امتیاز چندان قانع کننده نیست و ظرفیت ایران می توانست دراین دیدارسه امتیازباشد.پرسش این است که آیا به دلیل این برداشت باید از کی روش و تیم ملی انتقاد کرد؟ انتقادی که منصفانه باشد می‌تواند راهکارهایی برای آینده تیم ملی ایران داشته باشند اما شرط آن منصفانه بودن است حلقه ای که در جامعه احساساتی ما کمتر دیده می شود و پیشکسوتان و مردم معمولا سیاه یا سفید فوتبال را دنبال می کنند.اشکال تیم ملی چه بود؟ پاسخ به این پرسش می شود انتقاد؛ به نظر می رسد بیش و پیش از هر نکته ای باید تاکید کرد که بال چپ و راست تیم ملی ایران ضعف داشت، نبود حاج صفی، دراوج نبودن رضائیان والبته مصدومیت دژاگه سمت راست و چپ تیم ملی را دردیدار با چین ضعیف کرده بود. این ها نکاتی بودند که کی روش درآنها نقش داشت اما همه نقشه تیم ملی در جناحین توسط کی روش صورت نگرفته بود. رضائیان و طارمی عملا با تصمیم هایی که گرفتند و خودشان را از شرایط مسابقه دور کردند نه به خودشان که به تیم ملی ایران هم ضربه زدند، به جمع این دو باید حاج صفی که بسیار دیر تصمیم گرفت در سپاهان به میدان برود را هم باید اضافه کنیم.درواقع تصمیم هایی که این سه بازیکن گرفتند هم به خودشان ضربه زد هم به تیم ملی ایران چرا که از سانترهای دقیق رضائیان و توان این بازیکن برای عبور از مدافعان حریف خبری نبود و در آن سمت هم میلاد محمدی اعتماد به نفس کافی برای جانشینی حاج صفی را نشان نداد.عیبی که به کی روش می توان دراین زمینه گرفت آن است که چرا جانشین های مناسبی برای این دو بازیکن پیدا نکرده و بازیکنانی را که از شرایط مسابقه دور بوده اند را در تیم ملی به کار گرفته است؟کی روش تنها یک اردو برای آماده سازی و هماهنگی داشت، شاید اگراردوی اتریش اولغو نمی شد یکی ازآن توپها که ازشش قدم به خال آسمان زده شد به توردروازه حریف می چسبید و کاررا تمام می کرد اما چنین نشد.شاید دراردوی لغو شده اتریش کی روش می توانست با رضائیان وحاج صفی بیشترکارکند و آنها را در روزهایی که درخانه خواب بودند یا فقط بدنسازی می کردند به میدان مسابقه بفرستد و کاررا در چین تمام کند.در واقع باید ببینیم به کی روش چه داده ایم و چه گرفته ایم؟ البته این پرسش را نباید فراموش کرد که چهار امتیاز ار دو بازی اتفاق بدی است یا قابل قبول؟درواقع مدعی کاملی درآسیا دیگر وجود ندارد و فاصله ها بسیار نزدیک است و به این ترتیب هیچ کس نمی تواند بگوید چین که درکره بازی باخته را با نتیجه 3 بر2 عوض می کند، تیمی ضعیف است و ایران باید حتما هرسه امتیازاین دیداررا می گرفته است. البته که می توان مدعی شد با توجه به خلق موقعیت گل های زیاد تیم ملی می توانستیم هرسه امتیازرا بگیریم.