بوشهر – خبرگزاری مهر: نائب قهرمان پارالمپیک در گفتگو با خبرنگار مهر مواردی همچون برخورد مناسب مردم با مدال‌آوران پارالمپیک، عدم توزیع امکانات در سطح استان‌ها مشخص نبودن تاریخ تجلیل از مدال‌آوران پارالمپیک، ناراحتی هنگام قرار گرفتن روی سکو و حضور در مشهد برای کسب آمادگی برای مسابقات پیش رو را مطرح کرد.

به گزارش خبرنگار مهر، سجاد نیک پرست دیگر ناشناخته نیست، او نائب قهرمان المپیک است، افتخاری بس بزرگ، بزرگ به اندازه قدمت ایران زمین، مدالی پر ارزش که در سایه تلاش و همت بدست آمد، مردی از دیار بندر خالق این حماسه بود، بندری که می داند اینگونه مردها را چگونه تربیت دهد، چنین مردان بزرگی در استان ما فراوان هستند. امروز پای صحبت این ورزشکار نشسته ایم.

در مسابقات پارالمپیک در چه کلاسی شرکت کردید؟

در کلاس F12، قبلاً در کلاس F13شرکت می کردم.

کسب این مدال با دیگر مدال‌های بین المللی شما فرقی هم می کرد؟

خیلی فرق داشت، المپیک آرزوی هر ورزشکاری است و در بالاترین سطح برگزار می شود و حضور در این مسابقات بسیار لذت بخش است و مدال گرفتن در المپیک آخر آرزوی هر ورزشکاری است.

جو المپیک را چگونه دیدید؟

عالی، برخورد بسیار خوبی با ورزشکاران داشتند.

چقدر تلاش کردید تا توانستید به این مدال برسید؟

از سال 84 که وارد دو و میدانی شدم و از همان ابتدا به امید رسیدن به المپیک تمرین می کردم تا اینکه در سال 87 تصمیم گرفتم که به مشهد بروم و از آنجا به صورت حرفه ای تر به تمرین بپردام و در همان سال به تیم ملی دعوت شدم.

از همان موقع حس خوبی برای رسیدن به المپیک لندن داشتم و با تمرینات فشرده و طاقت فرسا و چهار سال دور از شهر و دیار فقط به عشق افتخار آفرینی برای وطن همه چیز را تحمل کردم تا به این مدال دست یافتم.

آیا تمرینات شما در حد همین نایب قهرمانی بود؟

 نه، خیلی بیشتر از این بود و می توانستم مدال طلا هم به گردن بیاویزم ولی خواست خدا چنین بود و راضی هستم به رضای خدا.

چند متر نیزه را پرتاب کردید؟

 15/63 متر پرتاب کردم.

رکورد شما قبل از المپیک چقدر بود؟

 61 متر رکوردم بود.

اختلاف قهرمان با شما چقدر بود؟

ورزشکار چینی 34/64 متر پرتاب کرد حدود یک متر و پانزده سانتی متر از من بیشتر انداخت. البته من یک پرتابی داشتم که بالاتر از 64 متر بود ولی متأسفانه خطا گرفتند.

آیا توان قهرمان شدن را داشتید؟

می شد ولی خواست خدا این بود.

امکانات شما با دیگر رقبایتان در یک سطح بوده است؟

با توجه به تعداد مدال‌های کسب شده توسط کشور چین و قهرمانی در المپیک حتماً امکانات و برنامه ریزی آنها بهتر از ماست.

امید دارید که در المپیک بعدی هم شرکت کنید؟

بله، من تازه ورزش قهرمانی را شروع کرده ام و امیدوارم با توکل بر خدا در المپیک 2016 در برزیل برای کشور عزیزم مدال طلا به ارمغان بیاورم.

با توجه به کسب تجربه برای مسابقات بعدی چه کارهایی انجام خواهید داد؟

با توجه به آزمون سخت المپیک و کسب تجربه از این مسابقات سعی می کنم با برنامه ریزی درست و تمرینات منظم آمادگی خود را برای مسابقات آینده حفظ کنم.

مسابقات بعدی که حضور خواهید داشت چه مسابقاتی است؟

 مسابقات جام جهانی فرانسه.

آقای حسینی چند متر تا مدال برتر فاصله داشت؟

با توجه به اینکه آقای حسینی 70/1 سانتی متر بیشتر از نفر سوم پرتاب کرده بود و با توجه به ادغام کلاس بندی آنها، ورزشکار کرواسی در کلاس F12بود و آقای حسینی F13و متأسفانه برای اولین بار این مسابقات امتیازی برگزار شد و با اختلاف چهارامتیاز نسبت به نفر سوم به مقام چهارم رسید و به دلیل آسیب دیدگی کشاله پای راست نتوانست رکورد خود را بزند. ضمن اینکه رکورد کلاس F13که 48/61 می باشد متعلق به خود آقای حسینی است و همچنان رکورد دار جهان است.

بعد از اینکه روی سکو رفتید چه احساسی داشتید؟

خیلی ناراحت بودم و حتی مدال گرفتن خودم نیز آن لذت خاص را نداشت.

وقتی روی سکو ایستاده بودید به چه چیزی فکر می کردید؟

فقط به دوست عزیزم سید عرفان حسینی فکر می کردم.

آیا انتظار کسب مقام را از خود داشتید؟

بله صد در صد، چون‌که تمرینات بسیار خوبی داشتم و این حس مدال گرفتن از ایران همراه من بود.

اولین کسی که به شما تبریک گفت؟

 اولین نفر آقای سید عرفان حسینی بود و بعد خانواده ام و بعد هم مردم عزیز و دوست داشتنی ام.

استقبال مسئولان بعد از آمدن به ایران با شما چگونه بود؟

خوب بود، همه مسئولان فدراسیون در فرودگاه امام خمینی (ره) حضور داشتند.

آیا استقبالی که از المپیک ها شد از پارالمپیک ها هم بعمل آمد؟

 بله- خوب بود، همه را در یک سطح نگاه کردند.

وزارت ورزش برای نایب قهرمان چه پاداشی در نظر گرفته است؟

طبق گفته‌های قبلی قرار بود که مثل مدال آوران المپیکی از پارالمپیکی نیز تجلیل شود ولی تاریخ مشخصی اعلام نشده است.

چه برنامه ای برای آینده دارید؟

شروع مجدد تمرینات برای مسابقات بعدی و دوباره به مشهد مقدس خواهم رفت.

چه کسانی شما را در این موفقیت یاری کردند؟

آقای سید عرفان حسینی، خانواده ام و دوستانم زحمات زیادی برای موفقیت من متحمل شدند، بخصوص دوست عزیزم سید عرفان از روزی که ورزش حرفه ای را شروع کردم با من و حامی بودند و از هیچ کمکی برای موفقیت من دریغ نکردند و برای پیشرفتم مرا به همراه خود به مشهد برد زیر نظر مربی خود آقای حمید مزارزعی بردند و مدالم را تقدیم به آقای سید عرفان حسینی می کنم شاید جبران ذره کوچکی از زحمات ایشان باشد چرا که هر چه دارم از ایشان است.

چه کمک هایی برای بهتر شدن مقام شما و آقای حسینی می توانست بشود ولی نشد؟

نبود امکانات، ما برای تمرینات به مشهد مقدس می رفتیم و حدود دو هزار و500 کیلومتر مسافت را باید تحمل می کردیم و دوری از خانواده را و اگر در خود استان چنین امکاناتی بود به آنجا نمی رفتیم و باید در خود استان چنین امکاناتی وجود داشته باشد یا برای آینده چنین امکاناتی برای ما فراهم کنند.

در حال حاضر در کجا تمریناتتان را دنبال خواهید کرد؟

در مشهد مقدس و در جوار امام هشتم.

آیا امکانات لازم برای شرکت در المپیک در کشور ما وجود دارد؟

در ایران وجود دارد ولی نه در تمام استانها.

برای بهبود وضعیت چه پیشنهادی دارید؟

رسیدگی بیشتر مسئولان و فراهم کردن امکانات لازم.

حرف آخر؟

تشکر می کنم از مسئولان که در این مدت خیلی برای ما زحمت کشیدند و از خانواده ام که دوری مرا در این چند سال تحمل کردند و مربیان عزیزم به‌ویژه عبدالخدر کشت ورز که تا سال 86 زیر نظر ایشان بودم و همچنین تشکر می کنم از رئیس هیأت نابینایان استان آقای حاج رضا ابراهیم زاده و مربی عزیزم آقای حمید مزارزعی که چهار سال مرا تحمل کردند.

گفتگو: اسماعیل کشتکار