به گزارش ایسنا و به نقل از گاتزتادلواسپورت، جانلوئیجی بوفون  به عنوان یکی از بهترین دروازه بانان تاریخ قلمداد می شود و ایتالیا را به قهرمانی در جام جهانی ۲۰۰۶ رساند.  او ۱۰ بار  سری آ را با یوونتوس برد و مدت کوتاهی را نیز با پاری سن ژرمن گذراند و در سال ۲۰۱۸ در سن ۴۰ سالگی به لیگ یک ایتالیا و پارما پیوست.

با وجود این که بوفون اسطوره یوونتوس است، او فاش کرد که عاشق بازی در فرانسه بود و پشیمان است که تنها پس از یک فصل از این تیم جدا شد و به ایتالیا برگشت. 

جان لوئیجی بوفون گفت: ترک پاری سن ژرمن بزرگ ترین اشتباه زندگی من بود، من ۱۰ میلیون یورو  به همین خاطر ضرر کردم. آن ها به من گفتند که  آلفونس آرئولا در لیگ قهرمانان بازی خواهد کرد و من آن را نپذیرفتم. بعد از آن پشیمان شدم، چون آرئولا مصدوم شد و سران پاری سن ژرمن به جای او با کیلور ناواس قرارداد امضا کردند. پاریس زیباترین تجربه زندگی من بود. احساس می کردم در خانه هستم. به سرعت زبان فرانسه را یاد گرفتم، با مردم در خیابان صحبت کردم، از موزه ها بازدید کردم و احساس بازی در یک تیم بزرگ را داشتم.

به نظر می رسید قرار گرفتن در کنار بازیکنانی مانند نیمار، کیلیان ام باپه، آنخل دی ماریا، تیاگو سیلوا و دنی آلوس بهترین شانس بوفون برای قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا باشد ولی این اتفاق رخ نداد و این بازیکن همچنان در حسرت قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا است. 

بوفون درباره آن دیدار افزود: ما به منچستر رفتیم تا بازی رفت مرحله یک هشتم نهایی را با یونایتد انجام دهیم و برتری قابل ملاحظه ای نسبت به حریف داشتیم اما آن ها در بازی برگشت ما را حذف کردند. این بزرگ ترین ناامیدی دوران حرفه ای من بود.

بوفون جام جهانی ۲۰۰۶ را با ایتالیا برد و جام های بی شماری را با یوونتوس برد اما هرگز لیگ قهرمانان یا توپ طلا را نگرفت. او در سال ۲۰۰۶، تنها چند هفته پس از کسب بزرگ ترین جام فوتبال، با یووه به سری B سقوط کرد.

او در ادامه گفت: من در زندگی ام چیزهای زیادی برده ام و خوشحالم که برای بردن آن ها جنگیدم اما شخصاً محبت هواداران فراتر از هر افتخاری است. من به جام لیگ قهرمانان نیازی ندارم تا بدانم چقدر خوب هستم حتی بدون بردن آن ها، می دانم چه ارزشی دارم.

بوفون هم چنین درباره افسردگی خود در جوانی صحبت کرد و آن را تجربه تلخی داشت که پشت سر گذاشت. او در کتاب زندگی نامه اش با عنوان "شماره یک" نوشت: در ۲۶ سالگی پولدار و مشهور بودم اما افسردگی به من غلبه کرد. نه از زندگی و نه از فوتبال راضی نبودم. احساس می کردم درونم یک حفره سیاه وجود دارد. اگر بر اساس مکتب پوچگرایی زندگی کنید و تنها روی فوتبال تمرکز کند روح تان شروع به تغییر می کند. در نهایت به اندازه ای افسرده می شوید که حتی اشتیاق ندارید از روی تخت بلند شوید. 

انتهای پیام