به گزارش ایسنا، ستاره جوان فوتبال بانوان اصفهان که دهمین سال فوتبالی خود را سپری می کند، از ۱۴ سالگی عضو تیم ملی فوتبال بانوان بوده و از حوالی ۱۷ سالگی به جمع طلایی پوشان اضافه شده است. او در باشگاه محبوبش در تعداد بازی و گل زده رکورددار است و پس از عبور از رکورد ۱۰۰ گل باشگاهی، اکنون ۱۲۶ گل برای سپاهان به ثمر رسانده و ۱۱۶ بازی با پیراهن طلایی سپاهان را در طول ۶ فصل به ثبت رسانده است.
دباغی که با هم تیمی هایش فصل قبل با هدایت مریم ایراندوست به عنوان نایب قهرمانی لیگ برتر زنان دست یافت از تفاوت چشم گیر قرارداد فوتبالیست های زن و مرد تا تصمیمش برای لژیونر شدن سخن گفت.
ببینید:
- ویدیو/ زنان با قلبشان فوتبال بازی می کنند
صحبت های هاجر دباغی، ستاره ملی پوش فوتبال اصفهان در گفت وگو با ایسنا را در ادامه می خوانید:
* داستان فوتبالت از کجا آغاز شد؟
هاجر دباغی هستم، ۲۴ سال دارم و حدود ۱۰ سال است که در فوتبال فعالیت دارم. از ۱۴ سالگی فوتسال را شروع کردم و پس گذراندن یکسری مراحل فوتسال به تیم ملی فوتبال نوجوانان دعوت شدم تا آغاز دوران فوتبالی ام باشد. در این سال ها افتخار داشتم که شاگرد مربیان زیادی در ایران باشم. تیم ملی را با خانم مهینی که اکنون نیز سرمربی تیم ملی نوجوانان هستند و خانم کتایون خسرویار، شروع کردم. دوره اول را با این دو مربی عزیز آغاز کردم که نقش پررنگی در فوتبال من داشتند. پس از آن به تیم آینده سازان میهن نجف آباد رفتم و آن زمان زمان سعید موحدی مدیرعامل بود. او نیز نقش زیادی در پیشرفت من داشت و شروع ورزش حرفه ای ام را از این سه بزرگوار دارم.
* فوتبال دنیا را هم دنبال می کنی؟ طرفدار کدام تیم و بازیکن هستی؟
از کودکی بارسایی بوده ام و طبیعتا طرفدار لیونل مسی هستم. در کل معتقدم هیچ انسانی کامل نیست و نمی توان از یک انسان کاملا الگوبرداری کرد. سعی کرده ام از کارها و تصمیمات خوب تمام بازیکنان الگوبرداری کنم.
* اگر به عقب برگردی باز هم فوتبالیست می شوی؟
اگر به عقب باز می گشتم، قطعا باز هم همین مسیر فوتبالی را طی می کردم، البته باید زودتر شروع می کردم. آن زمان ها نمی دانستم تیم ملی وجود دارد.
* وضعیت فوتبال زنان ایران در مقایسه با فوتبال روز دنیا چطور است؟
در کل اگر بخواهیم با دنیا مقایسه کنیم، خیلی فاصله داریم. در بخش ورزش بانوان در منطقه آسیا فعالیت خوبی انجام می شود و تیم های آسیایی زیادی با رنکینگ بالای جهانی داریم. در ورزش آقایان، اروپا حرف اول را می زند اما در ورزش بانوان آسیا حرف زیادی برای گفتن دارد. در حال رشد هستیم و زمانی می توان انتظار داشت که همه چیز از امکانات تا بازی ها و سطح لیگ برابر باشد. با هر کشوری بازی می کنیم، اکثر بازیکنان لژیونر هستند و برای رقابت با آن ها باید بازیکنان لژیونر، دوره های زیاد و سطح بالا آموزش و بازی های سطح بالا داشته باشیم. هنوز با سطح اول فاصله داریم که نیاز به برنامه ریزی دارد.
* فصل بعد در سپاهان می مانی یا هدف بزرگتری داری؟
کمی زود است که بخواهم درباره ماندن در سپاهان تصمیم بگیرم. اولویت برای من لژیونر شدن است. در حوزه بانوان همگی با قلبمان بازی می کنیم و در چند سال گذشته با قلبم برای سپاهان بازی کردم. امیدوارم اتفاقات خوبی بیفتد. هدف اولم برای آینده لژیونر شدن است. سال گذشته شرایط خوبی برای فراهم شدن این امر داشتم اما پیش فصل درگیر آسیب دیدگی شدم. تلاش می کنم در تیم های اروپایی توپ بزنم.
* سطح لیگ برتر بانوان را چطور می بینی؟
با توجه به شرایط و امکاناتی که داریم، سطح نسبتا خوبی داریم. هر سال در حال پیشرفت هستیم اما تا زمانی که همه باشگاه های فعال در بخش آقایان در حوزه بانوان فعالیت نکنند، لیگمان کاملا حرفه ای نخواهد شد. چند باشگاه در این حوزه فعال هستند اما امیدوارم تمام باشگاه ها به حمایت از ورزش بانوان رو بیاورند تا علاوه بر حرفه ای شدن لیگ، تمام شهرها نماینده فوتبال بانوان داشته باشند و حداقل امکانات لازم در اختیارشان باشد.
* تفاوت عمده فوتبال ایران با فوتبال روز دنیا در چیست؟
در این چند سال از سوی هیات فوتبال برای من که از ۱۴ سالگی ملی پوش هستم و در تمام رده ها فعالیت کردم، دوره خیلی کوتاهی حمایت وجود داشت. از آن زمان به بعد حتی خواسته خیلی کوچکی مانند زمین چمن برای تمرینات اختصاصی در اختیار من قرار داده نمی شود.
* این روزها بحث سقف قرارداد باشگاه های فوتبال مردان مطرح است. وضعیت دستمزدها در فوتبال زنان چطور است؟
شرایط خوب نیست. با چیزی که حدودی از سقف قراردادها می دانم، خیلی خوش بینانه شاید ۳ الی ۴ درصد قرارداد آقایان را بگیریم. فکر می کنم اجحاف است. البته همه جا دنیا این تفاوت وجود دارد ولی در این حد نیست.
* می توانیم به المپیک ۲۰۲۴ صعود کنیم؟
در فروردین ماه به دور دوم مرحله مقدماتی المپیک صعود کردیم و در حال حاضر اردوهای منظم و بازی های تدارکاتی خوبی برای آماده سازی داریم. البته گروه بسیار سختی داریم و اختلاف زیادی با هم گروهی ها به خصوص استرالیای میزبان داریم. به طور کلی هر دوره حمایتی برای حدود یک سال انجام می شود تا تیم اعزام شود و پس از هر نتیجه ای تیم رها می شود. این جریان تا رسیدن دوباره هر بازی رسمی تکرار می شود. این امر ضرر زیادی به حرفه ای بودن و نتیجه گیری می زند. از لحاظ فنی نیز به شخصه پربارترین اردو را در زمان آقای عبدی سپری کردم که نه تنها بازیکنان، بلکه مربیان دانش فنی زیادی از ایشان آموختند. آن دوره را به عنوان بهترین دوره انتخاب می کنم.
تلاش ها لذت بخش اما دغدغه زیاد... تلاش های این راه برایم لذت بخش است اما دغدغه های زیادی داریم. به عنوان مثال هر ۵ ماه یک بار باید کفش استوک تهیه کنیم که بالای ۱۵ میلیون هزینه دارد. از سوی دیگر به طور مدام قیمت ها در حال تغییر است. مکمل ها و شیوه تغذیه نیز از مهم ترین ارکان زندگی ورزشی حرفه ای هستند.
سخن پایانی...
متاسفانه برخی از مسئولان معتقدند وظیفه ای برای تجلیل از ورزشکار ندارند. تنها خواسته ام از مسئولان این است که طوری با ما رفتار کنند، به ما احترام بگذارند و شرایط را فراهم کنند که یک نوجوانان که می خواهد قدم در این راه بگذارد، نگوید در نهایت برای چه؟ طوری با ما رفتار شود که در آینده بچه ها برای رسیدن به این جایگاه تلاش کنند. همینطور از تمام کسانی که به ورزشکاران کمک کرده و باعث دیده شدن آن ها می شوند، تشکر می کنم. در رأس آن ها اصحاب رسانه هستند که این دیده شدن و توجه ها قطعا به ما انگیزه زیادی می دهد. همجنین از باشگاه سپاهان ممنونم که فرصتی را برای ورزشکاران فراهم می کند تا بدون دغدغه از ورزش خود لذت ببرند.
انتهای پیام
