لباس ها و تجهیزاتشان را عوض کرده بودند و لباس فرم طوسی رنگ تیم را به تن داشتند. یکی از بچه ها می گفت باید با یک سوزن تاول را بترکانی اما پوستش را نکنی، اینجوری زودتر خوب می شود. می گفت دست هایمان تاول می زند گاهی انگار پینه می بندد. دستکش هایشان هر چقدر هم که محکم باشد باز هم جواب نمی دهد؛ دستهایشان تاول می زند، مصدوم می شوند و کلاه و ضربه گیرهایشان هم فقط قدری از دردشان را کم می کند.
دو ساعت قبل از تمرین بود، خنک ترین قسمت دفتر را انتخاب کرده بودم تا از گرمای مرداد در امان بمانم که پزشک تیم داخل آمد و دنبال خودکار می گشت. به سرپرست می گفت حدیث خاقان زاده مصدوم است اما می خواهد با مسئولیت خودش تمرین کند. چشم به سمت دخترانی چرخاندم که در سایه درخت جلو دفتر، کفش هایشان را می پوشیدند و تجهیزاتشان را چک می کردند. گاهی هم پیست خاکی را چک می کردند که در حال آب پاشی بود.
با شنیدن صدای اولین موتور به پیست وارد شدم و تمرین دختران تیم ملی موتور کراس را تماشا کردم که فارغ از تمام کلیشه ها موتورهای ۲۵۰ سی سی را می راندند؛ همان موتورهایی که بخاطر کنترلشان دست هایشان تاول می زد اما حاضر بودند با مصدومیت هم ادامه بدهند.
حدیث می گفت: "موتور همین است، سوسول بازی ندارد که زمین خوردی از جا بلند نشوی. مسخره بازی که نیست باید گرگ باشی و شکار بروی. " روی موتورش هم تصویری از گرگ کشیده بود، چون گرگ رام شدنی نیست".
معصومه مومیوند، خبرنگار ایسنا با دختران موتورسوار همکلام شد و در مورد مسائل مختلفی به گفت وگو نشسته که در ادامه مشروح آن آمده است:
ویدئوی این گزارش را از اینجا تماشا کنید.
دخترانی با موتورهای قسطی!
هستی رضایی، موتورسوار ۱۶ ساله تیم ملی که در سال ۲۰۲۲ قهرمان سال خاورمیانه شد و سال گذشته هم به عنوان تنها دختر آسیا و کوچکترین موتورسوار در مسابقات جهانی موتورکراس شرکت کرد، بزرگترین مشکل زنان موتورسوار را امکانات می داند و می گوید "بزرگترین مشکل این است که کمپانی های موتور مثل شرکت یاماها و هوندا را در کشورمان نداریم. مشکل دیگر هم این است که دیده نمی شویم؛ نه تنها زنان که مردان موتورسوار هم دیده نمی شوند و به همین دلیل اسپانسر نداریم. بنابراین این رشته بدون اسپانسر می ماند و امکاناتمان خیلی کم است. "
حدیث خاقان زاده، ملی پوش ۲۱ ساله تیم ملی هم در این مورد می گوید" آنقدر مشکلات زیاد است که نمی دانیم از چه بگوییم. این رشته خیلی مظلوم است از قیمت و امکانات گرفته تا قیمت های موتور که روز به روز گران می شود. موتورم را قسطی خریدم و این ماه قسطش تمام شد. اگر قطعه ای خراب شود گیر نمی آید و باید از خارج سفارش بدهیم.موتورم را ۳۱ فروردین ۱۴۰۱ قسطی خریدم و این ماه قسطش تمام شد. اگر قطعه ای خراب شود، گیر نمی آید و باید از خارج سفارش بدهیم."
پریسا حسنی دوست دیگر ملی پوش ۱۸ ساله موتورکراس زنان می گوید "در ایران اصلا برای موتورکراس امکانات نیست. استعدادهای زیادی داریم که حتی شناخته هم نشده اند. بیشترشان به خاطر هزینه مالی بوده و کسانی هم که شناخته شده اند به دلیل کمبود امکانات به جایی نرسیدند. در سطح جهانی حرفی برای گفتن نداریم و همه این مسائل به دلیل نبود امکانات، پیست خشک و نبود مربی کار بلد و دیگر مسائل است. "
هستی رضایی که موتور سواری را رشته ای هیجان انگیز می داند، می گوید "تا به حال داخل شهر موتورسواری نکرده ام اما دوست دارم" وی امیدوار است شرایطی فراهم شود که با مدرک معتبر بتواند موتورسواری خارج پیست را هم تجربه کند.
خاقان زاده از موتورسواری در خیابان می ترسد و می گوید "از تصادف می ترسم. خودم به جهنم، موتور می ترکد. اگر پایم بشکند گچ می گیرم و درست می شود اما موتور را که نمی توانم گچ بگیرم".
فراتر از کلیشه های جنسیتی
هرچند موتورسواری زنان نسبت به قبل بیشتر شناخته شده اما گاهی پیش می آید که برخی این رشته را مناسب زنان نمی دانند. خاقان زاده که دل پری در این زمینه دارد، می گوید "بارها شنیده ام که می گویند این چه رشته ای است. دختر باید اینجوری باشد. فلان مدل حرف بزند اما جواب داده ام دختر باید هر کاری که در توانش است، انجام بدهد".
هستی رضایی اما بیش تر تشویق شده و کمتر شاهد نگاه های حاکی از این سوال بوده که دختر را چه به موتور؟ او می گوید "چون از بچگی شروع کردم، من را به چشم بچه می دیدند و تشویقم می کردند. الان هم بد نگاه نمی کنند و خیلی با این موضوع مواجه نشده ام".
"موتورسواری زنان جدی گرفته نمی شود". این را حسنی دوست می گوید که هر بار باید از قزوین به تهران بیاید تا چند جلسه در هفته تمرین کند. پیست قزوین تعطیل شده و گویا اراده ای برای بازگشایی آن وجود ندارد.
نقش فدراسیون چیست؟
فدراسیون موتورسواری به عنوان متولی توان تامین هزینه های بسیار زیاد این رشته را ندارد؛ از طرف دیگر بر خلاف سایر نقاط دنیا، اسپانسرها نیز پای کار نمی آیند تا در این رشته ریزش ورزشکاران زیاد باشد.
فیروزه سیدمهدی، نایب رئیس زنان فدراسیون موتورسواری می گوید "تعداد موتورسواران در سطح استان ها زیاد است اما به خاطر هزینه ها خیلی ریزش داریم. تعدادی به خاطر نبود امکانات از این رشته خداحافظی کردند.تعداد موتورسواران در سطح استان ها زیاد است اما به خاطر هزینه ها خیلی ریزش داریم. تعدادی به خاطر نبود امکانات از این رشته خداحافظی کردند. فدراسیون قبلا مجوزهایی برای واردات موتور داشت که به ورزشکاران می داد اما اکنون این مجوزها از فدراسیون گرفته شده و تقریبا دستمان بسته است. مجبوریم هزینه را با کمک افراد خیری که در این رشته هستند، پرداخت کنیم".
گرمای هوا طاقت فرسا شده بود و سعی می کردم زیر سایه درخت هایی که کنار فنس های اطراف پیست بودند، بایستم. روبرویم دخترانی بودند که با آن همه تجهیزات بی توجه به گرما و با این امید موتورشان را می راندند که روزی بتوانند با سایر کشورها رقابت پایاپایی کنند و برای ایران افتخار بآفرینند و در دل شان اندوه دختران دیگری نباشد که به خاطر هزینه ها و امکانات علاقه شان را بوسیدند و کنار گذاشتند.
گزارش تصویری: اولین اردوی تیم ملی موتور کراس دختران ایران
تماشا کنید: ویدیو/ دختران موتورسوار در جست وجوی آرزوها
انتهای پیام
