به گزارش ایسنا، حمیده اسماعیل نژاد موفق شد در بازی های آسیایی هانگژو به عنوان اولین دختر دونده سرعت تاریخ ورزش زنان ایران به فینال دوی ۱۰۰ متر راه پیدا کند.
اسماعیل نژاد مدتی است که خود را به عنوان یکی از دونده های ایران مطرح و به تیم ملی راه پیدا کرده است. او در قهرمانی آسیا دو بار رکورد ملی ایران را ارتقاء داد و اکنون با زمان ۱۱.۳۳ ثانیه رکورددار دوی ۱۰۰ متر زنان ایران است.
این ورزشکار با ایسنا به گفت وگو نشست و در مورد عملکرد خود در بازی های هانگژو، برنامه اش برای المپیک ۲۰۲۴ پاریس و مسیر پرفراز و نشیبی که در دوومیدانی طی کرده، صحبت کرد که مشروح آن را در ادامه می خوانید.
می توانستم اتفاقی تاریخی رقم بزنم
اسماعیل نژاد در مورد صعود به فینال دوی ۱۰۰ متر بازی های آسیایی هانگژو گفت: خیلی خوشحال بودم که در اولین حضورم در بازی های آسیایی و دومین مسابقه رسمی بین المللی که اعزام شدم، به عنوان اولین دختر ایران به فینال بازی ها رسیدم. در قهرمانی آسیا دو بار رکورد ملی را ارتقاء دادم که ثبت همان رکورد در بازی های آسیایی شانس مدال بود. برایم حسرت شد چون می توانستم اتفاقی تاریخی رقم بزنم.
او ادامه داد: از فروردین ماه در مسابقه بودم و بخاطر خستگی و عدم ریکاوری بین مسابقات، به پیک بدنی مورد نظرم در بازی ها نرسیدم. انتظارات خودم و بقیه برآورده نشد اما خوشبختانه اتفاقات خوبی رقم خورد و رکورد خوبی هم ثبت کردم. امیدوارم در مسابقات سال آینده و کسب سهمیه المپیک جبران کنم.
نباید ورزشکار را کنار بگذارند
اسماعیل نژاد با بیان اینکه بعد از رکوردشکنی در قهرمانی آسیا مردم در فضای مجازی خیلی لطف داشتند، ادامه داد: مدت زیادی بود که در دوومیدانی فعالیت داشتم و رکوردهای خوبی هم ثبت می کردم اما بعد از اینکه رکورد ایران را ارتقاء دادم و زمان ۱۱.۴۳ ثانیه را در ترکیه ثبت کردم، توجهات زیاد شد و انتظارات هم بالا رفت.
او در ادامه بیان کرد: هرچند فصل مسابقات فضای باز بعد از بازی های آسیایی تمام شده و ورزشکاران یکی، دو هفته ریکاوری می کنند اما نباید کنار گذاشته شوند و نزدیک مسابقات دوباره یادشان بیاید ورزشکاری هست و باید به آن توجه کرد. با فدراسیون صحبت کرده ام و قرار است با برنامه جلو بروم چون مسابقات مهمی چون قهرمانی داخل سالن آسیا و جهان و بعد از آن هم المپیک را در پیش داریم.
رکوردار دوی ۱۰۰ متر زنان ایران در مورد اینکه از طریق رنکنیگ شانس حضور در المپیک ۲۰۲۴ پاریس را دارد، گفت: بیشتر راه را رفته ام و باید رنکینگم را حفظ کنم. بنابراین باید در مسابقات پرامتیاز شرکت کنم. درست است همت ورزشکار را می طلبد اما به برنامه ریزی از سمت فدراسیون هم نیاز است.
اگر در بازی های آسیایی مربی داشتم، نتیجه بهتری می گرفتم
او در پاسخ به این سوال که فکر می کنی در صورت حضور مربی در بازی های آسیایی، نتیجه بهتری کسب می کردی، گفت: قطعا همینطور است. دوومیدانی رشته ای انفرادی است که هر ماده ای مربی خودش را دارد. حضور مربی علاوه بر آنکه از نظر تکنیکی کمک کننده بود، از نظر روانی هم اثر داشت اما متاسفانه کادر همراه ما کم بود و مربی هم نداشتیم.
نتایج را در میدان نشان می دهیم نه فضای مجازی
اسماعیل نژاد با بیان اینکه خیلی در شبکه های اجتماعی فعالیت ندارد و به استفاده از این فضا برای دیده شدن اشاره کرد و گفت: فعالیت زیادی ندارم و تنها بعد از مسابقات اخبار را به اشتراک می گذارم چون دوومیدانی آن هم رشته سرعت به تمرکز نیاز دارد و با نتیجه می توانیم نظرات را جلب کنیم. در واقع ما نتایج را در میدان نشان می دهیم نه فضای مجازی. البته فضای مجازی خوب است و به ورزشکاران کمک می کند چون رسانه ای نداریم که مسابقات و تصاویرمان را پوشش بدهد. بنابراین از این فضا کمک می گیرم تا اخبار را بدهم اما فعالیتی برای دیده شدن، ندارم.
او ادامه داد: علاقمندان به دوومیدانی شاهد نتایجم هستند و اگر رسانه ها هم اخبار رشته مظلوم دوومیدانی را پوشش بدهند، دیده می شود. بنابراین لازم نیست خود ورزشکار فعالیت رسانه ای داشته باشد چون نمی توان همزمان در دنیای واقعی و مجازی فعالیت کرد.
سال ها دویدم و دیده نشدم
رکورددار دوی ۱۰۰ متر زنان ایران با بیان اینکه مسیر پرچالش و سختی را طی کرده، ادامه داد: سال ها دویدم و دیده نشدم. نه اینکه عملکرد خوبی نداشته باشم چون رکوردهایم خوب بود اما توجهی که باید، اتفاق نمی افتاد تا رکوردهایم بهتر شود. نمی گویم رکوردهایم در حدی بود که همیشه به تیم ملی دعوت شوم اما اگر توجه می شد، قطعا این اتفاق می افتاد.
او افزود: خانواده و همسرم سال ها فشار روانی و مالی را تحمل کردند تا این شرایط را مدیریت کنیم و به رکوردهای مدنظرم برسیم. مسیر برایمان سخت بود و هر بار که به رکوردی می رسیدم، ثبت کردن رکود بهتر باز شرایط را سخت تر می کرد. خدا را شکر که خودم را ثابت کردم و در شرایطی که کسی باورم نداشت، ثابت کردم که می توانم و فقط به توجه، نگاه مثبت و حمایت نیاز دارم.
این دونده سرعتی ایران ادامه داد: رکوردهایی که همیشه در ذهنم داشتم، شاید غیرقابل باور بود. همیشه در ذهنم رکورد ۱۱.۳۰ ثانیه را داشتم اما شرایطم من را به این رکورد نمی رساند. حتی کیک تولد ۲۴ سالگی ام را با متن ۱۱.۳۰ ثانیه خاموش کردم. خوشبختانه دو سال بعد در شرایطی که کسی باور نداشت این رکورد را به دست آوردم. امیدوارم اسپانسرها به رشته هیجان انگیز دوومیدانی ورود و حمایتمان کنند.
انتهای پیام
