سلاح بر دوش، فشنگ در جیب به سوی سایت اهداف پروازی حرکت کردند. هر بار دو فشنگ را همزمان داخل لوله سلاحشان قرار می دادند و با یک فریاد (هی) در میکروفن، پرنده به پرواز درمی آمد و آنها با مهارتی خاص بشقابک را هدف قرار می دادند. بعد از صدای بنگ، بشقابک به چند قسمت تقسیم می شد و دود بود که از لوله تفنگ خارج می شد.
۱۰ سال است که این خواهر و برادر ملی پوش همیشه در کنار هم تمرین می کنند و در اکثر مسابقات هم تیمی هستند. آنها چندی قبل در مسابقات جام جهانی اهداف پروازی طلسم مدال آوری را شکستند و تاریخ سازی کردند. برنز جام جهانی باکو اولین مدال جهانی این رشته در تاریخ تیراندازی ایران است. اولین مدال آسیا تراپ مردان نیز توسط این ورزشکار بدست آمده است.
مرضیه و محمدحسین پرورش نیا به واسطه پدر با سلاح آشنا و به آن علاقه مند شدند. آنها با همه سختی ها و مشکلات و البته گران بودن تجهیزات برای رسیدن به هدف خود تلاش می کنند. کسب سهمیه المپیک و ایستادن روی سکوی المپیک آرزوی این خواهر و برادر اصفهانی است و می گویند تا زمانی که به هدف خود نرسند سلاح را زمین نخواهند گذاشت.
این دو ملی پوش در اصفهان محل زندگی خود فضایی برای تمرین ندارند و برای آمادگی قبل از هر مسابقه مجبور هستند به سایت اهداف پروازی در مجموعه ورزشی آزادی تهران بیایند. این یکی از بزرگترین دغدغه های آنها است و امیدوار هستند روزی بتوانند این مشکل را حل کنند.
ساعتی را در سایت اهداف پروازی ورزشگاه آزادی با این خواهر و برادر ملی پوش همراه شدیم و آنها در کنار تمرین خود در مورد نحوه ورود به این رشته، مشکلات و اهدافشان صحبت کردند.
ویدئوی این گفت وگو را از این لینک تماشا کنید.
در ادامه متن گفت وگوی ایسنا با این خواهر و برادر ملی پوش تیراندازی را می خوانید.
*چگونه استعداد شما در این رشته کشف شد و دست به سلاح شدید و چه زمانی وارد تیم ملی شدید؟
مرضیه پرورش نیا : اولین بار پدرم ما را با این رشته آشنا کرد. پدر و پدربزرگم اهل شکار بودند و تفنگ داشتند. برادرم که کنار پدر این رشته را شروع کرد من کوچک بودم و نمی توانستم تیراندازی کنم اما رفته رفته که اشتیاق محمد را دیدم و او به تیم ملی راه پیدا کرد که من هم علاقه مند شدم و این رشته را از ۱۲ سالگی شروع کردم. البته اوایل خیلی زیاد هم از سلاح و تفنگ خوشم نمی آمد و تیراندازی را دوست نداشتم ولی اولین تیری که زدم همه چیز عوض شد. به این رشته علاقه مند شدم و آن را ادامه دادم.
محمدحسین پرورش نیا: من هم ۱۶ سالم بود که این رشته را همراه پدر شروع کردم. البته از همان کودکی با پدر برای تیراندازی می رفتم ولی ۱۶ ساله بودم که در اولین مسابقه شرکت کردم. تقریبا از همان سال هم به اردوی تیم ملی جوانان دعوت شدم. از آن موقع تا حالا همیشه در این رشته تمرین کرده و مسابقه داده ام.
*پس می توان گفت اولین مربی شما پدرتان بوده است؟
محمد حسین پرورش نیا: بله پدر اولین مربی ما بود و هنوز هم در این راه به ما کمک می کند.
*از چه زمانی با هم خواهر و برادری تمرین می کنید و مسابقه می دهید؟
مرضیه پرورش نیا: من از سال ۹۳ به اردوی تیم ملی دعوت شدم و کم کم کار حرفه ای را شروع کردم و اولین مسابقه ام را دادم. از همان سال ۹۳ با محمد تمرین کردیم و مسابقه دادیم. البته اوایل مسابقات میکس برگزار نمی شد و فکر می کنم از سال ۲۰۱۷ ماده میکس اضافه شد. من و محمد در بیشترین مسابقه میکس با هم هم تیمی بودیم.
*چه زمانی اولین مدال را در این رشته گرفتید؟
مرضیه پرورش نیا: فکر می کنم ۱۴ سالم بود که در بازی های آسیایی نوجوانان مدال نقره گرفتم. حس خیلی خوبی بود که در شروع کار توانستم به مدال برسم.
محمدحسین پرورش نیا: من اولین مدال را در قهرمانی کشور و همراه پدرم گرفتم. سال ۸۹ بود که در بخش تیمی همراه پدر و یکی از دوستانم در قالب تیم اصفهان مسابقه دادیم و مدال گرفتیم. اولین مدال بین المللی را هم سال ۲۰۱۲ در قهرمانی آسیا جوانان قطر گرفتم. در آن مسابقه برنز بخش انفرادی و طلای تیمی جوانان را کسب کردیم که اولین مدال برون مرزی اهداف پروازی در کل تاریخ این رشته بود.
*پس می توان گفت بیشترین تاریخ سازی در اهداف پروازی را شما رقم زده اید؟
محمدحسین پرورش نیا: بله با کسب اولین مدال قهرمانی آسیا و اولین مدال جهانی این رشته تاریخ ساز شدیم. همانطور که گفتم اولین مدال آسیا را در سال ۲۰۱۲ قطر گرفتم و اولین مدال جهانی این رشته را نیز همراه خواهرم مرضیه در جام جهانی قزاقستان در میکس تراپ گرفتیم.
*در جام جهانی قزاقستان چقدر به کسب مدال امیدوار بودید و بعد از کسب مدال برنز چه حسی داشتید؟
مرضیه پرورش نیا: مسابقه که تمام شد من فکر نمی کردم که سوم شده باشیم حتی زمانی هم که از راند بیرون آمدیم فکر می کردم چهارم شده ایم. بعد سرپرست تیم به ما برای کسب سومی تبریک گفت ولی من هنوز باورم نمی شد. یک لحظه برگشتم و با دیدن سایت تمام خاطراتمان، آن از دست دادن ها، تلاش ها، امیدها همه همه جلوی چشمم آمد. تازه باور کردم و به خودم و محمد گفتم که بالاخره توانستیم این موقیعت خوب را بدست آوریم. آن موقع اشکم جاری شد، اشک شوقم برای شکستن طلسم بود. ما اولین مدال جهانی این رشته را بدست آورده بودیم.
محمدحسین پرورش نیا: بارها در مسابقات مختلف در بخش انفرادی من و مرضیه تا یک قدمی کسب مدال رفته بودیم. شاید همیشه با یکی دو بشقابک از مدال یا فینال بازمانده بودیم. حتی در میکس مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۱۹ خیلی خوب تیر زدیم اما با یکی دو اختلاف از مدال بازماندیم . خداراشکر در جام جهانی قزاقستان توانستیم اولین مدال را در این رشته کسب کنیم. کسب این مدال هم برای ما و هم برای کادر فنی، مسئولان فدراسیون و کل مجموعه تیراندازی خوشحال کننده بود.
*در دوران ورزش قهرمانی چه سختی هایی را پشت سر گذاشتید؟
محمدحسین پرورش نیا: کلا رشته تیراندازی تجهیزات محور است و حرف واقعی در این رشته را تمرین و تجهیزات می زند. فشنگ خوب، تفنگ خوب، بشقاب خوب، میدان تمرینی خوب همه و همه برای موفقیت در این رشته مهم هستند. ما در بخش تجهیزات تحریم هستیم و تجهیزات خوب خارجی به دست ما نمی رسد. البته که هر ورزشی سختی های خاص خود را دارد و در این رشته هم اینها کار را برای ما سخت می کند.
مرضیه پرورش نیا: همانطور که محمد گفت در این رشته تجهیزات خیلی مهم است. اهداف پروازی هم که رشته نوپایی است. در تهران فقط امکانات و شرایط تمرین وجود دارد. در شهرستان ها زمین استاندارد نداریم و شرایط تمرین کردن سخت است. از طرفی هزینه ها روز به روز بیشتر می شود و علت اینکه افراد علاقه مند یا مستعد نمی توانند این ورزش را ادامه دهند همین است. عوامل زیادی وجود دارد که مسیر و راه را سخت کند. همین عوامل هم سبب نتیجه نگرفتن ها و کسب نشدن سهمیه المپیک می شود. امیدواریم بتوانیم این شرایط را کمی بهتر کنیم.
*بیشتر با هم رفیق هستید یا رقیب؟
محمدحسین پرورش نیا: قطعا که با هم رقیب نیستیم. ما در میکس که هم تیمی هستیم و در انفرادی هم که بخش زنان و مردان از هم جدا است.
مرضیه پرورش نیا: البته بارها هم شده که داخل کشور در یک خط با هم مسابقه دادیم اما هیچ گاه رقیب هم نبودیم. اگر در فینال کنار هم تیر زدیم به یکدیگر قوت قلب داده ایم تا پشت به پشت هم خوب تیر بزنیم.
*شده در یک مسابقه یکی از شما دو نفر کار را خراب کند و تیرش به هدف نخورد و مدال از کف برود و بعد آن یکی غر بزند یا ناراحت شود؟
مرضیه پرورش نیا: من زیاد خراب کرده ام ولی هیچ گاه غر نشنیده ام. در قهرمانی آسیا ۲۰۱۹ محمد از ۷۵ هدف ۷۴ هدف را زد ولی من خوب تیر نزدم. آنقدر ناراحت شدم که تیراندازی من باعث شده بود که محمد هم از مدال باز بماند اما محمد وقتی از خط بیرون آمدیم چیزی به من نگفت. حتی نگفت چرا بهتر نزدی و تنها حرفش این بود که فدای سرت، اشکالی ندارد. هیچ وقت به من غر نزد. حتی در مسابقات قزاقستان هم من عملکرد خیلی خوبی نداشتم و تیرهای محمد بود که توانست ما را به مدال برنز برساند ولی باز هم غری نشنیدم که اگر تو بهتر می زدی رنگ مدالمان بهتر می شد.
*حالا بعد از کسب مدال جهانی چه توقعاتی از مسئولان دارید؟
محمدحسین پرورش نیا: امیدواریم مسئولان به خصوص مسئولان کمیته ملی المپیک حمایت هایشان از این رشته بیشتر شود. پیش از این در اهداف پروازی مدال جهانی نداشتیم. همیشه می گفتند مدال نمی گیریم حالا مدال جهانی هم داریم. امیدوارم حمایت ها بیشتر شود و بودجه بیشتری به این رشته تخصیص داده شود. باید زیرساخت ها درست شود. این موضوع مخصوصا در رابطه با شهرستان ها که زمین های تمرینی استاندارد ندارند خیلی مهم است. همچنین در بخش اعزام ها هم به حمایت های کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش نیاز داریم.
*با توجه به اینکه شما در اصفهان زندگی می کنید آیا در اصفهان فضای استاندارد تمرین ندارید؟
مرضیه پرورش نیا: ما در اصفهان تمرین نمی کنیم چون شرایط و زمین تمرینی نداریم. متاسفانه هر موقع که مسابقه هست مجبوریم چند روزی زودتر به تهران بیاییم و تمرینات را اینجا انجام دهیم.
*در چند دوره از بازی های آسیایی شرکت کرده اید؟
محمدحسین پرورش نیا: یک دوره. من در دوره قبلی بازی های آسیایی یعنی جاکارتا حضور داشتم و مرضیه هم در بازی های آسیایی اینچئون مسابقه داد. مرضیه در این دوره شرکت کرد که دومین دوره حضورش در بازی های آسیایی است.
*بهترین رتبه ای که اهداف پروازی در بازی های آسیایی کسب کرده است چیست؟
محمد حسین پرورش نیا: تیراندازی به اهداف پروازی رشته تجربه محوری است. یعنی ورزشکار به مرور زمان و تجربه خود را ثابت می کند. در سنوات گذشته امتیازات خوبی در قهرمانی آسیا و یا جایزه بزرگ ها کسب کرده بودیم اما در بازی های آسیایی تا حالا مدالی نداشتیم. شاید بهترین عنوان برای آقای ابری است که چهارمی بازی های آسیایی ۲۰۰۶ قطر را دارد. متاسفانه تاکنون مدالی در این رشته کسب نشده است.
مرضیه پرورش نیا: البته یک چهارمی دیگر هم در بازی های آسیایی توسط زنان کسب شده است. تیم تراپ زنان در بازی های آسیایی اینچئون ۲۰۱۴ چهارم شد. بنابراین بهترین رتبه ها دو چهارمی در بازی های آسیایی است. (مرضیه پرورش نیا در بازی های آسیایی هانگژو نماینده ایران در تراپ بود که با کسب رتبه هفدهمی به کار خود پایان داد.)
*به نظر شما این رشته برای کسب سهمیه المپیک به چه حمایت هایی نیاز دارد؟ آیا کسب سهمیه امکان پذیر است؟
محمدحسین پرورش نیا: تجهیزات، تجهیزات و تجهیزات. تجهیزات برای ما یکی از اصلی ترین پارامترها البته در کنار برنامه تمرینی است. باید تجهیزات استاندارد، صحیح و اصولی داشته باشیم. کار حرفه ای ابزار حرفه ای هم می خواهد. در دنیای رقابت یک بشقابک شاید امتیاز مساوی را همراه داشته باشد و تیرهای طلایی تعیین کننده رنگ مدال شود. قطعا در این شرایط ما نیاز به تجهیزات استاندارد، امکانات، برنامه تمرینی خوب و البته حمایت مالی فدراسیون، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش برای اعزام به مسابقات داریم. مسابقات تیراندازی به اهداف پروازی در دو روز برگزار می شود و فراز و نشیب زیاد است. قطعا با این شرایط نمی توان گفت که قهرمان این رشته در المپیک یا بازی های آسیایی فلان ورزشکار است. شاید در سایر رشته های ورزشی بتوان حدس و گمان هایی داشت اما در اهداف پروازی اصلا حدس و گمانی نمی توان داشت. حتی اگر یک هفته قبل از المپیک یک ورزشکار قهرمان جهان شده باشد قطعا در المپیک قهرمان نخواهد شد چون در این رشته شرایط محیطی، نور، باد و خیلی پارامترهای دیگر تاثیرگذار است و شانس برنده شدن به همان مسابقه بستگی دارد و شاید به رقابت های قبل بستگی نداشته باشد اما قطعا تعداد حضور در مسابقات بیشتر شانس مدال آوری و کسب سهمیه را بیشتر می کند.
*چه هدفی را برای آینده ورزشی خود در نظر دارید؟
مرضیه پرورش نیا: من فکر می کنم که رویای همه ورزشکاران یک چیز واحد است و همه به طلای المپیک فکر می کنند. من هم قطعا این رویا را در سر دارم که بتوانم حضور پررنگی در المپیک داشته باشم و به مدال طلای المپیک برسم. امیدوارم بعد از کسب طلای المپیک بتوانم باز هم تکرارش کنم.
محمدحسین پرورش نیا: قطعا که هر ورزشکاری برای آینده خود هدف می گذارد و برنامه دارد. هدف من دست پیدا کردن به سکوی المپیک است و تا زمانی که به این مهم دست پیدا نکنم واقعا تیراندازی می کنم تا به هدفم برسم. خیلی هم برای هدفم مصر و مستمر هستم.
*خدارا شکر این رشته محدودیت سنی ندارد و می توانید شانس خود را در اداوار مختلف المپیک امتحان کنید.
محمدحسین پرورش نیا: بله همین طور است. مدال برنز المپیک ۲۰۲۰ توکیو را ورزشکاری حدودا ۵۸ ساله کسب کرد.
*فکر می کنید کسب سهمیه المپیک برایتان در کدام دوره محقق شود؟
محمدحسین پرورش نیا: ورزشکار یک هدفی برای زندگی حرفه ای و ورزشی خود می گذارد اما رسیدن به آن به عوامل دیگری هم بستگی دارد. قطعا هدف ما رسیدن به سهمیه المپیک ۲۰۲۴ پاریس است اما در این راه چقدر به هدفمان نزدیک شویم به عوامل مختلفی بستگی دارد. امیدواریم که این اتفاق بیفتد و تمام تلاش خود را هم برای پاریس می کنیم.
*یکی از گلایه های تیراندازان اهداف پروازی تفاوت قائل شدن آنها با تیراندازان تفنگ و تپانچه است. این گلایه ها در چه مواردی است؟
مرضیه پرورش نیا: تعداد اعزام های ما نسبت به تفنگ و تپانچه کمتر بود که البته خداراشکر اکنون این موضوع حل شده و فدراسیون به چشم برابری به هر دو بخش نگاه می کند. امیدوارم که هر چقدر پیش می رویم این برابری هم بیشتر شود. از طرفی اردوهای ما مرتب نیست. قبل از جام جهانی قزاقستان در مرداد سال ۱۴۰۱ مسابقه داده بودیم. در این فاصله که حدود ۶ ماه می شد اردو و تمرین نداشتیم و چندین ماه از آمادگی دور ماندیم. همه این ها برای کسب سهمیه و مدال تاثیرگذار است. اگر بتوانیم برنامه های مرتب تر و تجهیزات بهتری داشته باشیم قطعا می توانیم همانند تفنگ و تپانچه به نتایج بهتری برسیم.
* مدرک تحصیلی شما چیست و آیا شغل و حرفه دیگری را در کنار ورزش دنبال می کنید؟
محمدحسین پرورش نیا: من فوق لیسانس عمران دارم. شغل دیگری ندارم و تنها تمرین و ورزش می کنم.
مرضیه پرورش نیا: من در رشته معماری تحصیل کرده ام و در کنار تیراندازی در بخش طراحی و نقشه داخلی ساختمان فعال هستم. اکنون که بیشتر وقتم در تمرین هستم اما به صورت دورکاری حرفه ام را هم پیش می برم. در اوقات فراغتم کار می کنم.
*اگر به عقب برگردید آیا ورزش دیگری را انتخاب می کنید؟
محمد حسین پرورش نیا: فوتبال را به صورت حرفه ای و در تیم های باشگاهی اصفهان دنبال کرده ام. همچنین در شنا فعالیت خوبی داشتم و در سطح استانی و قهرمانی فعالیت داشتم اما تاکنون فکر نکرده ام که رشته دیگری را جز تیراندازی به اهداف پروازی دنبال کنم.
مرضیه پرورش نیا: من هم همینطور. اگر به عقب هم برگردم باز هم همین رشته را دنبال می کنم. در تیراندازی تیر اول را که شلیک می کنی طوری به آن علاقه مند می شوی که دیگر نمی خواهی آن را رها کنی.
*نظرتان در مورد تفاوتی که بین پاداش ورزشکاران گذاشته می شود چیست؟
مرضیه پرورش نیا: این اتفاق مشهودی است. منظورم این است که همیشه حمایت ها به سمت فوتبال است. فوتبال خیلی طرفدار دارد و کودک و پیر جذب فوتبال می شوند. شاید به همین دلیل است که حمایت ها از سایر رشته ها خیلی کمتر از فوتبال است.
محمدحسین پرورش نیا: اگر از رشته های پر مدالی مثل شنا، تیراندازی و دوومیدانی حمایت شود قطعا تعداد مدال کاروان ایران در بازی های آسیایی و المپیک بیشتر می شود و قطعا در این شرایط نام جمهوری اسلامی، پرچم و سرود ایران بیشتر در میادین بین المللی به اهتزاز در می آید. قطعا می توان گفت اگر حمایت ها بیشتر شود مدال آوری هم بیشتر می شود.
*اگر مسئولیتی در ورزش کشور داشته باشید کدام دغدغه ورزشکاران را برطرف می کنید؟
محمدحسین پرورش نیا: قطعا زیرساخت ورزش شهرستانها چون نبود باشگاه های استاندارد در سطح کشور سبب می شود استعدادها جذب رشته ها نشوند.
مرضیه پرورش نیا: استعدادهایی که در خیلی از شهرها هستند اما از مسابقات و باشگاه های ورزشی دوراند.
*مهمترین آرزو شما برای خودتان و برای رشته تیراندازی چیست؟
مرضیه پرورش نیا: برای خودم رسیدن به سکوی المپیک و برای تیراندازی هم امیدوارم همه در این رشته به حق خود برسند. این رشته در مسابقات جهانی، المپیک و آسیایی خیلی پر مدال است و امیدوارم تعداد مدال هایی که سهم ایران می شود بیشتر و خوش رنگ تر شود.
محمدحسین پرورش نیا: قطعا آرزو دارم تیراندازی و خصوصا اهداف پروازی که خودمان در آن فعالیت می کنیم بهترین مدال ها و همچنین سهمیه المپیک را بدست آورد. این مهم برای همه مجموعه تیراندازی خوشحال کننده است. آرزوی من واقعا همین است.
*کسی که بیشترین آرامش را به شما می دهد چه کسی است؟
مرضیه پرورش نیا: موقع تیراندازی پدرم و زمان هایی که خیلی ناراحتم و حتی زمانی که ناراحت از خط بیرون می آیم مادرم بیشترین آرامش را به من می دهد. پدر تخصصی تر و مادر عمومی تر است. ولی واقعا پدر و مادرم می توانند به من خیلی آرامش بدهند.
محمد حسین پرورش نیا: همانطور که مرضیه گفت پدر و مادرم روحیه مضاعفی به من می دهند.
*دوری از هر دوی شما برای پدر و مادر باید خیلی سخت باشد.
مرضیه پرورش پرورش نیا: درست است. من و محمد تنها فرزندان خانواده هستیم. برای پدر و مادرم دوری از هر دوی ما با هم قطعا خیلی سخت است اما خوب وقتی می بینند برای کسب موفقیت تلاش می کنیم دوری را تحمل و ما را تشویق می کنند تا به اهدافمان برسیم.
*علاوه بر تمرین تیراندازی در روز چه کارهای دیگری را با هم انجام می دهید.
مرضیه پرورش نیا: همه کارهای ما با هم است. با هم تمرین می رویم و به خانه برمی گردیم. دور ورزشگاه آزادی با هم ورزش می کنیم و خیلی اوقاتمان را با همیم. در خانه هم کارهایمان را با هم انجام می دهیم. مثل دو دوست هستیم. با هم سفر می رویم، با هم مشورت و درد دل می کنیم. اگر یک روز هم را نببینیم جویای حال هم می شویم و دلمان برای هم تنگ می شود چون از همان ابتدا با هم رفتیم و آمدیم به هم عادت کرده ایم. حضور ما در کنار هم وقتی از خانواده دوریم قوت قلبی است.
*برای شروع رشته تیراندازی به اهداف پروازی چقدر باید هزینه کرد؟
محمدحسین پرورش نیا: یک نفر که بخواهد این رشته را شروع کند نیاز به تجهیزاتی مثل فشنگ، عینک، تفنگ، جلیقه، گوشی و .. دارد. بهتر است در مورد هزینه ها چیزی نپرسید چون در آن صورت مخاطبی دیگر جذب این رشته نمی شود. بستگی دارد که فرد در چه سطحی بخواهد کار کند. در سطح حرفه ای هزینه سلاحمان ۱ میلیارد، عینک ۱۰۰ میلیون و جلیقه ۲۰ میلیون تومان است.
مرضیه پرورش نیا: هزینه ها را نپرسید. ما روزی حدودا ۱۲۰ فشنگ استفاده می کنیم. هزینه هر فشنگ و بشقابک حدودا ۲۰ هزار تومان است. یعنی روزی ۲ میلیون و چهارصد هزار تومان. هزینه ها زیاد است و اختلاف تجهیزات ما با تفنگ و تپانچه خیلی زیاد است. اهداف پروازی نسبت به آن دو گران تر است و اصلا قابل مقایسه نیست.
حرف پایانی:
محمدحسین پرورش نیا: باید از سردار قربانی رییس فدراسیون تیراندازی تشکر کنیم. از زمانی که آمده به طور خاص نگاه ویژه ای به اهداف پروازی داشته و تمرینات مستمر برقرار شده است. حمایت ها به موقع انجام شده و امیدواریم که بتوانیم جواب زحماتی که او و مسئولان کشیده اند را بدهیم و خبرهای خوبی از اهداف پروازی بشنویم.
مرضیه پرورش نیا: من هم از سردار قربانی و مسئولان فدراسیون تشکر می کنم و امیدوارم بتوانیم اتفاقات خوبی را رقم بزنیم. همانطور که اولین مدال جهانی را گرفتیم اولین سهمیه المپیک و خیلی دیگر از اولین ها را برای اهداف پروازی رقم بزنیم.
انتهای پیام
