صفورا یادی مقدم در گفت و گو با ایسنا، در مورد اوضاع و شرایط کبدی زنان ایران اظهار کرد: آینده کبدی زنان بعد از بازیهای آسیایی جاکارتا رو به نابودی است. در این مدت جوانگرایی نشده و برنامه ای برای آینده وجود ندارد تا اگر چند صباحی دیگر این بازیکنان کنار رفتند پشتوانه داشته باشیم. در بخش مردان در هر پست یک جایگزین داریم مثلا به جای اتراچالی شادلو اضافه شده اما در بخش زنان این اتفاق نیفتاده است. به نظرم در دوران اورسجی دختران فراموش شده اند. هیچ نگاهی به آنها نمی شود. در صورتی که می توان جوانان را دعوت کرد و از مربیانی که در این رشته وجود دارند استفاده کنند تا بازیکن سازی شود.
اگر کبدی زنان همین طور پیش رود در دوره بعدی بازی های آسیایی در مقدماتی حذف می شویم
مربی کبدی در ادامه گفت: اگر شرایط همین طور پیش رود به نظر من در دوره بعدی بازی های آسیایی تیم ملی کبدی زنان در دور مقدماتی حذف می شود و مقام سوم را هم نمی آورد. در هانگژو تیم ایران با نپال و بنگلادش همگروه بود که تیم های راحتی بودند. اگر تیم ایران در گروه مقابل قرار داشت حتی ممکن بود که به تایلند و چین تایپه ببازد و اصلا بالا نیاید. شک نکنید شرایط به همین شکل پیش رود دوره بعدی نتیجه نمی گیریم، چون هیچ برنامه ای در بخش زنان وجود ندارد. کبدی زنان رو به نابودی است.
درآمد لیگ کبدی برای زنان مثل مهریه است!
یادی مقدم به شرایط کبدی زنان در دوره مقصودلو اشاره کرد و گفت: در زمان مقصودلو دخترش مربی تیم ملی بود. او زورش به پدرش می رسید و به زنان هم توجه می شد اما حالا من نمی بینم که توجهی به دختران شود. کل اردوهای دختران در ۸ سال گذشته فقط قبل از بازی های آسیایی ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲ بوده است. لیگ زنان هم در ۱۰ روز (شش روز رفت و برگشت، سه روز هم فینال و رده بندی) جمع می شود. در آمد لیگ هم که مثل مهریه زنان است، چه تیمی داده و چه بازیکن و مربی گرفته است! همه انگار وظیفه دارند که بازی کنند و پولی نگیرند. حالا پسران زورشان بیشتر است اما در بخش زنان اینطور نیست. مگر برخی بتوانند قراردادشان را بگیرند.
مربی اسبق تیم ملی در ادامه گفت: سال ها است که در کبدی مربی بودم و جزو اولین مربیان این رشته هستم. من در همه ادوار بازی های آسیایی اینچئون، گوانگژو، جاکارتا و حتی هانگژو در کادر تیم ملی بودم اما در نهایت زمان اعزام، نفرات دیگری به جای من اعزام شدند. تمام اردوها و تمرینات بازیکنان با من بود، ابلاغم به عنوان مربی بود اما زمان اعزام رحیمی نژاد سرپرست یا مدیر فنی تیم بود که با تیم اعزام می شد. در این شرایط تا اردوی بعدی من در خانه می ماندم و پاداش های بازیهای آسیایی را هم آنها می گرفتند.
با قبول این شرط که نصف پاداشم را به مربی دیگر بدهم می خواستند مرا به جاکارتا اعزام کنند
یادی مقدم به نحوه حضورش قبل از بازی های آسیایی در نیمکت تیم ملی اشاره کرد و گفت: قبل از جاکارتا من و تربتی در تمام اردوها بودیم. چون داستان را می دانستم قبل از شروع اردوها به شیوایی نایب رییس زنان گفتم که به اندازه موهای سرم تجربه حضور در اردوهای تیم ملی را دارم و نمی خواهم فقط در اردوها باشم. اگر قرار است که برای مسابقه اعزام نشوم از همان اول به من بگوید اما او گفت که این بار فرق دارد و اعزام خواهم شد. ۹ ماه من و خانم تربتی نژاد به عنوان مربی و رحیمی نژاد به عنوان مدیر فنی در اردوها بودیم. اما درست دو اردو مانده به اعزام شیوایی با من تماس گرفت که نمی شود ۴ نفر (من، رحیمی نژاد، شیوایی، تربتی) همراه تیم اعزام شوند. تنها باید دو کمک مربی کنار سرمربی روی نیمکت باشند.
وی افزود: من خندیدم و گفتم "حالا یادتان افتاده، من که در اردوی اول گفتم تکلیفم را مشخص کنید. من فرزندم را ۹ ماه گذاشته و به اردوها آمده ام حالا می خواهید مرا کنار بگذارید." بعد هم گفت اگر در فدراسیون امضا بدهم که نیمی از پاداش و سکه ها را به دیگر مربی بدهم اعزام خواهم شد. به او گفتم شما که سرپرست هستی چرا پاداشت را نصف نمی کنی؟ شیوایی سه دوره بازی آسیایی را رفته و پاداش هم گرفته بود اما در پاسخم گفت شرایطش فرق دارد و مسئولیتش خیلی مهم است. در نهایت هم من و تربتی که زحمت تیم را کشیده بودیم اعزام نشدیم در حالی که می شد شیوایی و رحیمی نژاد روی نیمکت تیم نباشند تا ما اعزام شویم. اگر ما اعزام می شدیم می توانستیم نشستن روی نیمکت در بازیهای آسیایی را تجربه کنیم.
قهرمانی تیم زنان در جاکارتا نتیجه زحمت ۲۰ ساله فدراسیون قبلی بود
یادی مقدم در ادامه در مورد بازی های آسیایی هانگژو گفت: برای هانگژو شرایط متفاوت شد و در هر اردو ۵ مربی را دعوت کردند تا جین (سرمربی هندی)مربیان را ببیند و خودش انتخاب کند. به نظر بیشتر اردوی مربیان بود تا بازیکنان چون تعداد مربیان در هر اردو زیاد بود. وضعیت اردوها هم زیاد خوب نبود. در هر اردو تعداد زیادی بازیکن دعوت می شدند، آنهم بازیکنانی که اصلا نمی دانستند کبدی چیست. همیشه مشکلات در کبدی زیاد است. به هر حال برای هانگژو هم باز رحیمی نژاد اعزام شد و چون شیوایی نبود عبدالله بخش در کنارش اعزام شد و آن نتیجه افتضاح به بار آمد.
وی در خصوص نتیجه ضعیف دختران در هانگژو نسبت به جاکارتا گفت: در هانگژو تیم ما مقابل چین تایپه باخت و سوم شد. ما در جاکارتا هم در مرحله گروهی به این تیم باخته بودیم اما در جاکارتا بازیکنان ذخیره مقابل این تیم بازی کردند و به دلیل این که زمان را از دست دادیم با اختلاف کمی به این تیم باختیم. همان موقع گفتم این شکست یک زنگ خطر است. تیم زنان که در جاکارتا قهرمان شد نتیجه زحمت ۲۰ ساله فدراسیون قبلی بود. بازیکنان با تجربه به جاکارتا رفته بودند و تجربه و آمادگی آنها سبب شد که تیم قهرمان شود. البته برای هانگژو نحوه انتخابی بازیکنان مشخص نبود. برخی بازیکنان در اردوهای آخر فقط به خاطر اسمشان اضافه شدند.
شایلا جین به درد مربیگری تیم ملی نمی خورد
این مربی در ادامه در مورد اعتراضش به اضافه شدن خلج به ترکیب تیم ملی گفت: شایلا جین خلج را نمی شناخت، قبل از بازیهای ۲۰۱۸ جاکارتا یک جلسه گذاشتند و گفتند بازیکن خوبی است و باید اضافه شود. خلج درست ۵ اردو قبل از جاکارتا و دو اردو قبل از بازیهای آسیایی هانگژو به ترکیب تیم ملی اضافه شد. در تمرینات آخر فشار آنقدر روی بازیکن نیست و دیگر اردوی تقویت ذهن است. من به اضافه شدن خلج اعتراض داشتم چون دو اردوی آخر زمان اضافه شدن بازیکن نیست. خلج اما مدعی بود که حضورش سبب قهرمانی تیم می شود. به او گفتم کبدی بازی تیمی است و تا زمانی که بقیه بازیکن حمایتش نکنند هیچ کاری نمی تواند کند و موفق نخواهد بود.
وی در خصوص شایلا جین هندی و مربی گری او گفت: دو دوره است که چند ماه مانده به مسابقات این سرمربی ۷۰-۸۰ ساله را دعوت و همان نفرات قبلی را انتخاب می کنند و راهی مسابقات می شوند. جین عملا می تواند برای رده های پایه مربی خوبی باشد و آموزش دهد. من در خیلی اردوها کنار جین بوده ام. او بدرد مربیگری تیم ملی نمی خورد. در فینال بازی های آسیایی جاکارتا رحیمی نژاد در ۳۰ ثانیه آخر که بازی به نفع ما و رو به اتمام بود وقت استراحت گرفت تا فقط بازیکنان را تشویق کند. کاری که هیچ مربی نمی کند. لحظه حساس که تیم ما جلو است و همه بازیکنان در هیجان هستند استراحت گرفته تا بگوید آفرین! به نظرم این استراحت بیشتر به نفع هند بود.
کمیته فنی باید در انتخاب مربی و بازیکن دقت کند
او به نقش کمیته فنی در انتخاب مربیان اشاره کرد و گفت: کمیته فنی باید در انتخاب مربی و بازیکن دقت کند بنابراین باید در این کمیته افراد باتجربه حضور داشته باشند که بازیکنان را بشناسند. کسی باید باشد که چهار بازیکن ساخته باشد ولی برای این کمیته افرادی را انتخاب کرده اند که تجربه زیادی ندارند. ما هم اعتراض می کردیم می گفتند شما نمی توانید بازیکنان را درست انتخاب کنید. در حقیقت فردی در مورد انتخاب مربی و یا بازیکن نظر می دهد که نه بازیکنی ساخته و نه روی نیمکت ملی بوده است.
مربی کبدی زنان در پاسخ به این سوال که شنیده شده در بخش زنان هم بحث قرارداد بازیکن با باشگاه مربی ملی مطرح است گفت: من هم شنیده ام اما نمی توانم بگویم درست است یا خیر. در بخش زنان آنقدر تعداد بازیکنان کم است که مشخص است کدام ها به تیم ملی دعوت می شوند. سه چهار تا می مانند که از همان بالا قول هایی می گیرند و کسی هم به آنها شک نمی کند.
شایلا جین نمی توانست پایش را از دایره فدراسیون بیرون بگذارد
یادی مقدم به اعتراضش نسبت به انتخاب سلیمه عبدالله بخش به عنوان کمک مربی اشاره کرد و گفت: بعد از اینکه عبدالله بخش به عنوان کمک مربی تیم ملی قبل از بازی های آسیایی هانگژو انتخاب شد من به همراه چند مربی دیگر به وزارت ورزش رفتیم که نسبت به این اتفاق اعتراض کنیم. او پیشتر بازیکن تیم ملی بود و سابقه نشستن روی نیمکت را نداشت. چرا باید او روی نیمکت می گذاشتند اما مثلا من که ۱۶ سال سابقه دارم دور باشم. البته فدراسیون اعلام کرد که جین خودش کمکش را انتخاب کرده است. در جاکارتا هم گفتند جین کمک مربی نخواسته چون می خواستند ما را خط بزنند و رحیمی نژاد را روی نیمکت بگذارند اما جین در فرودگاه ارومیه به من گفت که در فدراسیون سیاست زیاد است. دور من یک دایره کشیده اند که پایم را نمی توانم از آن بیرون بگذارم. با این حرف ها می خواست بفهماند که تقصیر او نیست که من را انتخاب نکرده است.
او همچنین گفت: نمی خواهم از خودم تعریف کنم اما کوچ خیلی قوی دارم. در نیمکت آنقدر آرام هستم که بازیکنان راحت بازی می کنند. من در لیگ با تیم قزوین که یک تیم جوان با دو ملی پوش بود مقابل بازیکنان تیم تهران که همه ملی پوش (خلج، سلیمه عبدالله بخش، زهرا کریمی، آستارکی و ..) بودند پیروز شدم. هر چند که تیم تهران قهرمان شد ولی ما در فینال در دقیقه آخر به آنها باخته بودیم. تمام بازیکنان حال حاضر تیم ملی مثل ظریفه دوست یا سنچولی که دو ستون اصلی تیم ملی هستند بازیکنان من هستند. اگر مربی خوبی نبودم این همه سال بازیکنانم فیکس تیم نبودند. اما حالا دیگر چند ماهی است که اعلام کرده ام که دیگر کار نمی کنم و پای حرفم مانده ام. بعید هم می دانم که این شرایط درست شود.
در سه دوره بازی های آسیایی مربی بودم اما ریالی پاداشی نگرفتم
یادی مقدم به نگرفتن پاداشش به عنوان مربی در دوره های حضورش در تیم ملی اشاره کرد و گفت: من در سه دوره بازی های آسیایی هیچ پاداشی نگرفتم و به عنوان مربی اعزام نشدم. کار به جایی رسید که قبل از جاکارتا وقتی فهمیدم روی نیمکت نیستم و قرار است باز هم رحیمی نژاد به جای ما روی نیمکت بنشیند از معاون وزیر وقت گرفتم تا شرایط را برای او توضیح دهم. خبر به گوش اورسجی رسید و او سعی کرد من را منصرف کند. اورسجی به من قول داد که هر پاداشی که به بقیه بدهند به ما خواهد داد و من و تربتی را به عنوان تماشاچی به جاکارتا برد تا تجربه کسب کنیم. خنده دار است که مربیان تماشاچی باشند و رحیمی نژاد که مدیر فنی تیم بود به عنوان مربی روی نیمکت بشیند و نایب رییس فدراسیون هم به عنوان سرپرست در نیمکت باشد. قرار هم بود به من و تربتی نژاد نفری ۱۰۰ میلیون بدهد اما همان را هم نداد. آن زمان به بازیکنان پای سکو ۲۵۰۰ دلار و بعد هم نفری ۲۴۰ میلیون تومان پاداش دادند. رحیمی نژاد و شیوایی هم نفری ۱۲۰ میلیون تومان گرفتند. قرار بود اورسجی به ما هم نفری ۱۰۰ میلیون بدهد. حتی اورسجی گفت صبر کنیم تا لژیونرها مالیاتشان را به فدراسیون بدهند تا پول ما را بدهد. چند بار هم پیگیری کردم اما نداد و من هم بی خیال شدم. آن زمان حدود ۳ یا ۴ میلیارد از لژیونرها مالیات گرفتند اما پاداش ما را ندادند. ۱۰۰ میلیون آن موقع شاید ارزشی داشت اما حالا دیگر ارزشی هم ندارد.
او در پایان گفت: مشکلات در بخش کبدی زنان زیاد است. اگر به فکر تغییر و تحول باشند باید از تمام ظرفیت های موجود در این رشته استفاده کنند. امیدوارم که در دوره های آینده با استفاده از همه ظرفیت ها به نتایج خوبی در کبدی برسیم و بتوانیم باز هم قهرمانی در بازی های آسیایی را تکرار کنیم.
انتهای پیام
