خبرگزاری مهر: گروه ورزشی- محمد بیرامی: مسابقات انتخابی تیم ملی کاراته با حضور بیش از چهار هزار کاراته کا از هفته گذشته به میزبانی همدان آغاز شد. مسابقاتی که در همه رده های سنی و در هر دو بخش آقایان و بانوان برگزار می شود تا تکلیف نفرات برتر برای حضور در مرحله دوم مسابقات انتخابی مشخص و در نهایت اردوی آماده سازی تیم های ملی آغاز شود.
در این دوره از رقابت ها شاهد نمایشی از پتانسیل بالای کاراته ایران در همه رده های سنی و به خصوص پشتوانه خوب برای تیم های ملی بودیم. رقابت هایی که از سطح فنی قابل قبولی برخوردار بود و ثابت کرد در صورت برنامه ریزی صحیح و بکارگیری مربیان کارآمد و سازنده می توان در آینده به موفقیت این رشته امیدوار بود. در واقع فدراسیون کاراته بعد از بازی های آسیایی «هانگژو» که با نتایج نه چندان خوبی برای ورزش کشور رقم خورد، زنگ خطر را به خوبی شنید و گام اول را برای بازسازی تیم ملی و موفقیت در «ناگویا» و بازی های آسیایی ۲۰۲۶ محکم برداشت.
اگر قرار است کاراته ایران همانند ادوار گذشته نقش تأثیرگذاری خود را در بازی های آسیایی را برای خود حفظ کرده و حتی پررنگ کند، ادامه همین راه بیش از هر زمان دیگری ضروری به نظر می رسد. طراحی یک فرآیند شفاف برای رسیدن به ترکیب اصلی تیم ملی از واجبات این برنامه خواهد بود. موضوعی که باعث می شود بهترین ها با طی کردن یک چرخه انتخابی به حق خود رسیده و در نهایت تیم ملی با ترکیبی از شایسته ها تشکیل شود.
نکته مهمی در همین رقابت ها بیش از هر موضوعی به چشم آمد غیبت ملی پوشان شناخته بود. سعید نیکوخصلت مدیر تیم های ملی کاراته مدتی قبل در گفتگویی که از سوی روابط عمومی فدراسیون کاراته دو هفته قبل از شروع مسابقات منتشر شد عنوان کرده بود که حضور در مسابقات قهرمانی کشور برای تمامی کسانی که می خواهند پیراهن تیم ملی در سال ۱۴۰۳ را بر تن کنند، الزامی است. اعضای تیم ملی سال ۱۴۰۲ به شرطی از مسابقات قهرمانی کشور معاف هستند که گواهی پزشکی معتبر از فدراسیون پزشکی ارائه نمایند و یا این که جزو نفرات اعزامی به لیگ جهانی مصر باشند که همزمان با برگزاری مسابقات قهرمانی کشور خواهد بود.
در این بین سوالی که پیش می آید اینجاست که چند ملی پوش این اولتیماتوم نیکو خصلت را جدی گرفتند. تکلیف آنها که در این رقابت ها حضور داشته و موفق به کسب مدال شدند چه می شود؟ آیا قرار است بازهم آنها که پیش از این در ترکیب تیم ملی حضور داشته اند، با ارائه تبصره و تک ماده انتخاب و اعزام شوند؟
تیم ملی کاراته نیاز به پوست اندازی دارد و در این شکی نیست! بخشی از این پروسه سال گذشته انجام شد، ولی باید ادامه پیدا کند. اگر فدراسیون کاراته علاقمند به ساختن تیمی قدرتمند در سال های آتی است، باید به جوانانی که امتحان خود را روی تاتامی انتخابی پس داده و به نوعی از پس رقبای داخلی برآمده اند، بیش از گذشته اعتماد کرد.
موضوع مهم دیگر در کاراته اعلام اسامی سرمربی تیم های ملی در رده های سنی مختلف بود. اینکه نتیجه چندین جلسه بررسی در کمیته فنی و نشست با کارشناسان و خبرگان کاراته به این اسامی ختم شد، بحثی است که خود بررسی جداگانه را طلب می کند. در بین اسامی معرفی شده، شاید جای خالی برخی نام ها بدجور به چشم آمد. چرا به یک مربی همیشه منتقد که پیش از این هم امتحان خود را پس داده اعتماد می شود، ولی مربی دیگری که نتایج خوبی با تیم های مختلف از باشگاهی گرفته تا ملی توجهی نمی شود را نادیده می گیرند. ابهامات را دو چندان افزایش می دهند. اینکه مربیانی چون علیرضا کتیرایی، حمید فرهادی و مربی با رزومه بالا دیده نمی شوند سوالی است که نمی توان از کنار آن به سادگی گذشت.
در پایان باید اشاره کنیم که کاراته ایران نیازمند انتخاب مسیری شفاف و واضح برای تکمیل پروسه پوست اندازی و بازگشت به سطح اول کاراته دنیا دارد، و این امر محقق نمی شود مگر با نگاه ویژه در انتخاب مربیانی با علم و دانش که توانایی مدیریتی و فنی خود با اثبات رسانده اند.
