به گزارش ایسنا، یکی از بیماری هایی که ارتباط نزدیکی با شاخص توده بدنی و اضافه وزن دارد، دیابت نوع ۲ است به طوری که شاخص توده بدنی بیشتر از ۳۵ کیلوگرم بر مترمربع، موجب افزایش بیش از حد انسولین شده و به افزایش خطر دیابت تا بیش از ۶۰ برابر در زنان و ۴۲ برابر در مردان منجر می شود.

بر اساس این مطلب که از سوی آرش دشتابی متخصص تغذیه ورزشی تهیه شده و از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی در اختیار ایسنا قرار گرفته، آمده است: بر اساس نتایج مطالعات، فعالیت ورزشی منظم تأثیر زیادی بر سلامت و کیفیت زندگی دارد و باعث درمان بیماری های مزمن می شود از جمله بیماری دیابت نوع ۲ به طوری که به میزان ۵۸ درصد از مبتلا شدن افراد پیش دیابتی به دیابت نوع ۲، جلوگیری می کند.

فعالیت ورزشی باعث افزایش انتقال گلوکز عضلانی می شود و به واسطه همین عمل، حمل کننده GLUT۴ افزایش می یابد که موجب افزایش حساسیت به انسولین می شود، همچنین میزان افزایش حساسیت به انسولین بر اثر فعالیت ورزشی در افراد سالم نسبت به افراد مبتلا به دیابت نوع ۲، شش برابر بیشتر است و به نظر می رسد کاهش وزن و کاهش چربی بدن نیز باعث افزایش حساسیت به انسولین شود در حالی که بر اساس برخی مطالعات، فعالیت ورزشی بدون کاهش وزن هم باعث افزایش حساسیت به انسولین می شود.

در رابطه با شدت تمرین های ورزشی و تأثیرات آن بر حساسیت به انسولین نتایج مطالعات نشان داده است که تمرین های ورزشی با شدت بالا، تأثیر بیشتری بر حساسیت به انسولین و بهبودی دیابت نوع ۲ دارد.

از مزایای استفاده از تمرین های ورزشی با شدت بالا می توان به افزایش گلوکز در جریان خون، مصرف بیشتر گلیکوژن عضلانی و افزایش هزینه های انرژی که موجب کاهش وزن می شود اشاره کرد به همین دلیل سیستم های فسفاژن و گلیکولیز بیهوازی تأثیر بیشتری بر حساسیت به انسولین دارد.

با وجود اثرات مثبت فعالیت ورزشی بر حساسیت به انسولین، هنوز جای سوال است که کدام نوع از تمرین های مقاومتی، حاد، ترکیبی، استقامتی و هوازی مفیدتر است؟ به طور کلی، انجام تمرین های ورزشی مختلف (تمرین های هوازی، مقاومتی، تمرین های تناوبی شدید و ترکیبی) با هرگونه شدت، مدت و نوع تمرین در صورت رعایت اصول انجام تمرین در بهبود حساسیت به انسولین در افراد با هر سن، جنسیت، BMI، سالم یا مبتلا به دیابت نوع ۲ و یا مبتلا به سایر بیماری ها مؤثر است.

انجام تمرین های ترکیبی به مراتب از انجام هر کدام از تمرین ها به تنهایی در بهبود حساسیت به انسولین مناسب تر است اما باید به این نکته توجه کرد که انجام هرگونه تمرین ورزشی برای بیماران خاص از قبیل دیابت نوع ۲ و پرفشاری خون باید زیر نظر متخصص در حیطه تمرین های ورزشی صورت گیرد تا متغیرهای اصلی تمرین نظیر شدت، مدت و تکرار جلسات کنترل شود چرا که رعایت نکردن این نکته باعث می شود تمرین های ورزشی نه تنها نتیجه مثبت نداشته باشد بلکه موجب آسیب دیدن و شدید شدن روند بیماری شود.  

انتهای پیام