محققانی که تحقیقی روی بیماران مسن در دانشکده تربیت بدنی و ورزش دانشگاه سائوپائولو در برزیل انجام دادند، به این نتیجه رسیدند که ورزش عصرگاهی به دلیل بهبود کنترل قلبی عروقی توسط سیستم عصبی خودمختار از طریق یک مکانیسم که به عنوان حساسیت بارورفلکس شناخته می شود، برای تنظیم فشار خون بهتر است.

لئاندرو کامپوس دی بریتو، محقق اول این تحقیق، گفت: مکانیسم های متعددی برای تنظیم فشار خون وجود دارد، اگرچه تمرین صبحگاهی مفید بود، اما فقط تمرین عصرگاهی با افزایش حساسیت بارورفلکس، کنترل کوتاه مدت فشار خون را بهبود بخشید. این مهم است زیرا کنترل بارورفلکس تاثیر مثبتی بر تنظیم فشار خون دارد و هیچ دارویی برای تعدیل این مکانیسم وجود ندارد.

این تحقیق بخشی از پروژه تحقیقاتی پسا دکتری بریتو بود که توسط بنیاد تحقیقات سائوپائولو پشتیبانی می شود و توسط کلودیا لوسیا د موراس فورجاز، استاد دانشگاه نظارت می شود.

در این پژوهش، ۲۳ بیمار سالمند  که تحت درمان فشار خون بالا بودند شرکت کردند و به طور تصادفی در ۲ گروه تمرین صبحگاهی و تمرین عصر قرار گرفتند. هر ۲ گروه به مدت ۱۰ هفته با دوچرخه ثابت با شدت متوسط و سه جلسه ۴۵ دقیقه ای در هفته تمرین کردند.

پارامترهای کلیدی قلبی عروقی مانند فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و ضربان قلب پس از ۱۰ دقیقه استراحت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. داده ها قبل و حداقل سه روز پس از اتمام ۱۰ هفته تمرین توسط داوطلبان، جمع آوری شد.

محققان همچنین مکانیسم های مربوط به سیستم عصبی خودمختار که تنفس، ضربان قلب، فشار خون، هضم و سایر عملکردهای غیر ارادی بدن را کنترل می کند، مانند فعالیت عصب سمپاتیک عضلانی که جریان خون محیطی را از طریق انقباض و شل شدن رگ های خونی در بافت عضلانی تنظیم می کند و حساسیت بارورفلکس سمپاتیک، ارزیابی کنترل فشار خون از طریق تغییرات در فعالیت عصب سمپاتیک عضلانی، را زیر نظر گرفتند.

در گروه تمرین عصر، هر چهار پارامتر تجزیه و تحلیل شده فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، حساسیت بارورفلکس سمپاتیک و فعالیت عصب سمپاتیک عضلانی بهبود یافتند. در گروه تمرین صبح، هیچ بهبودی در فعالیت عصب سمپاتیک عضلانی، فشار خون سیستولیک یا حساسیت بارورفلکس سمپاتیک مشاهده نشد.

تمرین عصرگاهی از نظر بهبود تنظیم خودکار قلب و عروق و کاهش فشار خون موثرتر بود. این امر تا حدی به دلیل بهبود حساسیت بارورفلکس و کاهش فعالیت عصب سمپاتیک عضلانی است که در عصر افزایش یافت.

بریتو در حال حاضر استاد موسسه علوم بهداشت حرفه ای دانشگاه اورگان در ایالات متحده است و به بررسی این موضوع از طریق مطالعات ریتم شبانه روزی ادامه می دهد. وی ابراز کرد: در حال حاضر، تنها چیزی که می دانیم این است که کنترل بارورفلکس، حداقل از نقطه نظر قلبی عروقی، عامل تعیین کننده ای است که تمرین عصرگاهی را مفیدتر از تمرین صبحگاهی می کند، زیرا سایر مزایای مورد تجزیه و تحلیل را القا می کند، با این حال، کارهای زیادی باید در این زمینه انجام شود تا درک بهتری از مکانیسم های مربوطه به دست آید.

حساسیت بارورفلکس هر بازه ضربان قلب را تنظیم و فعالیت خودمختار را در سراسر ارگانیسم کنترل می کند. این مکانیسمی است که شامل رشته های حساس و تغییر شکل در دیواره شریان ها در مکان های خاص مانند قوس آئورت و جسم کاروتید است.

بریتو توضیح داد: زمانی که فشار خون کاهش می یابد، این ناحیه به منطقه مغزی که سیستم عصبی خودکار را کنترل می کند، هشدار می دهد و به نوبه خود به قلب سیگنال می دهد که سریع تر بزند و باعث می شود شریان ها با شدت بیشتری منقبض شوند. اگر فشار خون بالا برود، به قلب هشدار می دهد که آهسته تر بزند و باعث می شود شریان ها کمتر منقبض شوند. به عبارت دیگر، فشار شریانی را در هر ضربان تعدیل می کند.

در مطالعات قبلی، گروه تحقیقاتی دانشگاه سائوپائولو نشان داد که تمرین هوازی عصر به طور موثرتری فشار خون را در مقایسه با تمرین صبحگاهی در مردان مبتلا به فشار خون، کاهش می دهد و پاسخ مؤثرتر به تمرین عصرگاهی از نظر کنترل فشار خون با کاهش بیشتر مقاومت عروقی سیستمیک و تغییرپذیری فشار سیستولیک همراه بود.

بریتو اظهار کرد: تکرار نتایج به دست آمده در تحقیقات قبلی و در گروه های مختلف بیماران فشار خون بالا، همراه با استفاده از تکنیک های دقیق تر برای ارزیابی پیامدهای اصلی، این نتیجه را تقویت کرده که انجام ورزش هوازی در عصر برای سیستم عصبی خودمختار در بیماران مبتلا به فشار خون بالا، مفیدتر است. این امر می تواند به ویژه برای کسانی که مقاومت به درمان با دارو دارند، مهم باشد.

یافته های این تحقیق در مجله Physiology منتشر شده است.

منابع

https://medicalxpress.com

https://www.pharmacytimes.com

انتهای پیام