به گزارش ایسنا، این رویکرد تمرینی می تواند مزایای زیادی داشته باشد که در نهایت به افزایش عملکرد منجر می شود. بنابراین ورزشکاران حرفه ای به عنوان بخشی از روال تمرین تا حدودی توانایی های بدنی خود را تحت تنش قرار می دهند اما ممکن است زمان ناکافی برای ریکاوری پس از حرکات تمرینی به خستگی پایدار و از دست دادن توان انجام وظایف بدنی و در پی آن آسیب دیدگی منجر شود.

علایم بیش تمرینی

علایم بیش تمرینی شامل خستگی مداوم حتی پس از استراحت و حتی بعد از خواب شبانه، درد مزمن عضلانی یا مفصلی، ایجادشدن آسیب های اسکلتی عضلانی، احساس کار سخت تر از حد معمول در زمان تمرین، عفونت های مکرر، تغییرات فشار خون، کاهش شدید وزن و از دست دادن اشتها می شود.

سندروم بیش تمرینی می تواند به عنوان یک واکنش سازگاری غیر طبیعی طولانی مدت به تمرین نامتناسب و بدون استراحت در نظر گرفته شود. این موضوع به ناراحتی های مکانیسم های تنظیم بیولوژیکی، عصبی- شیمیایی، هورمونی و تغییرات روانشناختی و ایمونولوژیک منجر می شود.

یک عارضه دیگر، سندروم تنش تیبیای میانی یا درد و ورم در ساق پا بوده و در ورزشکارانی مانند دوندگان دوی استقامت که با شدت بالا تمرین می کنند، شایع تر است.

این سندروم عضلات و تاندون های روی ساق و پشت ساق پا را دچار فشار و التهاب می کند که باعث ناراحتی و درد برای ورزشکار می شود. درمان زودهنگام و استراحت فوری با ظهور اولین علائم می تواند شدت سندروم را کاهش دهد و اگر درمان نشود این سندروم تشدید می شود و زمان درمان و استراحت بسیار طولانی تر خواهد شد.

بر اساس این مطلب که از سوی عامری، کارشناس پزشکی ورزشی، تهیه شده و فدراسیون پزشکی ورزشی آن را در اختیار ایسنا قرار داده، آمده است: درمان و استراحت، راهکارهای اصلی برای کاهش نشانه های بیش تمرینی اند که با تمرکز بر کاهش التهاب و کاهش درد در دوران ریکاوری مد نظر قرار می گیرند. بیش تمرینی می تواند باعث پارگی تارهای عضلانی شود و اگر زمان کافی برای بهبود عضله وجود نداشته باشد، بازگشت زودهنگام به فعالیت بدنی ممکن است دوباره باعث پاره شدن تارهای عضله و افزایش شدت آسیب شود.

تمرین با شدت بالا بدون ریکاوری باعث آسیب بافتی، تولید هورمون های استرسی و افزایش سطح لاکتات در خون و تغییر در عملکرد سلول های ایمنی نیز می شود. مهم ترین راه درمان سندروم بیش تمرینی استراحت و انجام ندادن فعالیت های سنگین دست کم برای دو هفته است. اگر ورزشکار نمی تواند فعالیت ورزشی اش را کنار بگذارد، حداقل باید شدت و مدتش را کاهش دهد.

راهکارهای تغذیه ای درمان سندروم بیش تمرینی

مصرف آب به اندازه کافی (دو تا سه لیتر آب در روز)، مصرف مقدار کافی کربوهیدرات، مصرف پروتئین کافی، مصرف مواد غذایی دارای گروه های ویتامین C، E و B از جمله راهکارهای تغذیه ای درمان سندروم بیش تمرینی به شمار می روند.

برای اینکه به سندروم بیش تمرینی گرفتار نشوید بهتر است یک برنامه دقیق و منظم برای روزهای تمرین و غیر تمرین خود داشته باشید، طولانی مدت تمرین نکنید و حتما یک یا دو روز استراحت را در برنامه خود در نظر بگیرید. البته گنجاندن استراحت در برنامه تمرینی به معنای استراحت مطلق نیست و می توانید به فعالیت هایی مانند پیاده روی، یوگا، شنا و ... بپردازید.

انتهای پیام