به گزارش خبرنگار مهر، رقابتهای گزینشی المپیک در تایلند با ناکامی بوکسورهای ایرانی در کسب سهمیه همراه بود. مهدی پرویزی، دانیال شه بخش، علی حبیبی نژاد، کسری طهماسبی، میثم قشلاقی، علی فتحی و روزبه صفری ترکیب تیم هفت نفره ایران را در این رویداد تشکیل می دادند که هیچ یک موفق به کسب سهمیه المپیک نشدند.
مهدی پرویزی در وزن ۵۱ کیلوگرم را می توان ستاره تیم ملی در این مسابقات دانست. وی پس از قرعه استراحت در دور نخست، نمایندگان آلمان و سریلانکا را شکست داد و در یک قدمی سهمیه المپیک مقابل نماینده ساحل عاج شکست خورد.
در وزن ۵۷ کیلوگرم دانیال شه بخش که روزی با مدال پر حاشیه جهانی از وی به عنوان تاریخ ساز بوکس ایران نام می بردند در ادامه ناکامی های خود پس از برد مقابل لیبی با قبول شکست برابر نماینده مغولستان از گردونه رقابتها حذف شد.
در وزن ۶۳.۵ کیلوگرم علی حبیبی نژاد نیز با برد مقابل حریفی از نامیبیا و شکست مقابل نماینده اسپانیا به کار خود در این مسابقات پایان داد. در وزن ۷۱ کیلوگرم کسری طهماسبی نماینده عربستان را در نخستین دیدار خود شکست داد ولی در رقابت بعدی مقابل بوکسوری از بریتانیا شکست خورد.
میثم قشلاقی در وزن ۸۰ کیلوگرم نیز یکی دیگر از ستاره های تیم ملی در این رقابتها بود که علیرغم عدم کسب سهمیه المپیک مقابل نماینده کره جنوبی، دانمارک و مغولستان به برتری رسید اما با قبول شکست در برابر بوکسور ارمنستانی از گردونه مسابقات حذف شد.
علی فتحی در وزن ۹۲ کیلوگرم نیز در نخستین دیدار خود مقابل نماینده آمریکا شکست خورد و حذف شد. روزبه صفری نیز در وزن ۹۲+ کیلوگرم با برد مقابل نماینده سیرالئون شکست برابر نایب قهرمان جهان از ارمنستان به کار خود پایان داد.
هجوم عجیب به صندلی سرمربیگری تیم ملی
اگرچه عدم کسب سهمیه المپیک در فدراسیون آشفته ای که حسین ثوری و یارانش به کادر جدید سپردند قابل انتظار بود ولی شاید اگر آغاز به کار مدیریت جدید زودتر اتفاق می افتد و سرمربی خارجی نیز کارش را حداقل چند ماهی زودتر آغاز کرده بود، می شد از نظر کمی نیز عملکرد وی را قابل قبول دانست، کما اینکه تحول و انگیزه و انرژی که بوکسورهای ملی پوش با روی کار آمدن این مربی خوش نام کوبایی پیدا کرده اند گواهی بر تصمیم درست فدراسیون در انتخاب سرمربی خارجی است.
یکی از نکات عجیب پس از عدم کسب سهمیه المپیک، تلاش برخی برای تصدی سرمربیگری تیم ملی است. این در حالی است که «فونتانا» حدود چهار ماه است که کار خود را آغاز کرده و این حرکات نسنجیده خارج از منطق دنیای حرفه ای است.
آنچه مشخص است فونتانا مربی کوبایی با تحول عظیمی که در بوکس تایلند ایجاد کرد و سابقه کسب مدال المپیک شاگردانش کارنامه مشخصی در این رشته در سطح جهانی دارد. او در دنیای بوکس شناخته شده است و حضورش به اعتبار بوکس کشور افزوده است. این عملکرد او به گواه خانواده بوکس ( صرف نظر از انگشت شمار افرادی که خود سودای سرمربیگری دارند) در همین مدت کوتاه بر نحوه مبارزه و قدرت بدنی بوکسورها مشهود است و شاید مهمترین وظیفه فدراسیون بوکس حمایت و دادن اختیار تام به اوست.
عدم کسب سهمیه بهتر از زنگ تفریح بودن است
برای یک بار هم که شده ، یک نفر می بایست در فدراسیون بوکس کمیت را فدای کیفیت کند. بدیهی است که هر تغییری ناخواسته با ریسک و خطرات احتمالی همراه است، مثل انتخاب کادر فنی جدید در سال منتهی به المپیک که اقدامی شجاعانه و از نکات مثبت حسینی رئیس فعلی فدراسیون است، رئیسی که نه از فدراسیون بوکس حقوقی دریافت می کند و نه همچون کادر قبلی مدام به دنبال سفر است.
شاید بزرگترین انتقاد به فدراسیون فعلی بوکس را بتوان به قبول مشاوره ها و مسامحه با افراد مختلف دانست. جامعه بوکس امروز ناراحت و نگران عدم کسب سهمیه المپیک بوکس نیست ، عملکرد بوکس در طی چند دوره اخیر در المپیک نشان داد که بوکس ایران با حفظ وضعیت موجود زنگ تفریح است. یا باید به روند ناامید کننده قبلی ادامه داد و تنها با کسب یک یا دو سهمیه المپیک و سپس حذف زودهنگام در مسابقات خود را راضی کرد یا دست به یک تغییر و بازسازی مجدد زد که البته قاعدتا رئیس فعلی فدراسیون که خود از قهرمانان سابق این رشته بوده بیش از هر فرد دیگری دغدغه موفقیت بوکس را دارد.
حسینی حالا راهی را آغاز کرده که باید سالها پیش شروع می شد ولی عملا کسی شجاعت انجام آن را نداشت. حالا درخواست جامعه بوکس از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک حمایت از تلاش وی برای بازسازی و احیای بوکس و پرهیز از نگاه نتیجه گرایی در این رشته است.
خانواده بوکس از وزارت ورزش انتظار دارد خود را وارد بازی بی اساس عده ای برای روی کار آوردن گزینه های پرحاشیه نایب رئیسی و به دنبال آن تحمیل گزینه های سرمربیگری جدید به تیم ملی نکند. مسیر آغاز شده فعلی برای احیای بوکس باید بدون وقفه و حاشیه طی شود و مدیریت شرایط فعلی بر عهده مسئولان ورزش کشور است.
