شما هر روز مسافت خانه تا محل کار خود را پیاده می روید اما امروز عجله داشتید و برای اینکه به موقع به محل کار برسید این مسافت روزانه را دویدید. تا زمان ناهار احساس خستگی بیشتری کردید و این تصور را دارید که با دویدن این مسیر انرژی بیشتری نسبت به معمول مصرف کردید با این حال شما همان مسافتی را که روزهای دیگر طی کرده بودید پیمودید اما چرا این اتفاق رخ داد؟

هزینه کالری سوزی مرتبط با هر فعالیتی «نرخ متابولیک» نامیده می شود و مربوط به انرژی مصرف شده توسط اندام های ما برای طی کردن مسافت معین است. این هزینه متابولیک را می توان با تجزیه و تحلیل اکسیژن مصرفی بدن و تولید دی اکسید کربن تعیین کرد، در نتیجه می توانیم مقدار انرژی مصرف شده و در نتیجه هزینه متابولیک را تخمین بزنیم. با استفاده از این روش بود که محققان قبلا در دهه ۱۹۷۰ به این سوال ما پاسخ داده بودند.

شاید تعجب آور نباشد که دویدن انرژی بیشتری نسبت به پیاده روی در همان مسافت طی شده مصرف می کند. اما چرا؟

انرژی از دست رفته هنگام دویدن

تصور کنید در حال تماشای کسی هستید که در حال دویدن است. اکنون به حرکت عمودی (بالا و پایین) لگن و سر او دقت کنید. زمانی که می دویم، فاصله ای که بدن ما به سمت بالا و پایین حرکت می کند بیشتر از زمانی است که راه می رویم. برای ایجاد این حرکت عمودی، عضلات اندام تحتانی باید نیروی بیشتری تولید کنند و انرژی بیشتری مصرف می کنند، اما ما را به مقصد نزدیک تر نمی کنند. بنابراین هنگام دویدن، بخشی از انرژی صرف شده برای حرکت بدن ما به سمت بالا و نه به سمت جلو استفاده می شود. بنابراین انرژی لازم برای پیمودن ۳ کیلومتر برای دویدن بیشتر از پیاده روی است.

دویدن شامل نوسان عمودی بسیار بیشتر از مرکز جرم نسبت به راه رفتن است و دلیل اصلی این است که چرا دویدن انرژی بیشتری نسبت به پیاده روی در همان مسافت طی شده مصرف می کند. این تفاوت بین راه رفتن و دویدن به آنچه در طول خود فعالیت اتفاق می افتد محدود نمی شود و در واقع هر تمرین بدنی باعث مصرف دیرهنگام انرژی می شود که در حین فعالیت به هزینه های آن اضافه می شود.

با در نظر گرفتن این موضوع، بار دیگر دویدن است که انرژی بیشتری نسبت به راه رفتن مصرف می کند. بلافاصله پس از دویدن ۳کیلومتر، افزایش مصرف انرژی در مقایسه با استراحت برای چند دقیقه طول می کشد که عمدتا به دلیل افزایش دمای بدن و دوباره پر شدن ذخایر انرژی است. این هزینه اضافی پس از دویدن به دلیل تفاوت در شدت بین ۲ تمرین، بیش از ۲ برابر پس از پیاده روی است.

همه چیز به سرعت بستگی دارد

بنابراین، دویدن نسبت به پیاده روی در همان مسافت طی شده، کالری بیشتری مصرف می کند اما این به شرطی است که سرعت پیاده روی در نظر گرفته شده عادی باشد (حدود ۵کیلومتر در ساعت). بنابراین، اگر خیلی آهسته راه برویم، آنقدر طول می کشد تا ۳کیلومتر را طی کنیم که در نهایت کالری مصرفی بیشتر می شود و به این دلیل است که بدن بدون توجه به فعالیت انجام شده، مقدار مشخصی انرژی را در واحد زمان صرف می کند.

اگر سرعت راه رفتن بسیار سریع باشد (بیش از ۸کیلومتر در ساعت) همین امر صدق می کند؛ دویدن از نظر انرژی کارآمدتر است. در اینجا، هماهنگی لازم برای راه رفتن با چنین سرعتی به این معنی است که ما باید عضلات خود را بیشتر فعال کنیم، بدون اینکه بتوانیم مانند دویدن از خاصیت ارتجاعی تاندون های خود استفاده کنیم.

علاوه بر این، ما درک شهودی بسیار دقیق از کارایی انرژی یک سبک حرکت خاص داریم. اگر روی تردمیلی هستیم که سرعت آن به تدریج افزایش می یابد، نقطه ای که به طور خود به خود از پیاده روی به دویدن تغییر می دهیم، همزمان با لحظه ای است که راه رفتن انرژی بیشتری نسبت به دویدن دارد.

مدل سازی هزینه متابولیک (کیلو کالری مصرف شده به ازای هر کیلوگرم در هر کیلومتر مسافت طی شده) به عنوان تابعی از سرعت (کیلومتر در ساعت) برای پیاده روی و دویدن است. منحنی ها با سرعت معینی عبور می کنند (خط بنفش، حدود ۸کیلومتر در ساعت) به این معنی که بالاتر از این سرعت، راه رفتن از دویدن بیشتر انرژی مصرف می کند. در حدود این سرعت آستانه است که افراد به طور خود به خود از راه رفتن به دویدن تغییر می کنند.

در نتیجه، به دلیل نوسان بیشتر مرکز جرم و افزایش مصرف انرژی پس از ورزش، دویدن به سمت محل کار انرژی برتر از طی کردن مسافت مشابه با پیاده روی است. اما به یاد داشته باشید، چه پیاده روی را انتخاب کنید یا بدوید، مهمترین چیز این است که در این زمان در مصرف انرژی صرفه جویی کرده اید!

منابع

https://theconversation.com

https://www.tolerance.ca

انتهای پیام