به گزارش ایسنا، نخستین دوره مسابقات بین المللی بسکتبال کاله کاپ، در حالی ۱۶ تا ۱۸ تیر ۱۴۰۳ برگزار شد که با وجود در بر داشتن نکات مثبت قابل توجه، صحنه های ناراحت کننده ای را نیز برای بسکتبال ایران در پی داشت.
تورنمنت رسمی فیبا با میزبانی ایران
یکی از اصلی ترین نکات مثبت این تورنمنت طبق اذعان کارشناسان، برگزاری یک رویداد رده های پایه با میزبانی ایران و قرار گرفتن در تقویم رسمی فیبا بود؛ اتفاقی که تکرار شدن آن می تواند روزهای روشن تری را برای رده های پایه بسکتبال ایران در پی داشته باشد.
سطح فنی خوب مسابقات
یکی دیگر از مواردی که کارشناسان بسکتبال به آن اشاره کردند، سطح خوب دو تیم خارجی حاضر در این رقابت ها بود که البته جا داشت تعداد مسابقات آن افزایش یابد. روسیه و ترکیه دو تیم اروپایی بودند که در نخستین دوره این رقابت ها حاضر شدند، اما برخی کارشناسان معتقدند که باید تعداد تیم ها در چنین تورنمنت هایی افزایش یابد.
آشکار شدن نقاط ضعف تیم ایران
تیم ایران که با هدایت سرجان یووانوویچ میزبان این تورنمنت سه جانبه بود، دو عملکرد کاملا متفاوت را در دو بازی به نمایش گذاشت. در بازی اول که مقابل روسیه برگزار شد، شاگردان سرجان به اذعان کارشناسان کاملا سردرگم بودند و عدم هماهنگی میان بازیکنان تیم مشهود بود.
استعدادهایی که می سوزند
اما تاریک ترین نقطه این مسابقات برای بسکتبال پایه ایران، قرار گرفتن یک استعداد ناب بسکتبالی با تبار کاملا ایرانی، اما با ملیت ترکیه، مقابل تیم ایران بود. سام یامان، سنتر تیم ترکیه در این رقابت ها بود که موفق شد عملکرد خوبی را از خود به نمایش بگذارد و در ترکیب تیم منتخب مسابقات نیز قرار گرفت.
او که چند سال قبل در رده های پایه بسکتبال ایران فعال بود، پس از خط خوردن توسط مربیان تیم های ملی پایه ایران، تصمیم به خروج از کشور گرفت و تابعیت خود را تغییر داد تا در بسکتبال ترکیه فعالیت کند؛ اتفاقی که مصداقی بارز برای مقوله استعداد سوزی در بسکتبال ایران است.
نگرانی برای آینده بسکتبال
خانواده بسکتبال ایران مدت ها است که به این نتیجه رسیده اند باید برای آینده این رشته استعدادیابی و استعدادپروری کرد تا برای آینده پشتواه سازی شود، اما به نظر می رسد که فعلا علم، راه و ایده یا برنامه درستی برای انجام این مهم وجود ندارد که باعث نگرانی است.
شاید اگر با آموزش، تصمیمات و انتخاب های درست، مربیانی اصلح در راس امور تیم های پایه قرار بگیرند، دیگر با تصمیم های غلط استعدادهایی چون سام یامان از کشور خارج نمی شوند؛ استعدادی سوزی که نمونه ای کامل از کج سلیقگی و عدم آشنایی مربیان پایه ایران با مقوله استعدادیابی است.
حلقه گمشده بسکتبال ایران
بی شک رخ دادن چنین اتفاقی تنها به دلیل عدم وجود آموزش درست در بسکتبال کشور است و این موضوع تنها به فدراسیون تحت ریاست جواد داوری ختم نمی شود. بسکتبال ایران سال ها است که در این زمینه با ضعف رو به رو است و اکنون باید دید جواد داوری که خودش هم بارها به این نکته اشاره کرده، در آینده می تواند اقدامات خوبی را برای بهبود شرایط انجام دهد یا خیر. آموزش، حلقه گمشده ای است که قطعا توجه به آن، در بلند مدت تاثیرات مثبت خود را روی بسکتبال ایران نشان می دهد.
انتهای پیام
