به گزارش ایرنا، نام حسن یزدانی برای ایرانیان با گلبانگ پیروزی گره خورده است؛ نامی که در یک دهه گذشته کمتر از انگشتان ۲ دست شکست را تجربه کرده و میادین مختلف جهان و المپیک یادگار هنرنمایی های او است. نام یزدانی برای ایرانیان تداعی کننده اسطوره های این مرز و بوم است اسطوره هایی که گام به هر پیکاری می گذاشتند پیروز از آن کارزار خارج می شدند.
هر چند که المپیک پاریس برای یزدانی مانند شاهنامه پایانی خوش نداشت اما کسی شیرشاه ایرانی را مقصر در کسب مدال نقره نمی داند بلکه غیرت و مردانگی این رادمرد مورد ستایش یک ایران قرار گرفته، او با وجود هفت ماه دوری از تمرینات، مانند سرداران فاتح وارد پاریس شد و حتی سه رقیب نخست خود را به بهترین شکل ممکن شکست داد.
دو گذشته خیابان های شهر نشانی از ترافیک ساعات پایانی نداشت، همه در انتظار نبرد شیرشاه با یاغی داغستان نشسته بودند اما تراژدی در راه بود هر چند بازیگر بد این نقش دیگر دیوید تیلور نبود اما پهلوان ایرانی در خان آخر مبارزه در طلسم مصدومیت گرفتار شد تا شمشیر قدرت و تکنیک وی دیگر برش قبل را نداشته باشد.
مصدومیت وی در همان ثانیه های نخست عود کرد و کاپیتان ۶ دقیقه را با درد مبارزه کرد؛ ۶ دقیقه بحرانی که ۸۵ میلیون ایرانی با او درد کشیدند. از کنار تشک توصیه های زیادی به مبارز ایرانی شد اما حسن ایرانیان پا پس نکشید و قرار بود از ساحل رودخانه سن با یک دست مدال صید کند اما وی برخلاف فینال های گذشته ۲ حریف چغر داشت.
حریف نخست وی رمضان اف داغستانی بود که در شرایط عادی مبارزه نمی توانست حرفی برای گفتن داشته باشد اما حریف دیگر یزدانی مصدومیت بود؛ مصدومیتی شدید که بنا به گواه پزشکان تحمل آن برای هر ورزشکاری سخت بود اما قهرمان جهان آن را تحمل کرد و حتی با یک دست یاغی داغستانی ها را تا آستانه زمین گیر کردن پیش برد.
یزدانی می توانست با اعلام مصدومیت خود در میانه مبارزه، درد کمتری را احساس کند اما پشت کردن به میدان در مرام پهلوان و یلان ایران زمین نیست او ماند، مبارزه کرد و جنگید؛ جنگید تا به مانند اسطوره های ایران حتی از جان مایه بگذارد.
او دیشب آرش افسانه ای ایران بود که با رادمردی مرز غیرت را جابجا کرد. در مرام پهلوانی او شکست را می توان به خوب و بد تقسیم کرد. پشت کردن به تشک کشتی و بیرون رفتن از میدان مبارزه نوعی شکست تحقیرآمیز بود که یزدانی آن را نپذیرفت؛ او ماند تا شکست را به گونه دیگری معنا کند.
جهان دیشب نظاره گر غیرت یک مرد ایران در میدان مبارزه بود. بله دیشب از خاکستر ققنوس غیرت بار دیگر پهلوانی ظهور کرد که با وجود شکست در تشک کشتی مورد ستایش قرار گرفت چرا که او مبارز بود و با سخت ترین شرایط در برابر یکی از بهترین های دنیا ایستاد؛ ایستاد تا در آوردگاه بزرگ المپیک این پیام را به جهانیان مخابره کند که مقاومت در میدان همیشه نتیجه بخش خواهد بود نتیجه ای که شاید در ظاهر به سود پهلوان نباشد اما برای سالیان سال در ذهن مردم ماندگار می شود.
ژنرال ۱۰ ستاره کشتی ایران بارها داستان مصدومیت تختی در فینال المپیک ملبورن را از زبان مردم شنیده است، مردمی که شاید ۶۸ سال پیش از رادیو گزارش کشتی تختی را دریافت می کردند و دیدند که با وجود مصدومیت از ناحیه چشم و تاکید پزشکان بر انصراف از مبارزه به کار خود ادامه داد و طلا گرفت؛ مبارزه ای که سال ها بعد قصه مادران ایران برای کودکان بود و همان کودکان امروز پیران و میانسالانی هستند که راوی شجاعت های تختی هستند.
