به گزارش ایرنا، المپیک ۲۰۲۴ پاریس در شرایطی برگزار شد که تیم ملی والیبال ایران پس از دو دوره حضور متوالی در المپیک، این بار نتوانست سهمیه این رقابت ها را کسب کند. در حال حاضر فدراسیون والیبال مشغول مذاکره با گزینه های مطرح خارجی است تا در نهایت یکی از این مربیان هدایت تیم ملی را بر عهده بگیرد. اینکه آیا با مربی خارجی وضعیت والیبال ایران بهتر می شود یا نه مسئله ای است که در خصوص آن نظرات مختلفی وجود دارد. با پیمان اکبری که در لیگ ملت ها در کادر فنی تیم ملی حضور داشت و در ۳ بازی پایانی این رقابت ها جانشین پائز شد در خصوص مسائل مختلف والیبال ایران گفت وگویی انجام دادیم که در ادامه می خوانید.
در والیبال ایران، بازیکنان جوان که در رده های پایه عملکرد درخشانی داشتند نتوانستند در تیم ملی بزرگسالان این عملکرد را تکرار کنند. فکر می کنید دلیل این مسئله چیست؟
بازیکنان جوان حدود ۴ سال در تیم های پایه حضور دارند و در این مدت، مدام در اردوهای بلندمدت هستند. پیش از مسابقات آسیایی و جهانی هم چند بازی دوستانه با تیم های داخلی و خارجی برای آنها تدارک دیده می شود؛ اما در دنیا اینگونه نیست و برای تیم های پایه اردوهای بلندمدت برگزار نمی کنند. بازیکنان نخبه در آموزشگاه ها و مدارس شناسایی می شوند و نهایتا یکی دو ماه پیش از مسابقات برای آنها اردو برگزار می شود. همین مسئله باعث می شود مقابل چنین تیم هایی عملکرد خوبی داشته باشیم چون دوره آماده سازی تیم های پایه ما نسبت به آنها بسیار طولانی تر است.
اما در ترکیب تیم های مدعی والیبال دنیا بازیکنان جوان زیادی دیده می شوند.
در والیبال ایران بازیکنان جوان بدون اینکه تجربه حضور در میادین بزرگ را داشته باشند پیراهن تیم ملی را بر تن می کنند و طبیعا بازی در سطح اول والیبال دنیا برای آنها سخت و دشوار است. در ۲۰۱۵ من سرمربی تیم های زیر ۲۳ سال، تیم دانشجویان و تیم (ب) بودم و با تیم (ب) نایب قهرمان آسیا شدیم. از همان تیم (ب) بازیکنان زیادی به تیم ملی رسیدند. ما هر ساله لیگ ملت ها و قهرمانی آسیا را داریم. امسال علاوه بر این دو رویداد بازی های آسیایی هم داشتیم. باید در برخی مسابقات تیمی متشکل از جوان ها را اعزام کنیم و در چند سال گذشته دو تیم خوب داشتیم. تا وقتی این بازیکنان در شرایط مسابقه قرار نگیرند تجربه آنها زیاد نمی شود و تلاش ها در رده های پایه از دست می رود.
مثل ایتالیا که فقط در هفته سوم لیگ ملت ها از بازیکنان اصلی خود استفاده کرد.
دقیقا. تیم ایتالیا در هفته های اول و دوم با بازیکنان جوان شرکت کرد. دی جورجی حتی وقتی ایتالیا راهی مرحله نهایی شد هم جوانانش را بازی داد. البته این مسئله فقط بخشی از شاخصه های موفقیت در والیبال است. ما در بخش سخت افزاری هم مشکلات زیادی داریم. در کمپ برزیل. چند سالن در کنار هم ساخته شده که همه تیم های پایه و ملی شان می توانند همزمان در آن کمپ در اردو باشند. در ژاپن هم چنین کمپی را دیدم. در حالی که ما فقط یک سالن داریم که آن هم فرسوده شده است. لازمه پیشرفت فقط بازیکن نیست؛ بلکه زیرساخت ها هم تاثیر زیادی در موفقیت دارد.
در حال حاضر عموم جامعه اینطور تصور می کند که اگر یک مربی بزرگ خارجی در حد و اندازه های ولاسکو برای هدایت تیم ملی استخدام شود این تیم می تواند به روزهای اوج خود بازگردد. شما هم چنین دیدگاهی دارید؟
دوران ولاسکو ما بازیکن خیلی آماده ای داشتیم. ولاسکو مربی بسیار بزرگی است و من چیزهای زیادی از او یاد گرفتم؛ اما او قبل از سرمربیگری تیم ملی ایران دوران ناموفقی داشت. البته با این مربی اعتماد به نفس به والیبال ایران تزریق شد.
متاسفانه ما همیشه دنبال یک مربی خارجی هستیم تا ناجی والیبال ایران شود؛ اما با مربی بزرگ همه مشکلات والیبال ایران حل نمی شود. کواچ، لوزانو، کولاکوویچ، آلکنو، عطایی و پائز مربیانی بودند که برخی از آنها قهرمانی المپیک و آسیا شدند اما همه آنها را کنار گذاشتیم. ما باید مسیری که ژاپن رفت را دنبال کنیم. فیلیپ بلین در ابتدا به عنوان مربی در کادر فنی ژاپن بود و پس از اینکه با والیبال این کشور آشنا شد سرمربی این تیم شد.
البته در زمان حضور بهروز عطایی، توتولو در کادر فنی تیم ملی حضور داشت اما این همکاری خیلی کوتاه بود و به نظر می رسد امکان اینکه مربی خارجی در کنار مربی ایرانی قرار بگیرد نیست.
به نظر من امکان انجام این کار هست و نتیجه خوبی هم دارد. اگر عطایی توتولو را نگه می داشت و برکنار نمی کرد هنوز هم سرمربی تیم ملی می ماند. نتایج تیم ملی خیلی بهتر می شد و المپیک هم می رفتیم؛ اما مشاوره های اشتباه باعث شد توتولو کنار گذاشته شود.
با توجه به اینکه به نظر می رسد دیگر به مربی ایران برای هدایت تیم ملی اعتماد نشود فکر می کنید شما توانایی این کار را دارید؟
قطعا توانایی این کار را دارم. اینکه چون یک مربی ایرانی در نتیجه گیری ناموفق بوده پس سایر مربیان ایرانی هم نمی توانند عهده دار هدایت تیم ملی شوند حرف اشتباهی است. ده جورجی در المپیک نتیجه نگرفت. آیا همه مربیان ایتالیایی ناکام بودند؟ هر مربی تفکرات خودش را دارد و نباید موفقیت یا عدم موفقیت یک مربی را به سایر مربیان ربط داد.
پائز در مصاحبه ای که پس از برکناری داشت به نوعی به عدم موافقتش با حضور شما در کادر فنی اشاره کرد و حتی گفت که ۲ مربی ایرانی دیگر را برای دستیاری در نظر داشته است. چرا در شرایطی که پائز چنین دیدگاهی داشت حاضر به ادامه کار در تیم ملی شدید؟
در جریان چنین چیزی نبودم و اگر می دانستم پائز چنین دیدگاهی دارد کنار می رفتم اما سوال اینجاست مربی ای که شناختی از والیبال ایران نداشت و حتی نام بازیکنان را بلد نبود چطور به دنبال حضور ۲ مربی ایرانی در کادرفنی اش بود. وظیفه من به عنوان مربی تیم ملی این بود که اطلاعات را به سرمربی انتقال بدهم. واقعا هیچ اختلافی هم بین اعضای کادرفنی تیم ملی نبود. در خصوص مصاحبه پائز هم خوش خبر از او دلیل این مصاحبه را پرسید که پائز عنوان کرد چنین مصاحبه ای انجام نداده است.
از تجربه ۳ بازی که سرمربی تیم ملی بودید صحبت کنید.
ما آمریکایی را بردیم که با همه توانش مقابل ما قرار گرفت. هلند هم به دنبال کسب سهمیه المپیک بود و باخت به ایران باعث شد امیدهایش برای رفتن به پاریس کمرنگ شود. در این ۳ بازی من با توجه به شناختی که از بازیکنان داشتم تیم را ارنج کردم و خوشبختانه تا حدود زیادی موفق بودیم.
اینکه به نظر می رسد برخی بازیکنان همه توان خودشان را برای تیم ملی نمی گذارند را چقدر قبول دارید؟
من در لیگ ملت ها چنین چیزی احساس نکردم. در اینکه بازیکنان ما با حضور در تیم ملی به این سطح از والیبال رسیدند شکی وجود ندارد و انتظار می رود آنها همه توان خود را برای تیم ملی بگذارند اما فدراسیون هم باید بازیکنانی که در تیم ملی مصدوم شدند را ساپورت کند. تعداد این بازیکنان خیلی کم است و فدراسیون می تواند بدون تیم ماندن آنها را به صورت مالی جبران کند.
سوال پایانی اینکه چگونه می شود با بازیکن سالاری مقابله کرد؟
اگر آنقدر بازیکن تراز اول داشته باشیم که متکی به یک بازیکن خاص نباشیم خبری هم از بازیکن سالاری نخواهد بود. زمانی ما دو سه پاسور خوب داشتیم و حتی ولاسکو، معروف را از تیم ملی کنار گذاشت؛ اما قهرمان آسیا شدیم. تیم های بزرگی مثل لهستان و ایتالیا چنین روشی در پیش گرفته اند و هیچ بازیکنی از حضورش در ترکیب تیم ملی اطمینان ندارد.
