به گزارش خبرگزاری مهر، با رأی اعتماد مجلس به وزرای پیشنهادی دولت چهاردهم، که به گفته دکتر پزشکیان بعضی از آنها ایده آل وی نبودند اما برای توافق و وحدت و تفاهم معرفی شدند، کابینه جدید شکل گرفت تا جایگزین دولتی شود که علیرغم شعارها و ادعاها، در تحقق خواسته ها ومطالبات جامعه و مردم توان و ظرفیت لازم را نداشت و با کارنامه ای ضعیف در حوزه های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، و فرهنگی به کار خود پایان داد.
حوزه ورزش و جوانان نیز در دولت سیزدهم از این قاعده مستثنا نبود و به دلایل متعدد، و به ویژه مدیریت ضعیف و تعداد قابل توجه مدیران تحمیلی ناآشنا و ناکارآمد در معاونت ها و مدیریت های ارشد در ستاد وزارتخانه و استان ها نتوانست در قواره یک وزارتخانه شش دانگ ایفای نقش کند و علیرغم ادعای برنامه راهبردی در حوزه ورزش، صرفاً با سیاست گذران وقت و انجام امور روزمره در قالب های همایش و نمایش و بازدید و سفرهای داخلی و خارجی، این دوره سه ساله به اتمام رسید.
احمد دنیامالی به عنوان وزیر ورزش و جوانان دولت چهاردهم که نامش در فرآیند توافق سیاسی مورد نظر دکتر پزشکیان مطرح و موفق به رأی اعتماد از مجلس شد کار دشواری را با توجه به وضعیت وزارتخانه ای که تحویل خواهد گرفت در پیش رو خواهد داشت. وزارتخانه ای با انباشتی از مشکلات، نابسامانی و مطالبات و نارضایتی، معاونت ها و مدیریت های ناکارآمد و تعطیل شده، و کارها و تکالیف قانونی معطل و برزمین مانده در حوزه های جوانان، فرهنگی، ورزش همگانی و قهرمانی، بیش از دوهزار ساخت و ساز ورزشی ناتمام، و ورزشگاه های فرسوده و نیازمند نوسازی که باید همه این امور بسرعت رسیدگی و تعیین تکلیف شوند.
اضافه بر موارد فوق باید به چالش های بزرگی اشاره کرد که هر کدام شأن یک پروژه سنگین و زمان بر خواهند بود و بدیهی است که رفع این چالش ها علاوه بر بودجه و اعتبار مکفی، نیازمند یک تیم مدیریتی ارشد، مجرب و کارآزموده، هماهنگ، مقبول، مسئولیت پذیر و پاسخگو است که بتوانند با اولویت بندی و زمان بندی دقیق نسبت به حل آن اهتمام ورزند.
برخی از چالش های مهم ورزش کشور که می توان به آن اشاره داشت عبارتند از:
۱) استمرار حکمرانی معیوب و نامطلوب در ورزش، ادامه تصدی گری ورزشی دولت، روزآمد نبودن ساختارهای مدیریتی به ویژه در فدراسیون های ورزشی، و فقدان شفافیت و نظارت کافی در عملکرد فدراسیون ها، باشگاه ها، نهادها و سازمانهای ورزشی.
۲) گران بودن ورزش و ضعف مشهود در ساختار، برنامه و مدیریت ورزش همگانی کشور و به تبع آن پایین بودن سهم ورزش در تأمین تندرستی و نشاط اقشار مختلف جامعه و کاهش هزینه های درمان بیماری های غیرواگیر
۳) محدود بودن رشته های ورزشی مدال آور ایران در المپیک (حداکثر ۴ رشته از مجموعه ٣٥ رشته ورزشی المپیکی)، کم توجهی به توسعه ورزش های پایه و پرمدال، ناپایداری در استمرار قهرمانی در ورزش و عدم موفقیت در رقابت ها و رویدادهای جهانی بسیاری از رشته های ورزشی
۴) رویکرد نامتوازن اقتصاد ورزش، سهم ناچیز ورزش در تولید ناخالص داخلی کشور، و بودجه نامتناسب و ناکافی ورزش کشور در جهت پاسخگویی به نیازهای همگانی و قهرمانی ورزش
۵) ناکارآمدی تربیت بدنی مدارس و ورزش دانش آموزی در بهبود و ارتقا سواد حرکتی و جسمانی کودکان و دانش آموزان
۶) پروژه های نیمه تمام ورزشی (۲۸۲۷ پروژه نیمه تمام در روستاها و شهرهای مختلف)، و بهره وری پایین زیرساخت های ورزشی و عدم تناسب آنها با نیازهای تخصصی ورزش کشور
۷) وجود ناهنجاری ها، بداخلاقی ها و چالش های فرهنگی در محیط ورزشگاه ها، مسابقات ورزشی و جامعه ورزش
۸) کم توجهی و استفاده ناکافی و غیرموثر از توان علمی و پژوهشی کشور در بخش های فنی، مدیریتی و اجرایی ورزش و سهم ناچیز بخش خصوصی در ورزش به جهت نبود تسهیلات و حمایت های قانونی برای تشویق و ترغیب سرمایه گذاری در این بخش
۹) کم توجهی به ظرفیت های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، و بین المللی ورزش و عدم استفاده مؤثر از ظرفیت های ورزش و دیپلماسی ورزشی در حوزه بین الملل
۱۰) فقر قانونی در جهت پاسخگویی به نیازهای روز ورزش و وجود چالش های حقوقی در بخش های مختلف ورزش کشور
۱۱) فقدان نظام آماری و اطلاعات دقیق و روزآمد در حوزه ورزش و شفاف نبودن نقش ورزش در اقتصاد و سلامت کشور
۱۲) عدم بهره مندی مؤثر از ظرفیت تربیت بدنی در آموزش و پرورش در جهت شناسایی و شکوفایی استعدادهای کودکان و نوجوانان و به تبع آن ضعیف بودن پایه های اصلی توسعه ورزش کشور در بخش های همگانی و قهرمانی
١٣) کم توجهی و تبعیض و دسترسی نامتوازن بانوان به امکانات و فرصت های ورزشی در ورزش همگانی و قهرمانی
١٤) استمرار مشکلات اشتغال، رفاه، مسکن و معیشت قهرمانان ملی و مربیان و پیشکسوتان ورزش
١٥) توسعه ناکافی ورزش برای جامعه روستایی و عشایری کشور و کم توجهی به ورزش های آئینی، سنتی و بومی محلی و ورزش برای اقشار خاص (جانبازان و توانیابان، نابینایان و کم بینایان، ناشنوایان و بیماران خاص)
١٦) بلاتکلیفی وضعیت حق پخش تلویزیونی به عنوان مهم ترین منبع مالی پایدار در ورزش قهرمانی و حرفه ای علیرغم توجه به این مهم در برنامه های پنجم، ششم و هفتم توسعه
امید جامعه ورزش کشور آن است که در دولت چهاردهم و با محوریت وفاق، عقلانیت و خرد جمعی و بکارگیری تجارب و ظرفیت های کارشناسی و مدیریتی در بخش های مرتبط، و به ویژه فعال سازی شورایعالی ورزش و تربیت بدنی با ایجاد دبیرخانه ای پویا و کارآمد، و حمایت عملی و به دور از شعار رئیس جمهور، دولت و مجلس به ویژه در بروز رسانی اعتبارات و بودجه ورزش متناسب با نیازها و جمعیت کشور، شاهد باز شدن گره های بسته و برداشتن موانعی باشیم که راه پیشرفت و تعالی را در ورزش مسدود کرده اند.
سیدعبدالحمید احمدی
