به گزارش خبرنگار مهر، مرحله آخر رقابت های دوومیدانی قهرمانی باشگاه های کشور مردان با قهرمانی تیم کاراماشین و شکستن یک رکورد ملی و دو رکورد باشگاهی در مجموعه آفتاب انقلاب در حالی به پایان رسید که در حاشیه این مسابقات احسان حدادی رئیس فدراسیون دوومیدانی در گفت وگو با اهالی رسانه وعده های بزرگی را به جامعه دوومیدانی و مسئولان کشور داد.
او در بخشی از صحبت هایش از کسب ۱۴ مدال در بازی های آسیایی ۲۰۲۶ ناگویا، رسیدن به ۳ مدال در المپیک ۲۰۳۲ و در نهایت کسب ۱۲ الی ۱۴ سهمیه برای المپیک ۲۰۲۸ لس آنجلس خبر داد.
البته رئیس جوان فدراسیون دوومیدانی تاکید داشت همه این اتفاقات زمانی رخ می دهد که ما بتوانیم از حضور مربیان خارجی بهره ببریم. طبق گفته حدادی هزینه مربیان خارجی مد نظر فدراسیون حدوداً یک میلیون دلار معادل ۶۰ میلیارد تومان در سال می شود که باید دید آیا فدراسیون برنامه ای برای جذب این منابع در نظر گرفته است یا خیر.
آیا می توان به وعده های حدادی اعتماد کرد؟
رؤسای فدراسیون ها معمولاً در آستانه مسابقات بزرگ، از جمله المپیک، بازی های آسیایی و قهرمانی های جهانی، با اعتماد به نفس بالا از اهداف خود صحبت می کنند. این وعده ها شامل تعداد مشخصی مدال طلا، نقره و برنز می شود و یا حتی گاهاً پیش بینی های غیرواقعی درباره موفقیت های آتی را هم در بر می گیرند. البته که این وعده ها همواره با انتقادات و سوالات زیادی مواجه بوده و یکی از این سوال هایی هم که همیشه مطرح می شود این است که آیا واقعاً می توان به این وعده ها اعتماد کرد؟
در رشته دوومیدانی، احسان حدادی با توجه به اینکه به تازگی هم به صندلی ریاست این فدراسیون تکیه زده گویا خیلی زودتر از سایر رؤسای فدراسیون ها از وعده های بزرگی که در سر دارد رونمایی می کند. وعده هایی که البته با شرایط فعلی این رشته چندان همخوانی ندارد و تقریباً غیر واقعی به نظر می رسد. برای مثال در آستانه بازی های المپیک ۲۰۲۴ پاریس سرپرست های مختلفی که مسئولیت ریاست موقت این فدراسیون را به عهده داشتند از شانس کسب حداقل ۵ سهمیه برای ایران سخن گفتند در حالی که واقعیت نشان داد پتانسیل این رشته مادر در ایران خیلی کمتر از آن پیش بینی ها بود. دوومیدانی ایران در المپیک پاریس فقط دو نماینده داشت که هیچ یک از آنها نیز موفق نشدند نتیجه مناسبی را برای کاروان ایران به دست بیاورند.
وعده های قابل تحقق یا آرزوهای دور از دسترس؟
بدون شک دوومیدانی به دلیل تنوع بالای ماده هایش مانند (دو، پرتاب، پرش و پیاده روی و…) این پتانسیل را دارد که در آوردگاه های مهم برای ایران افتخار آفرین باشد اما کمبود مربیان مجرب، امکانات تمرینی مناسب و از همه مهم تر نبود اسپانسرهای مالی خوب همچنان چند چالش جدی برای توسعه این رشته به شمار می رود که باید دید حدادی برای حل آنها چه برنامه هایی را در نظر دارد. واقعیت این است که هرچند برخی فدراسیون ها با جدیت در تلاش برای کسب موفقیت هستند و احسان حدادی هم به عنوان یکی از رؤسای این فدراسیون ها سعی دارد رشته ای که سال ها به عنوان ورزشکار برای موفقیت آن کوشیده حالا در قامت رئیس آن در مسیر موفقیت بیشتر آن قدم بردارد اما در این میان نباید از صحبت هایی هم غافل شد که شکل آنها شبیه وعده های عجیب و غریب و یا حتی آرزوهای دور از دسترس اند. از صحبت های مطرح شده این طور برداشت می شود که این وعده ها تنها برای جلب توجه و حمایت مالی صورت می گیرد که ممکن است در پایان نتیجه ای جز نا امیدی برای ورزشکاران در پی نداشته باشد.
وعده هایی که رئیس جدید فدراسیون دوومیدانی در یکی دو ماه اخیر مدام درباره آنها صحبت می کند بدون تردید نیازمند یک برنامه ریزی دقیق و مناسب، داشتن زیر ساخت های درست، جذب منابع مالی بالاست که البته خود حدادی هم همواره به آنها اشاره دارد. اما سوالی که مطرح می شود این است که آیا فدراسیون توانایی جذب این منابع مالی کلان را دارد؟ فدراسیون های ورزشی در ایران به عنوان نهادهایی که مسئول توسعه رشته های ورزشی به شمار می روند همواره به دنبال منابع مالی و حمایت های لازم برای پیشرفت و ارتقا سطح عملکرد ورزشکاران هستند.
وابستگی به کمک های دولتی و چالش هایی که در راه است
یکی از منابع اصلی تأمین مالی این فدراسیون ها، نهادهای دولتی اند که اتفاقاً فدراسیون دوومیدانی هم برای تحقق وعده های خود انتظار چنین حمایتی را از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک دارد و البته که احمد دنیا مالی وزیر ورزش و جوانان هم که در اختتامیه لیگ دوومیدانی حضور داشت از احتمال کمک مالی به این فدراسیون صحبت کرد ولی با این حال بهتر است حدادی به جای چشم دوختن به کمک های مالی دولتی از همین حالا خودش دست به کار شود. درست است که چشم دوختن فدراسیون ها به کمک نهادهای دولتی یک واقعیت غیرقابل انکار است ولی با این حال، این وابستگی می تواند چالش هایی را ایجاد کند که بر کیفیت عملکرد فدراسیون تأثیر بگذارد و این موضوع برای رشته ای چون دوومیدانی که در سال های اخیر جز رشته های پر چالش بوده چندان جالب نخواهد بود.
در دنیای ورزش، وعده ها و آرزوها همیشه وجود دارند، اما آنچه اهمیت دارد، تحقق این وعده ها در عمل است. سوالی که در این میان مطرح است آیا احسان حدادی قادر خواهد بود تا وعده های خود را به واقعیت تبدیل کند؟ بدون شک زمان نشان خواهد داد که آیا این وعده ها فقط یک خیال هستند یا اینکه می توانند به موفقیت های واقعی منجر شوند.
