مصطفی شاهرضایی، در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: پارگی رباط صلیبی قدامی یا ACL معمولاً در نتیجه یک حرکت چرخشی ناگهانی یا فشار بیش از حد بر روی زانو رخ می دهد و یکی از آسیب های شایع ورزشکاران خصوصاً فوتبالیست ها است؛ البته در رشته های دیگر نیز همچون بسکتبال، والیبال، کوهنوردی و اسکی که حرکات پرشی دارند، دیده می شود.

وی افزود: این آسیب بیشتر در گروه سنی جوانان دیده می شود و پس از آسیب، بیمار دچار علائمی همچون تورم، درد و محدودیت حرکت در زانو می شود.

این جراح زانو ادامه داد: در بسیاری از موارد، چنانچه پارگی کامل باشد یا ایجاد بی ثباتی در زانو کند و فرد دچار خالی کردن های مکرر در زانو شود یا ترس از دویدن و تند راه رفتن و انجام ورزش های معمول داشته باشد، نیاز به جراحی داشته و دوره قابل توجهی از بازتوانی و فیزیوتراپی را خواهد داشت.

شاهرضایی به این نکته اشاره کرد که ورزشکاران حرفه ای به خوبی می دانند که بدون آمادگی جسمانی، نباید به ورزش حرفه ای بپردازند چون خطر پارگی رباط زیادتر است، البته در ورزش فوتبال نسبت به ورزش های دیگر، احتمال خطر پارگی رباط صلیبی بیشتر است.

وی ادامه داد: در ورزش پربرخوردی مثل فوتبال، گرم نکردن بدن، انعطاف پذیری بیش از حد مفاصل (هایپرلاکسیتی لیگامان ها)، حرکت های خطرناک و زمین چمن نامناسب، می تواند خطر پیچ خوردگی و آسیب رباط صلیبی را بیشتر کند.

شاهرضایی در عین حال تصریح کرد: افراد با شاخص توده بدنی (BMI) یا وزن بالا برای ورزش فوتبال مناسب نیستند و خطر پارگی رباط صلیبی با کوچک ترین برخورد و پیچ خوردگی، در این افراد بالاتر از حد معمول است.

وی توصیه کرد: افراد با گروه سنی مختلف در یک ورزش گروهی هم بازی نشوند، زیرا با توانایی جسمی متفاوت، کوچک ترین برخوردی می تواند پارگی در رباط صلیبی ایجاد کند.

این جراح زانو اضافه کرد: گرم کردن بدن و آماده کردن عضلات برای پیشگیری از آسیب رباط صلیبی در ورزش فوتبال بسیار با اهمیت است.

وی گفت: اگر رباط صلیبی به صورت کامل پاره شود، باید رباط صلیبی بازسازی شود و قابل ترمیم نیست و نیاز به جراحی ارتروسکوپی هم دارد.

به گفته شاهرضایی، پس از پارگی رباط صلیبی و انجام جراحی، دوره فیزیوتراپی ۶ هفته ای نیاز بوده و معمولاً ۳ الی ۶ ماه اجازه ورزش حرفه ای به این افراد داده نمی شود.