به گزارش ایرنا، حکم های کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال این هفته ها حکایت جالبی دارد، حکم هایی که قرار است به حواشی پایان بدهد اما برعکس، یک حاشیه و یک بحران جدید را رقم می زند. مانند حکم جریمه ۲۰ میلیاردی و محرومیت تعلیقی علیرضا بیرانوند پس از شکایت پرسپولیس به دلیل فسخ قرارداد غیرمجاز، حکمی که با واکنش دروازه بان تراکتور روبرو شد و او در مصاحبه ای تند، مدعی شد که نه تنها این جریمه را نمی دهد، بلکه ۵ میلیاردی که برخی مدیران پرسپولیس رشوه داده است را هم پس می گیرد.
همین صحبت ها کافی بود تا این بار پرونده رشوه دروازه بان سابق پرسپولیس به جریان بیفتد و امروز کمیته انضباطی در تازه ترین حکمش، بیرانوند را به ۲ میلیارد جریمه و محرومیت محکوم کند! حالا باید منتظر واکنش دوباره بیرانوند ماند که شاید سبب شود یک حکم دیگری روی حکم هایی که در ۲ هفته اخیر گرفته است بیاید.
البته پرونده بیرانوند تنها یکی از احکامی است که کمیته انضباطی با نیت کنترل جنجال و برخورد با تخلفی که صورت گرفته، وارد میدان شده اما با این حال کمتر حکم و برخوردی را از این کمیته را در این اواخر می توان نمونه آورد که به جای دامن زدن به حاشیه، فضای فوتبال را آرام کرده باشد. آن هم کمیته ای که در ۲ سال اخیر فعال تر از همیشه به حواشی ریز و درشت فوتبال واکنش نشان می هد و با احضار و قلمی کردن حکم های محرومیت و جریمه به دنبال زهر چشم گرفتن از اهالی فوتبال است.
البته که برخورد با تخلفات و ادعاهایی که بدون سند و مدرک بیان می شود، کمترین انتظاری است که از کمیته انضباطی می رود و این کمیته هم قطعا در این راستا، در حال بررسی پرونده های متعدد تخلفات اهالی فوتبال است. با این حال نگاهی به تاثیرگذاری که این حکم ها داشته است، به خوبی آشکار می کند که چنین رویکردی تاکنون نتوانسته به کاهش فضای آشفته فوتبال کمک کند و به عبارتی می توان گفت که بازدارنده نبوده است.
این در شرایطی است که یکی از مهم ترین فاکتورهایی که در برخورد با تخلفات باید صورت بگیرد، جنبه بازدارندگی آن است، هدفی که تاکنون کمیته انضباطی موفقیتی در آن نداشته و با افزایش حکم ها و احضارها، آشکار است که فضای فوتبال به سمت کنترل نشده تری پیش می رود.
عدم بازداردندگی حکم های کمیته انضباطی در شرایطی است ابتدای فصل پیش مهدی تاج با اعلام رویکرد جدید کمیته انضباطی در بررسی و برخورد سریع با تخلفات، سعی در کشتن گربه دم حجله داشت اما با گذشت بیش از یک سال از رویه جدید کمیته انضباطی به نظر می رسد با توجه به حکم هایی که در این مدت صادر شده است، فدراسیون فوتبال بیشتر از آن که کاهش تخلفات را دنبال کند، این کمیته را در خیلی از موارد به ابزاری برای کنترل مخالفان و منتقدان تبدیل کرده است. اگر چه این کمیته تبدیل به یک محل درآمدزایی هم با توجه به حکم های سنگین مالی، بدل شده است.
چنین نگاهی سبب شده حکم هایی که در بسیاری موارد صادر می شود، جلوی تخلف بعدی را نگیرد. شاید محمدحسین کنعانی زادگان، نمونه دیگری از بازیکنانی باشد که در چند سال اخیر با توجه حواشی غیراخلاقی یکی از مشتریان ثابت کمیته انضباطی و کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال است، با این حال برخوردهای کمیته های انضباطی و اخلاق، نتوانسته حواشی و جنجال های غیراخلاقی این بازیکن را کنترل کند.
در چنین شرایطی باید گفت فوتبال ایران در بخش برخورد انضباطی با ماشین صدور حکم هایی روبرو است که سنگینی و شدت آن با یک کلمه تعلیقی گرفته می شود و سبب شده که کمتر کسی چنین حکم هایی را جدی بگیرد، حکم هایی که اگر چه در حکم اولیه ممکن است سنگین باشد اما در ادامه با مماشات و تعارف و رودروایسی هایی که صورت می گیرد، تبدیل به یک حکم خنثی می شود و خاصیت بازدارندگی را از دست می دهد.
برای رسیدن به یک فوتبال کم حاشیه که جنجال های خارج از زمین آن بر اتفاقات داخل زمین آن سایه نیندازد، فدراسیون فوتبال به تغییر نگاه احتیاج دارد. باید در کمیته انضباطی، نگاه فوتبالی، محکم و بازدارنده که راه گریزی برای متخلفان باقی نمی گذارد، حاکم شود، نگاهی که با تبصره به دنبال راضی کردن همه نیست و بدون توجه به صداهایی که از گوشه و کنار، این کمیته را به تلطیف حکم وادار می کنند، اصل را بر برخورد با رویه ناصواب فوتبال قرار داده است. در چنین صورتی می توان به کارایی برخوردهای کمیته انضباطی امیدوار بود و گرنه ادامه مسیر فعلی به بیراهه رفتن است که مانند بنزین، نه تنها حواشی و جنجال ها را خاموش نمی کند، بلکه آن را شعله ورتر می کند.
