به گزارش ایرنا، فدراسیون شمشیربازی یکی از فدراسیون هایی است که به زعم بسیاری از کارشناسان این رشته، المپیک یک مدال به آنها بدهکار است. در المپیک ۲۰۲۰ توکیو سابریست های کشورمان با ایستادن در رده ششم به کار خود پایان دادند اما در ۲۰۲۴ پاریس آنها تا آستانه مدال پیش رفتند ولی ورزش روی خوش خود را به آنها نشان نداد تا در کمال شایستگی با عنوان چهارمی این بازی ها را ترک کنند.
این در شرایطی بود که تیم سابر ایران نسبت به دوره قبل چهره هایی از جمله مجتبی عابدینی را از دست داده بود و تغییراتی را در نفرات خود می دید.
اینکه شمشیربازی ایران تا آستانه مدال المپیک می رود اما در رسیدن به آن ناکام می ماند نیاز به واکاوی و بررسی همه ابعاد دارد اما فراموش نکنیم برای رسیدن به این موفقیت، نیاز به بسترهایی است که باید در این رشته فراهم شود.
یکی از بزرگترین و اصلی ترین مشکلات شمشیربازی به عدم پشتوانه سازی مناسب طی سالیان اخیر باز می گردد، هر چند در سال های گذشته سابر ایران در آسیا و جهان برای خود جایگاه ویژه ای پیدا کرده اما در اسلحه های فلوره و اپه هنوز راه بسیاری را باید پیمود تا نمایندگان ایران به جایگاهی که در شان آنهاست، برسند.
بدون شک برای رسیدن به نقطه امن و ایجاد ساختار منظم و پایدار در هر سیستمی به عواملی از جمله برنامه ریزی، تامین منابع مالی و داشتن نیرو و سرمایه انسانی نیاز است و اگر همه این عوامل در اختیار نباشد، آن طور که باید و شاید هدف در دسترس نخواهد بود. اینکه چرا در سنوات گذشته در این فدراسیون پشتوانه سازی به معنای واقعی محقق نشده موضوعی است که باید در فضایی دیگر به آن پرداخت اما اگر می خواهیم در المپیک لس آنجلس به مدال این رشته دست پیدا کنیم باید کار را از همین امروز آغاز کرد که این مهم در شمشیربازی آغاز شده و نویدبخش روزهای خوش در آینده ای نزدیک است.
شاید در سنوات گذشته اگر ورزشکاری به شمشیربازی روی می آورد برای گرفتن تجهیزات و ادوات این رشته، دچار مشکل می شد اما در سال های اخیر این موضوع به گونه ای مدیریت شده که حداقل ها در کشورمان فراهم است، هرچند همچنان نیاز به فضاهای بهتر برای رشد و توسعه بیشتر است.
بعد از المپیک پاریس و حاشیه ها و مصاحبه هایی که مطرح شد به نظر می رسد در بُعد داخلی اختلاف هایی وجود دارد که اگر این تضارب آرا به خوبی هدایت و مدیریت شود، می توان از دل آن به موفقیت هایی دست یافت. المپیک به شمشیربازی ایران یک مدال بدهکار است و شاید اگر در داوری ها ناداوری نبود، امروز مقابل نام ایران، یک مدال المپیک ثبت شده بود.
موضوع دیگری که باید به آن توجه داشت به بحث سکاندار تیم ملی سابر ایران باز می گردد، تیمی که از اپه و فلوره موفقیت های بیشتری کسب کرده که البته این موفقیت ها یا اختلاف نتایج بین این رشته ها، دلایل خاص خود را دارد اما مسئولان این فدراسیون در صدد هستند تا در این دو رشته نیز موفقیت هایی را رقم بزنند.
بعد از حاشیه های المپیک، فدراسیون شمشیربازی کشورمان برای ایجاد یک بستر آرام به دنبال آن بود تا حضور یک مربی خوب، باتجربه و خوش سابقه را در کشورمان فراهم کنند تا سکان تیم ملی را به او بسپارند. اینکه تیم ملی سابر کشورمان در آستانه مدال پاریس با آن حاشیه ها دست و پنجه نرم کند، موضوع کمی نیست و باید به ریشه های آن پرداخت، این یک واقعیت است که شمشیربازی ما از بُعد ورزشکار و مربی در مضیقه است و این هم به عدم پشتوانه سازی در سالیان اخیر باز می گردد.
به گفته رئیس فدراسیون شمشیربازی آنها به دنبال آن هستند تا به عنوان فدراسیونی پیشرو، از ویژگی های هوش مصنوعی بهره ببرند که کاربردی ترین فعالیت آن شبیه سازی تمرینات به صورت مجازی است و این امکان و فرصت را به ورزشکار می دهد که خود را با شرایط مختلف به چالش بکشد. گام های نخست برای این پروژه آغاز شده و با وجود نخبگان داخلی و دانشگاهی باید منتظر بود تا خروجی این کار عملیاتی و بررسی شود تا برآورد آن قابل سنجش باشد.
نکته قابل توجه دیگر به افزایش تعداد مسابقات داخلی و حضور پرتعداد ورزشکاران در رویدادهای فدراسیون باز می گردد. خوشبختانه به نظر می رسد دیگر شمشیربازی را نباید به سابر خلاصه کرد و در فلوره و اپه نیز باید منتظر اتفاقات خوبی بود. توسعه زیرساخت ها از دیگر اقداماتی است که در چندوقت اخیر می توان به آن اشاره کرد. به گفته علیرضا پورسلمان در حال حاضر همه هیات ها اسباب و وسایل مربوطه را دارند و با وجود محدودیت هایی که پیش روی آنهاست اما برای پرداختن به سابر، فلوره و اپه مشکلی وجود ندارد.
ارزیابی هیات ها و بررسی عملکرد آنها و برپایی منظم رویدادهای استانی از دیگر فعالیت هایی است که می تواند شمشیربازی را روی نوار موفقیت حفظ کند. پورسلمان با تاکید بر اینکه در همین مدت و در استان های مختلف توجه خاصی به توسعه زیرساخت ها شده از کار و تلاش بیشتر برای رسیدن به موفقیت خبر داد. او در گفت وگو با خبرنگار ایرنا به این جمله تاکید دارد که در ماه های اخیر، رشد قابل توجهی در بین علاقه مندان به این رشته به وجود آمده که این می تواند در توسعه و موفقیت شمشیربازی سهم به سزایی داشته باشد و شاید آن المپیکی که همه منتظر آن هستیم، ۲۰۲۸ لس آنجلس باشد.
فراموش نکنیم در فلوره خیلی از آسیا و جهان عقب هستیم و این واقعیت تلخ را باید قبول کرد، شاید در اپه زودتر بتوان به نتیجه رسید اما برای موفقیت در فلوره نیازمند زمان و کار بیشتر هستیم تا فاصله خودمان را با دنیا در حد بضاعت و توان، کم کنیم. بهره مندی از دانش روز و استفاده از مربیان مطرح و به نام خارجی هم می تواند به شمشیربازی ایران کمک کند و این باید یکی از اهداف فدراسیون باشد هرچند برای حضور چهره های خاص نیازمند بسترسازی مناسب هستیم.
حاشیه های المپیک نشان داد در این فدراسیون مانند برخی دیگر از فدراسیون های ورزشی، تفاوتی در آرا و نظرات وجود دارد که این در موفقیت و اثربخشی اثر منفی خواهد گذاشت و اگر قرار است موفقیتی حاصل شود باید همه استعدادها و ظرفیت ها در یک راستا و با یک هدف مشخص تعریف و ترسیم شود. فراموش نکنیم در ورزش تخریب، هرچند اندک هم باشد اثرات مخربی دارد که می تواند در موفقیت یک تیم یا ورزشکار عملکرد منفی بر جای بگذارد و این نکته ای است که جامعه شمشیربازی باید به آن توجه داشته باشد، البته اگر مدال ۲۰۲۸ لس آنجلس را می خواهند.
