به گزارش ایرنا، رشته دوچرخه سواری یکی از پرمخاطب ترین رشته های ورزشی کشورمان است که در عرصه بین المللی عناوین خوبی کسب کرده اما مدتی است که این رشته پس از پشت سر گذاشتن دوران افول و تعیین تکلیف فدراسیون، در مسابقات برون مرزی حضور یافته و نمایندگان کشورمان نیز عناوین خوبی را کسب می کنند. با وجود حرکات مثبت در این رشته، برخی از ورزشکاران به خصوص در رشته سرعت انتقادهایی از سیاست های کنونی فدراسیون داشتند. سیاست هایی که به زعم آن ها بی انصافی یا نادیده گرفتن ورزشکاران است اما فدراسیون نیز سیاست های خود را دارد.
رسول اسدی رئیس فدراسیون دوچرخه سواری با حضور در خبرگزاری ایرنا نسبت به حاشیه های اخیر واکنش نشان داد و از مشکلات و حاشیه های این فدراسیون سخن گفت که در ادامه آن را می خوانیم.
برای شروع به روزهای سرپرستی و انتخابات فدراسیون برویم، آن ایام چگونه گذشت؟
دوره سرپرستی من به سال ۱۴۰۰ باز می گردد، در آن زمان انتخابات فدراسیون بنا به دلایلی لغو شد و من به عنوان نایب رئیس وقت و با نظر وزارت ورزش و جوانان، این مسئولیت را عهده دار شدم. در شروع کار متوجه شدم اساسنامه فدراسیون ایرادهایی دارد که به صورت تعمدی بود تا اگر انتخابات به نفع سیستم قبلی باشد از آن عبور کنند و اگر شرایط برخلاف میل آن ها بود، از آن بهره برده و این اطلاعات را به اتحادیه جهانی دوچرخه سواری ارائه کنند تا انتخابات لغو شود.
دوستان قبلی سال ها در فدراسیون مستقر بودند و با همین اساسنامه کار می کردند، درست این بود که اساسنامه در همان دوران اصلاح می شد اما وقتی انتخابات برگزار شد به واسطه همان اطلاعات و بندی هایی که در کار بود، انتخابات را لغو کردند که تبعاتی هم داشت و در نهایت فدراسیون وارد مرحله جدیدی شد. برای آن که انتخابات به درستی برگزار شود چاره ای نداشتیم و باید پروسه ای سخت و پیچده ای را طی می کردیم تا اساسنامه جدید تهیه و تدوین شود تا بعد از آن برای تائید به وزارت ورزش و اتحادیه جهانی ارسال شود.
در این شرایط بودیم که فدراسیون جهانی از ما خواست قبل از برطرف کردن مشکل اساسنامه، وضعیت دوپینگ سازمان یافته دوچرخه سواری ایران را برطرف کنیم و این موضوعی بود که ما از آن خبر نداشتیم. وقتی وارد پرونده شدیم متوجه شدیم دوستان قبلی حکمی را به اتهام دوپینگ سازمان یافته دریافت کرده بودند که بر اساس آن از تمامی فعالیت های مربوطه منع می شدند اما این حکم را ارائه نکرده و با آنکه محروم بودند، به کار خود ادامه دادند.
این روند همچنان ادامه داشت؟
دوران سرپرستی طولانی شد و طلبکاران بسیاری داشتیم که هر روز پیگیر مطالبات خود بودند. حقوق داوران را ۴ سال نداده بودند و قرارداد مربیان هم پرداخت نشده بود. زمان تائید اساسنامه طولانی شد و به دلیل دوران سرپرستی هم بودجه کمی از وزارت دریافت می کردیم. در همان زمان، خیلی ها در انتخابات به دنبال کارشکنی بودند و در داخل و حوزه بین المللی نیز شرایطی را رقم زدند که انتخابات برگزار نشود اما همه این تلاش ها شکست خورد.
در حوزه مالی و خزانه داری نیز شاهد سوء استفاده هایی بودیم که به آن ورود کردیم و با پیگیری از مراجع قانونی موضوع پیگیری و در دست اقدام است. پرداخت بدهی های جاری فدراسیون، بسته شدن پرونده دوپینگ سازمان یافته، پرداخت مطالبات معوقه ۷ ساله به فدراسیون جهانی و مواردی از این دست نیز دیگر اقدامات ما در این مدت بود ضمن آنکه بدهی مالیاتی از سال ۱۳۹۳ نیز برای ما به ارث گذاشته شده بود که باید آن را هم تعیین تکلیف می کردیم.
زمانی که وارد فدراسیون شدم ۳۵ نفر کارمند داشتیم که با توجه به نوع و حجم کار این فدراسیون، نیروی مازاد به حساب می آمدند اما تسویه کردن این تعداد کار آسانی نبود. از سویی دیگر انبار فدراسیون خالی بود و اقلام موجود هم خراب شده بود. سیستم انبارگردانی در فدراسیون گذشته وجود نداشت و دوربینی هم نبود که بتوان از آن برای مشاهده واقعیت ها استفاده کرد.
برای بحث مبارزه با دوپینگ اولین فعالیت شما چه بود؟
برگزاری مسابقات انتخابی یکی از مشکلات اساسی بود که بحث دوپینگ را برای ورزشکاران پررنگ می کرد؛ این مسابقات را حذف کردیم و بجای آن موضوع رنکینگ مطرح شد. فدراسیون دوچرخه سواری با این همه رویداد، متاسفانه اساسنامه لیگ نداشت که در دوره کنونی آن را تدوین کردیم. تاکید بر رنکینگ رکابزنان بخش دیگر کار ما بود و متاسفانه تا قبل از آن اعتقادی به ارزیابی نفرات وجود نداشت. وقتی رنکینگ ملاک قرار می گیرد، انتخاب های سلیقه محور از بدنه تیم ملی دور می شود و نظر شخصی اعمال نخواهد شد.
در همین راستا تجهیز مرکز سنجش و ارزیابی فدراسیون از دیگر برنامه های ما بود که بیش از ۷۰ درصد آن محقق شد و منتظر سایر تجهیزات هستیم تا این مرکز رونمایی شود. وزیر ورزش و جوانان هم تاکید بسیاری به استفاده از هوش مصنوعی دارد و ما هم در این راه گام برداشته و با استفاده از ظرفیت موجود به دنبال تحقق اهداف خود هستیم. یکی از این فرصت ها برگزاری مسابقات دوچرخه سواری الکترونیک است که پروفایل های مربوطه به صورت نرم افزاری بارگزاری شده و ورزشکاران از هر فضایی به صورت مجازی می توانند در آن شرکت کنند.
یکی از چالش های فدراسیون ساختمان نیمه کاره ای است که از گذشته بر جای مانده. به کجا کشید؟
سازه ساختمان ایرادهایی دارد و طی این سال ها و به مرور زمان، آسیب هایی هم دید. مشکلاتی در طرح وجود داشت که به دنبال تغییر آن هستیم تا قابلیت اجرایی داشته باشد. با توجه به شرایط مالی فدراسیون و تجربه تلخ گذشته، نمی خواهیم به صورت یک جا با شرکتی وارد همکاری شویم و این ساختمان بر اساس پروژه و مرحله به مرحله پیش می رود.
پیش بینی ما این است که تا آخر سال بتوانیم آن را تکمیل و در اوایل سال بعد تجهیز کنیم. البته شرکت قبلی شکایتی را مطرح کرد، اما تیم حقوقی ما هم روی آن کار می کند. سازه ایرادهایی داشته اما متاسفانه در آن زمان تایید شد و با همه این مسائل، وثیقه های شرکت مورد نظر نیز آزاد شده که این دست ما را بسته است.
این سازه توسط ۲ گروه گروه عمرانی و حقوقی به صورت جداگانه موضوع را پیش می برند، شرکت قبلی مطالبه ای را مطرح کرده اما با توجه به روند حقوقی و اقداماتی که صورت گرفته به نظر می رسد رقمی کمتر از ۱۰ میلیارد را باید پرداخت کنیم.
به حاشیه های اخیر و سئوالات بی جواب سرعتی ها هم اشاره ای کنید. چرا گفته می شود سرعت از بین رفته است؟
برخی ها می گویند رشته سرعت نابود شده، بله درست می گویند چراکه برای رقابت با مدعیان آسیایی نیازمند پیست چوبی هستیم و تا این مشکل حل نشود، در سرعت رشد نخواهیم کرد. در گذشته اگر مقام می آوردیم علتش این بود که یا رقبا پیست چوبی نداشتند و مثل ما در پیست سیمانی تمرین می کردند یا موضوع دوپینگ سازمان یافته در دستور کار بود اما امروز همه آن شرایط تغییر کرده و باید با واقعیت ها حرکت کرد.
از نظر ما، مخاطب جاده، کوهستان، بی ام ایکس و رشته هایی از این دست به مراتب بیشتر از سرعت است و از نظر مدالی نیز قابلیت های بیشتری دارد. ما نمی توانیم همه رشته ها را به یک چشم و یا یک نگاه ببینیم، بودجه فدراسیون مشخص است و نمی توانیم به اسم عدالت همه را با یک شرایط پیش ببریم. طبیعی است در جایی که شانس مدال بیشتری داشته باشیم سرمایه گذاری بهتری انجام دهیم تا به موفقیت برسیم.
ورزشکارانی که گلایه دارند را درک می کنم اما آنها فقط نباید خودشان را ببینند. فدراسیون ما با کشتی و تکواندو فرق دارد و ما باید در مسیری حرکت کنیم که به مدال ختم شود یا شانس بیشتری در آن داشته باشیم، البته با همه این شرایط سرعت را از یاد نبردیم و اعلام کردیم اگر دوچرخه سواری رکورد ورودی را بزند، حتما اعزام خواهد شد.
این ورودی بر اساس شانس مدال تعریف شده که در گذشته نیز با امکانات کمتر توسط ورزشکاران خودمان در همین پیست های موجود، زده شده است. اگر قرار باشد اعزامی صورت بگیرد باید به شکلی باشد که شانس مدال هم داشته باشیم اما عده ای بدون آنکه تمرین کنند، تنها می خواهند اعزام شوند.
مشکل نداشتن پیست استاندارد را چه کسی باید پاسخ بدهد؟
متاسفانه در هیچ نقطه ای از کشور پیست استاندارد نداریم، یک پیست در شمال کشور و در ۲۵ سال پیش استارت خورده که هنوز هم تمام نشده است؛ طی این سال ها به دلیل کم کردن عرض پیست، از استاندارد خارج شده اما پروژه همچنان در دست اقدام است.
دوچرخه سواری ما نیازمند یک پیست سرپوشده چوبی در تهران است که اگر چنین شود همه مشکلات ما حل می شود. ۱۱ پروژه سیمانی در کشور استارت خورده در صورتی که با نصف آن می توانستند یک پیست چوبی استاندارد برای دوچرخه سواری تهیه کنند و همه مشکلات را برطرف سازند.
از نظر تجهیزات شرایط چگونه است؟
از طریق اسپانسر ۱۰ دوچرخه به زودی وارد می شود که با ۲ دوچرخه المپیکی که داشتیم، ۱۲ دوچرخه به روز خواهیم داشت. از سویی دیگر ۲۲ دوچرخه دیگر هم خرید شده که تا پایان سال وارد کشور می شود که همه آن ها برای بخش جاده است. نزدیک به ۱۵ میلیارد تومان هم برای تجهیزات هزینه شده و ۸ دوچرخه نیز از سوی فدراسیون جهانی برای ایران در نظر گرفته شده که آنها نیز به زودی وارد می شود.
با توجه به منویات مقام معظم رهبری چه سیاستی برای ورزش همگانی و توجه به آن دارید؟
در دنیا، شهرداری ها بر اساس اهداف و رسالتی که دارند در راستای سیاست های فدراسیون دوچرخه سواری خود حرکت می کنند. کاهش ترافیک، تاکید بر سلامتی شهروندان، کاهش مصرف سوخت، حمل و نقل انسان محور و مواردی از این دست همواره مورد تاکید بوده و خواهد بود. برگزاری مسابقات نیز با شهرداری ها و وزارت گردشگری آن کشورها بوده چرا که با این فعالیت کشور خودشان، فرهنگ، امنیت و زیرساخت های که دارند را معرفی می کنند که این در جذب گردشگر نقش به سزایی دارد.
در تهران و در ادوار گذشته، شاهد فعالیت هایی این چنینی بودیم اما در این دوره اقدام مناسبی صورت نگرفت و دوچرخه هایی که برای این کار در نظر گرفته شده بود به انبار منتقل شد. البته نمی توان و نباید از هر دوچرخه ای استفاده کرد چراکه اگر این کار به صورت علمی و استاندارد صورت نگیرد مشکلاتی را رقم می زند که تمامی فعالیت ها در راستای پروژهای همگانی را آسیب می زند، ضمن آنکه نمی توان برای همه شهرها یک نسخه واحد پیچید و باید بر اساس ظرفیت، فرهنگ و وضعیت جغرافیایی آن شهر اقدام کرد.
ماجرای ثبت نشدن نام شما در سایت اتحادیه جهانی چه بود؟
متاسفانه در راستانی همان شیطنت ها و تماس هایی که از داخل با اتحادیه جهانی گرفته می شد حساسیت هایی را برای کمیته حقوقی آنها ایجاد کردند. خوشبختانه با پرداخت بدهی های معوقه و ارتباط خوبی که با رئیس اتحادیه جهانی داریم مشکلی وجود ندارد و این حساسیت ها در حال کم رنگ شدن است. البته با این همه شیطنت هایی که در مورد آن صحبت شد باید به بخش حقوقی اتحادیه جهانی حق داد، آنها مشکلی با ما نداشته و انتخابات را قبول دارند. حساسیت هایی ایجاد شده بود اما دلیلی بر رد انتخابات نیست و اگر چنین بود در این مدت شاهد آن می بودیم.
خوشبختانه پس از رایزنی هایی که با اتحادیه جهانی داشتیم، ارتباط خوبی برقرار شد و حتی از طرف کمیته ملی المپیک هم پیگیری کردیم تا نام بنده به عنوان رئیس قانونی و رسمی فدراسیون در سایت فدراسیون جهانی ثبت شود.
