ماشین قهرمان‌سازی چینی‌ها
چینی‌ها در یک ربع قرن اخیر تاکید بسیار بیشتری نسبت به گذشته به کارآمدتر‌کردن سیستم‌های ورزشی خود صورت داده‌اند و پیروزی‌ها در صحنه مسابقه‌ها برایشان عمده‌تر شده زیرا بسان اتحادجماهیر شوروی سابق در دهه‌های 50 و 60 دریافته‌اند در جنگ ایدئولوژیک غرب و شرق آنچه می‌تواند رجحان شرق سوسیالیستی بر غرب کاپیتالیستی را به اثبات برساند، به زعم هر دو طرف پیروزی‌های ورزشی هرچه بیشتر است و فقط اوج این فرآیند و بهترین محل برای رسیدن به مقصود المپیک‌هاست که فقط هر چهار سال یکبار برگزار می‌شود؛ بازی‌هایی که مبتنی بر 26 تا 28 رشته ورزشی است و تنوع رشته‌ها سبب می‌شود کشور فاتح ادعای درست یا غلط حاکمیت بر جهان را داشته باشد.
این رویکرد از سال 2008 اهمیتی دوچندان یافته، زیرا این زمانی بود که چین سرانجام برای اولین‌بار از تاریخ به‌راه افتادن المپیک‌ها، رتبه نخست را در جدول مدال‌ها کسب کرد و آمریکا و روسیه فاتحان سنتی این بازی‌ها را به رده‌های دوم و سوم تنزل داد.
امسال که المپیک و محل برگزاری آن از شرق آسیا به غرب اروپا بازگشت و لندن میزبان سی‌امین دوره این رقابت‌ها شد، توقع غربی‌ها به سرکردگی آمریکایی‌ها این بوده که با پس‌زدن اژدهای زرد و سرکوب ماشین صید مدال چینی‌ها، قهرمانی سنتی‌شان در المپیک‌ها را پس بگیرند اما حضور خوب و قوی چین در لندن به این معنا بوده که هر چند میزبانی المپیک قبلی سهم عمده‌ای در نخستین و تنها قهرمانی چین در تاریخ المپیک‌ها داشته، اما تنها دلیل نبوده و تدارک وسیع و جانانه و تمرینات پیگیر را می‌توان دلایل اصلی و مهم‌تر در ماجرای اوجگیری ورزش چین دانست.
در چنین فضایی و در حالی که چینی‌ها از همان روزهای نخست برپایی المپیک امسال صدرنشین جدول مدال‌ها شدند، غربی‌ها نیز چرخه کار تبلیغاتی خود علیه چین را از نو شدت بخشیده و بخصوص روی دو مورد و دو ورزشکار ویژه و متفاوت در اردوی چین زوم کرده‌اند.
یکی شناگر دختر 16 ساله این کشور به نام «ای‌‌شی‌‌ون» که با برتری فراوان بر رقبا مدال‌های طلای هر دو ماده 200 و 400 متر مختلط انفرادی را برد و دیگری «وون‌مین شیا» ، شیرجه‌روی فوق‌العاده این کشور که به یکی از برترین زنان این رشته در تمامی طول تاریخ تبدیل شده است و در لندن نیز به نخستین ورزشکار در تمامی ادوار المپیک‌ها بدل شد که مدال طلای شیرجه از تخته سه متری زنان را در سه‌دوره متوالی بازی‌ها فتح کرده است.
وقتی شی ون در زمان فتح ماده 400 متر مختلط انفرادی زنان 50 متر آخر مسیر را حتی سریع‌تر از رایان لاچت و مایکل فلپس، صیادان مدال‌های طلا و نقره همین ماده در جمع مردان پیمود و سرعتش بیشتر از قوی‌ترین مردان این رشته برآورد شد فریاد آمریکایی‌ها به آسمان برخاست و گفتند این سند بزرگ تقلب چینی‌هاست، زیرا هیچ زنی نمی‌تواند در این ماده یا هر شنای دیگری سریع‌تر از مردان قهرمان در همان رشته شنا کند و حالا که این اتفاق نادر در لندن روی داده، به این معنای مستقیم و صریح و شفاف است که شی ون دوپینگ کرده است.
حتی وقتی آزمایش‌های دوپینگ روی شی ون چنان چیزی را روشن نساخت و تست مجدد روی او در پی پیروزی وی در شنای 200 متر مختلط انفرادی نیز تقلبی را به اثبات نرساند، آمریکایی‌ها باز از سوءتبلیغات خود دست برنداشتند و این بار مدعی شدند چینی‌ها در یک فرآیند تاکنون دیده نشده با ایجاد جهش‌های ژنتیکی لازم در سلول‌های شی ون و از شروع کودکی وی، موجودی را پرورش داده‌اند که اینک در نوجوانی توان جسمانی مردان میانسال را دارد. بدیهی است فعلا در المپیک‌ها فقط آزمون‌های دوپینگ‌ها و حتی فرضیه انتقال و تعویض خون به مرحله اجرا گذاشته می‌شود و چنان فرآیند ژنتیکی نه در قواعد دوپینگ المپیک‌ها آمده و نه وسیله مشخص و مدونی برای ردیابی آن لااقل در عرصه ورزش وجود دارد و به این سبب حرف آمریکایی‌ها در حد یک ادعای بزرگ متوقف ماند.
موضوع وون‌مین شیا که در 26 سالگی پیشینه کسب شش طلای المپیک و 13 مدال زرین مسابقه‌های قهرمانی جهان را در رشته تخصصی‌اش ـ شیرجه ـ طی 10سال اخیر دارد، فرق می‌کرد. در مورد او نیز هیچ یک از تست‌های پرتعداد دوپینگ جواب مثبتی در بر نداشته و او همواره از این اتهام مبرا مانده و تخلفی از وی به اثبات نرسیده است، اما افشای موضوع مهم و جالب دیگری در ارتباط با او، بهانه تازه‌ای را به دست رسانه‌های غربی داد تا به فرمان دولت‌های متبوع خویش، وی و به واقع سیستم ورزشی و روندهای قهرمان‌سازی چین را به باد انتقاد بگیرند. بلافاصله بعد از سومین قهرمانی متوالی وون‌مین شیا در رشته شیرجه از تخته 3 متری زنان در المپیک‌ها، توسط پدر وی افشا شد که بیش از یک سال است مساله مرگ پدربزرگ و مادربزرگ و ابتلای مادرش به سرطان سینه از این ورزشکار استثنایی پنهان نگه داشته شده تا به روند آماده‌سازی او برای تکرار درخشش‌اش در المپیک لندن لطمه‌ای وارد نگردد و حواس او به هیچ شکل پرت نشود. فقط ساعاتی بعد از پیروزی مجدد وون مین‌شیا در رشته تخصصی‌اش در المپیک سی‌ام در لندن بود که اخبار تلخ خانوادگی او به اطلاع وی و مردم چین رسانده شد و البته پدر وی بدون هیچ پرده‌پوشی بصراحت گفت هدف از این کار چه بوده و به چه سبب مساله فوق از مین شیا پنهان نگه داشته شده بود و تاکید کرد فقط از این طریق و شاد نگه داشتن این زن هدفمند و منضبط توانسته است نوار طلایی فتوحاتش را در المپیک‌ها و سایر میدان‌های بزرگ استمرار بخشد و اگر ماجرا زودتر به وی گفته می‌شد او دچار افسردگی و سرخوردگی می‌شد و احتمال ناکامی‌اش در المپیک امسال فزونی می‌گرفت.
رسانه‌های غربی بعد از مطلع شدن از این مساله، توفانی از تبلیغات تازه را علیه دولت پکن به راه انداختند و مدعی شدند برای این دولت مساله پیروزی‌های ورزش (و آن را وسیله برتری سیستم حکومتی خود تلقی کردن) به‌قدری مهم است که حاضر است برترین ورزشکاران و گل‌های سرسبد جامعه خود را مدت‌ها در جهالت و بی‌خبری محض قرار دهد و آنها را به ماشینی بی‌احساس برای رسیدن به اهداف خود تبدیل کند و این روال را اوج مادیگرایی و در نقطه مقابل با روحیات به اصطلاح انسانی حاکم بر غرب توصیف کرد!
با این حال، مادر وون مین شیا بلافاصله در مصاحبه ای در پکن متذکر شد اگر تازه خبر ابتلایش به سرطان را به اطلاع دخترش رسانده، به این خاطر است که معالجات روی او موثر واقع شده و وی فعلا از مرگ رسته و مشکل حادی ندارد.
عمده‌ترین نشریات چین در یک موضعگیری مشترک اعلام کردند آنچه فتوحات غیرقابل شمارش ورزشکاران این کشور را چه در این المپیک و چه سایر میدان‌ها رقم زده نه رازداری و پنهانکاری‌ها بلکه تعهد و کار شدید و برنامه‌مداری و کسب مهارت‌هایی است که فقط در چین صاحب اصول می‌توان به آن نایل شد و نه در یک غرب پرادعا و سرشار از افترا و کجروی و حسادت و بدبینی. چیزی که ماشین تبلیغاتی عظیم و مخوف دولت های غربی نیز برای رد کردن آن‌مشکل دارد.
China Daily - مترجم: وصال روحانی
