فدراسیون بسکتبال نتیجه‌گراست
یک دلیل عمده شکوفایی بسکتبال ایران به برنامه‌ریزی فدراسیون قبلی با مدیریت علی غضنفری بازمی‌گردد. یعنی زمانی که بازیکنان مستعدی مانند نیکخواه بهرامی، کامرانی، حدادی و... کشف شدند.
پیش از این هم در رده‌های سنی نونهالان شاهد توجه به کار پایه‌ای بوده‌ایم که حاصل آن هم درخشش جوانانی مانند اوشین ساهاکیان در سال‌های بعد بود.
این چشمه خروشان استعداد در زمان مدیریت فدراسیون مشحون به ناگهان خشکید. مشحون از کارهای فدراسیون قبل از خودش بخوبی استفاده کرد، اما هر چقدر بازیکنان دوره مدیریت غضنفری پا به سن گذاشتند، بازیکن جوانی به تیم ملی بسکتبال افزوده نشد تا جوانان دچار یأس و سرخوردگی شوند.
یکی از موانعی که سر راه جوانان برای رسیدن به تیم ملی است، نتیجه‌گرایی بیش از اندازه فدراسیون بسکتبال است.
مشحون بقای فدراسیون خود را در کسب پیروزی و قهرمانی می‌بیند، بنابراین در تمامی بازی‌ها سعی در استفاده از همان بازیکنان خاص بسکتبال دارد.
روی این اصل بازیکنی برای تیم ملی بسکتبال ساخته نشده است. تیم ملی بسکتبال به آرامی در حال دور شدن از قهرمانی و جایگاه اول خود در آسیاست، اما کسی به این موضوع توجه ندارد، چون مهم‌ترین دلیلش این است که فدراسیون بسکتبال هیچ گونه انتقادی را برنمی‌تابد و معمولا انرژی زیادی صرف مقابله با منتقدان برای حذف آنان از بسکتبال می‌شود.
در سیستم مدیریت امروز کجا سراغ دارید که بار اصلی یک رشته ورزشی بر دوش دو سه نفر باشد؟ چرا در بازی‌های بسکتبال غرب آسیا خبرنگاری اعزام نمی‌شود و در عوض خبرها باید از فیلتر فدراسیون بسکتبال عبور کند؟ آیا دلیل این کار غیر از این است که فدراسیون بسکتبال نمی‌خواهد واقعیت‌ها آن گونه که هست منعکس شود؟ آقایان باید آستانه تحمل خود را بالا ببرند و سخن‌های منتقدان را هم بشنوند.
فدراسیون بسکتبال با جمع کردن یک عده آدم ثناگو در جام ملت‌های آسیا به اردن می‌بازد و با از دست دادن المپیک ، پنجم می‌شود و باز در غرب آسیا به لبنان می‌بازد و در بین پنج تیم ضعیف دوم می‌شود، اما باز مسئولان انتظار تعریف و تمجید دارند.
به جای برخوردهای چکشی بهتر است دلسوزانه با موضوعات حذف و باخت تیم ملی بسکتبال برخورد کرد تا در آینده شاهد ادامه ناکامی‌های تیم ملی بسکتبال نباشیم.
امیر ایلیاوی - کارشناس بسکتبال
