موفق‌ترین بانوی ایران در المپیک لندن: امکانات تیراندازی کامل نیست
برای بانوان ایران گرچه رسیدن به مدال میسر نشد، اما اعتماد به نفس و خودباوری آنها موجی از امیدواری را ایجاد کرد تا از این پس حتی کسب مدال المپیک برای آنها نیز رویایی دست یافتنی باشد.
الهه احمدی، ملی‌پوش تیراندازی کشورمان با راهیابی به فینال رقابت‌های تفنگ بادی 10 متر گرچه نتوانست روی سکوی المپیک برود، اما نشان داد ورزش بانوان ما در یک قدمی کسب مدال المپیک قرار دارد و برای کم کردن این فاصله همه باید تلاش کنند.
او پس از موفقیت در مرحله مقدماتی در فینال با حریفانی از چین، آمریکا، چک، لهستان و روسیه به رقابت پرداخت که در نهایت با 499.1 امتیاز ششم شد و در یک رقابت نزدیک از رسیدن به مدال بازماند.
او موفق‌ترین بانوی ورزشکار کشورمان بود که مورد توجه مسوولان هم قرار گرفت، با او درباره همه چیز حرف زدیم، از المپیک لندن تا انگیزه‌هایش برای المپیک بعدی. ما را همراهی کنید.
قبل از المپیک با هم صحبت کردیم، می‌گفتی چون تا به حال المپیک را تجربه نکردم نمی‌توانم حرفی درباره آن بزنم، این که مهم‌ترین فاکتور برای موفقیت در المپیک چیست، حالا که این تجربه را داری می‌توانی راحت‌تر به این سوال پاسخی بدهی؟
تا قبل از این که به المپیک بروم نمی‌توانستم محکم و دقیق این حرف را بزنم، اما الان با قاطعیت می‌گویم که المپیک رقابت بین تجربه و ذهن برتر است، تمام ورزشکارانی که به المپیک راه پیدا می‌کنند از نظر فنی برترین‌ها هستند، یک عده بی‌تجربه و عده‌ای دیگر با تجربه حضور چند باره در المپیک که بین آنها هم هر کس که ذهن برتری داشته باشد، موفق است و مدال می‌گیرد، به جرات می‌توانم بگویم که حداقل در تیراندازی از نظر تکنیکی تفاوت خاصی بین شرکت‌کننده‌ها نبود، اگر کمی تجربه داشتم و بر آن جو سنگین هم غلبه می‌کردم نتیجه بهتری می‌گرفتم.
یعنی برتری روحی و روانی حریفان نسبت به شما محسوس بود؟
من در اولین حضورم می‌توانستم حدس بزنم که جو سنگینی در این رقابت‌ها حاکم است با این که استرس خاصی نداشتم و حتی در برخی رقابت‌های دیگر اضطراب بیشتری را تجربه کرده بودم، اما هیجانی که المپیک داشت یک حس متفاوت بود که نمی‌دانستم قرار است چه اتفاقی رخ بدهد.
روان‌شناس همراه تیم بود؟
نه‌تنها ما، بلکه در کاروان ایران روان‌شناس نداشتیم؛ اما خانم هاشمی همیشه کنار ما هستند و روی مسائل روانی و ذهنی تاکید دارند، به هر حال کتاب‌هایی را در زمینه روان‌شناسی ترجمه کردند و ضمن آن تجارب خوبی در رشته تربیت بدنی دارند، اما من خودم شخصا وابسته به مربیان نبودم، پیش از رفتنم به لندن چون از بار روانی رقابت‌های المپیک آگاه بودم چند جلسه مشاوره با دکتر واعظ موسوی داشتم که از نظر روحی و روانی خیلی به من کمک کرد.
هر کس می‌خواهد به المپیک برود باید بداند که مسائل روحی یک اصل است و شاید مهم‌ترین مساله در راه رسیدن به موفقیت باشد.
مسوولان که از کارنامه‌ات راضی بودند، خودت چقدر احساس رضایت می‌کنی، فکر می‌کنی می‌توانستی مدال بگیری؟
56 نفری که در رشته تفنگ بادی در مرحله مقدماتی به رقابت با هم پرداختند واقعا بهترین‌ها بودند، رکوردها هم خیلی بالا بود، حتی نسبت به دوره‌های قبلی المپیک، از عملکرد خودم نسبتا راضی هستم، متوسط بودم ولی نسبت به کارنامه تیراندازی ایران و سابقه حضور بانوان در المپیک از ایران راهیابی به فینال و ششمی عملکرد بدی نبود مدال هم دور از دسترس نبود، با کمی تجربه بیشتر می‌توانستم به آن دست پیدا کنم.
همیشه از پدرت به عنوان یکی از عوامل رسیدن به موفقیت یاد می‌کنی، از کارنامه‌ات در المپیک راضی بودند؟
پدرم هنوز افسوس می‌خورد که چرا حداقل برنز نگرفتم چون معتقد است که می‌توانستم مدال بگیرم، من همیشه مدیون پدرم هستم. او اولین مربی من بوده که از 11 سال پیش تا امروز همه جوره باعث پیشرفتم شده و در حقیقت حرکت اصلی من به سمت ورزش قهرمانی با تشویق پدرم بوده که از نظر روحی برای من همیشه قوت‌قلب است.
به المپیک بعدی هم فکر می‌کنی؟
احمدی: حالا که المپیک و رقابت در آن را تجربه کردم با جرأت می‌گویم رسیدن به مدال در این مسابقات برای بانوان ایرانی رویایی دست یافتنی است و با تجربه بیشتر قابل دستیابی است
بله، انگیزه‌هایم بیشتر هم شده، خدا را شکر در رشته ما محدودیت سنی هم وجود ندارد و یک تیرانداز تا وقتی که آماده باشد و بتواند رکورد بالا به ثبت برساند در هر سنی می‌تواند به المپیک اعزام شود، در همین دوره ورزشکارانی بالای 40 سال هم در رقابت‌ها حاضر بودند.
المپیک بعدی چند ساله هستی؟
34 ساله.
پس از حالا به المپیک آینده فکر می‌کنی؟
بله. من تمرینات شخصی و اختصاصی‌ام را از اول شهریور ماه شروع کردم که از نظر آمادگی بدنی مشکلی نداشته باشم، نزدیک‌ترین رقابت‌های پیش رو مسابقات جهانی است که البته به دلیل این که بیشتر قهرمان‌ها دوران استراحت را می‌گذرانند از سطح اهمیت بالایی برخوردار نیست؛ ولی هرکس که شرکت می‌کند، باید آماده باشد، ضمن این که از همین امروز باید به فکر المپیک آینده باشیم.
اگر قرار شود نقاط ضعف تیراندازی برای دوره بعد برطرف شود به چه مواردی اشاره می‌کنی، مواردی که انتظار داری فدراسیون به آن توجه کند؟
خوشبختانه در فدراسیون تیراندازی کارشناسان خوبی داریم که مستقیما بر کار تیراندازی نظارت دارند و می‌دانند که نیازهای کنونی ما چیست، واقعیت این است که ما خیلی چیزها کم داریم، نسبت به گذشته پیشرفت‌هایی داشتیم، از نظر سالن تیراندازی و تجهیزات بهتر از قبل شدیم، اما تیم‌هایی که مدال می‌گیرند امکانات کامل‌تری دارند. ما همچنان باید از نظر شرایط تمرینی اوضاع را بهتر کنیم، هنوز با محدودیت فشنگ روبه‌رو هستیم، باید به این نکته توجه کنیم که تیراندازی یک رشته مدال‌آور برای بانوان و آقایان است و نفرات زیادی می‌توانند اعزام شوند و مدال بگیرند. بنابراین از توجه بیشتر به تیراندازی ضرر نمی‌کنیم.
در مورد موفقیت ورزش‌های انفرادی در مقایسه با ورزش‌های تیمی در ایران چه نظری داری؟
من خودم جز در دانشگاه به دلیل رشته‌ام تربیت بدنی، دیگر ورزش تیمی انجام ندادم. 11 سال است که ورزش انفرادی کار می‌کنم و شاید نتوانم قضاوت درستی داشته باشم، اما نظر شخصی‌ام این است که اگر روی هر رشته‌ای به دید گرفتن مدال المپیک کار شود و برنامه‌ریزی درستی هم باشد می‌توانیم موفق شویم. طبیعی است که والیبال و بسکتبال را نباید با کشتی مقایسه کنیم، کشتی ما با سابقه چند ساله حضور در المپیک و کسب مدال قابل مقایسه با این رشته‌ها نیست، این پیشینه در کسب موفقیت تاثیرگذار است، در فوتبال هم می‌توانیم موفق باشیم به شرط آن که برنامه‌ریزی و بودجه‌گذاری منصفانه و عادلانه باشد آن وقت با توجه به غیرت و پتانسیل بالایی که بویژه در ایرانی‌هاست، می‌توانیم در رشته‌های تیمی هم موفق باشیم.
هدیه ویژه‌ای که وعده داده شده بود گرفتی؟
بله، در مراسم تجلیل از مدال آوران المپیک که با حضور رئیس جمهور برگزار شد، یک حواله خودروی تیبا دریافت کردم.
یعنی دیگر قرار نیست که حق بانوان نادیده گرفته شود؟
خوشبختانه بانوان ورزشکار ثابت کردند که توانایی‌های زیادی دارند، در همین دوره هشت ورزشکار زن ایران نسبت به خودشان و سابقه رشته‌هایشان امیدوارکننده بودند، ورزش بانوان تا امروز چراغی بوده که خاموش و روشن می‌شده، اما ما می‌خواهیم این چراغ را روشن نگه داریم و به این باور برسیم که ایستادن روی سکوی المپیک هم رویایی نیست که نتوانیم به آن برسیم، ما باید این را حق خودمان بدانیم.
سارا احمدیان - جام‌جم
