گفت وگو با ووشوکار طلایی ایران با مراسم استقبال مخالفم
عباسی که سال گذشته مدال طلای رقابت‌های قهرمانی جهان را در ترکیه کسب کرده بود، در بازی‌های آسیایی گوانگجو نیز صاحب مدال برنز شده است و در حالی‌که ووشو به دلیل المپیکی نبودن، بازی‌های آسیایی و رقابت‌های قهرمانی جهان را به عنوان مهم‌ترین عرصه خود می‌داند، او به حفظ آمادگی برای تکرار قهرمانی‌ها و کسب طلای بازی‌های آسیایی، نگاهی عمیق دارد.
در روزهای بازگشت این ووشوکار میان وزن از رقابت‌های قهرمانی آسیا به گفت‌وگو با او نشستیم.
وقتی یک ماه و نیم پیش تیم ایران قهرمان جام پارس شد مدعی شدیم در این رشته از چین جلو افتاده‌ایم! در حالی که در رقابت‌های قهرمانی آسیا در ویتنام، چینی‌ها با برتری قاطع، قهرمان آسیا شدند و ما دوم شدیم. نظر شما در این مورد چیست؟
معلوم بود چین در جام پارس با تیم ملی اصلی خود شرکت نکرده بود و تنها تالوکاران اصلی خود به همراه چند سانداکار اصلی‌اش را به ایران آورده بود. البته چینی‌ها را در همه حال نمی‌توان دست‌کم گرفت چون نفرات اول تا سوم این کشور در یک سطح ممتاز قرار دارند.
تعدادی از نفرات شاخص ووشوی ما، نظیر حمیدرضا قلی‌پور، الهه منصوریان و خدیجه آزادپور در ویتنام موفق به کسب طلا نشدند! از جمله قلی‌پور که تنها با یک باخت هرچند نزدیک در برابر حریف چینی و یک استراحت و یک اعلام انصراف حریف، صاحب نقره شد! چه اتفاقی برای این سه نفر افتاده بود!؟
به نظر من قلی‌پور، حریف چینی خود را برده بود، ولی داوران رای به برد حریف دادند. اتفاقا خود داوران در توجیه رای خود می‌گفتند وقتی ما دو حریف را در مبارزه‌ای نزدیک می‌بینیم عادت داریم برد را به نام شرکت‌کننده چینی ثبت کنیم.
خانم‌ها منصوریان و آزادپور هم رقابت‌های نزدیک و بسیار خوبی انجام دادند و شاید در اندازه‌هایی کمتر از طلایی‌های تیم ظاهر نشدند.
آیا وقتی فردی با کسب تنها دو پیروزی، صاحب مدال طلا می‌شود یا حتی با انجام یک بازی و باخت در همان بازی، دوم می‌شود می‌توان برای آن مدال‌ها اعتبار بالایی در نظر گرفت؟
البته نمی‌دانم شرایط و برنامه‌ریزی مسابقه‌ها به چه صورتی بود که در جدول مسابقه‌ها حتی با کسب دو پیروزی هم می‌شد به مدال طلا رسید، در حالی‌که در بازی‌های آسیایی یا قهرمانی جهان، باید برای رسیدن به طلا، چند پیروزی پیاپی به دست می‌آوردیم. البته این نکته را هم نباید نادیده گرفت که حریفان چینی، ویتنامی و کره‌ای حاضر در این مسابقه‌ها واقعا در کلاس و کیفیتی بسیار بالا بودند، ولی سایر کشورهای شرکت‌کننده بازیکنانی در حد رقابت با ملی‌پوشان ایرانی در اختیار نداشتند.
خود شما چگونه در ویتنام طلا گرفتید؟
همان‌طور که اشاره شد این نخستین تجربه من در قهرمانی آسیا بود. من در دور نخست با قرعه استراحت رو‌به‌رو شدم. در دور دوم در حالی با حریف قزاق رو‌به‌رو شدم که حین گرم کردن، آسیب‌دیدگی کهنه کمرم عود کرد و تشدید شد طوری که حتی راه رفتن را برایم مشکل کرده بود، با این حال در مسابقه حاضر شدم و به هر شکلی بود حریف قزاق که مثل سایر قزاق‌ها از ضربات دست و بوکس خوبی برخوردار بود، پشت سر گذاشتم تا در فینال با شرکت‌کننده کره‌ای رو‌به‌رو شوم. البته با استفاده از داروهای مسکن و فاصله دو روزهای که تا دیدار فینال وجود داشت توانستم به آنالیز کاملی از حریف خود برسم و ضربات بسیار خوب دست و پای او را شناسایی کنم تا با لطف خدا صاحب مدال طلا شوم.
استقبال مردم قائمشهر و دیگر هموطنانمان از شما چگونه بود؟
عباسی: حریفان چینی، ویتنامی و کره‌ای حاضر در مسابقه‌های قهرمانی آسیا، واقعا در کلاس و کیفیتی بسیار بالا بودند، ولی سایر کشورهای شرکت‌کننده بازیکنانی در حد رقابت با ملی‌پوشان ایرانی در اختیار نداشتند
به خاطر مسائلی که در سال‌های گذشته به وجود آمده بود درخواست کرده بودم امسال مراسم استقبالی برایم برگزار نشود و مستقیما از فرودگاه به منزل رفتم. با این حال مسئولان دانشگاه آزاد قائمشهر در فرودگاه به استقبالم آمدند، همچنین مسئولان هیات ووشوی قائمشهر و هیات ووشوی استان مازندران در منزل به استقبال‌مان آمده بوده بودند که از آنها تشکر می‌کنم، ولی خوب همان‌طور که انتظار داشتم از مسئولان درجه اول استانی خبری نبود.
چه مسائلی در سال‌های گذشته به وجود آمده بود که شما را از انجام مراسم استقبال منصرف کرده بودند؟
سال‌های گذشته به من ثابت شد مسئولان محترم استان ما ورزشکاران و قهرمانان رشته‌های مختلف را به یک دیده نگاه نمی‌کنند. به خاطر این‌که این حس تبعیض، آزاردهندگی بیشتری پیدا نکند خواستم مراسمی در کار نباشد.
شما پاداش قهرمانی جهان سال گذشته خود را دریافت کردید؟
بله، خوشبختانه اردیبهشت امسال این پاداش وزارت ورزش را دریافت کردم، ولی همان‌طور که عرض کردم متاسفانه مسئولان استانی ما علاقه‌مند به بسیاری از رشته‌های ورزشی نیستند.
چند سکه جایزه گرفتید؟
ظاهرا 50 سکه.
چرا ظاهرا؟
چون وجه مالی سکه را بر مبنای هر سکه 570 هزار تومان، یعنی جمعا به مبلغ 27 میلیون تومان دریافت کردم که البته واقعا جای تشکر و قدردانی دارد.
و در پایان...
از خانواده‌ام بخصوص پدرم که زحمت‌های زیادی برای موفقیت‌هایم کشیده است و همین‌طور مربیان خوبم و مسئولان دانشگاه که همکاری کاملی با من به منظور افتخارآفرینی برای کشور عزیزمان داشته‌اند، تشکر می‌کنم.
قطعا می‌دانید که من پنج سال اخیر را در اردوهای ملی سپری کرده‌ام و البته از سال 87 به دوره کاردانی تربیت بدنی دانشگاه راه یافته‌ام که ان‌شاءالله بالاخره در ترم آینده تحصیلی درس‌هایم به پایان می‌رسد و دانش‌آموخته خواهم شد.
مجید عباسقلی - گروه ورزش
