سلطه پرضرر جو هارت
هارت به نقطه و مکانی در این تیم استحکام بخشیده که پیش از آمدن وی و از اواخر دهه 90 به این سو مظهر ضعف و لرزش تیم ملی انگلیس به حساب آمده است.
با این حال گوردون بنکس، دروازه‌بان سابق تیم ملی فوتبال انگلیس که به افسانه‌ها پیوندخورده و او را یکی از پنج دروازه‌بان اول تاریخ می‌انگارند و با این تیم در سال 1966 فاتح جام جهانی در لندن شد، می‌گوید: نبود رقیبی همسطح برای هارت و این که او در پست خود در انگلیس بی‌رقیب است، باعث نزول او می‌شود و از نظر وی تردیدی وجود ندارد که همین مساله سبب شده او از پویایی و تلاش بیشتر در سال2012 دست بردارد و به چیزی که هست و توان و کلاسی که دارد، اکتفا کند.
روی هاجسون از زمانی که سرمربی انگلیس شده، مانند یک سال و نیم آخر زمامداری فابیو کاپه‌لوی ایتالیایی، همواره هارت را سنگربان نخست تیمش پنداشته و او در جام ملت‌های اروپای امسال در اکراین و لهستان نیز صاحب پیراهن شماره یک انگلیس بود.
چه در منچسترسیتی که روبرتو مانچینی ایتالیایی آن را هدایت می‌کند و چه در تیم ملی انگلیس که روی هاجسون رهبری آن را از ابتدای اردیبهشت امسال در دست داشته، ظاهرا جانشینانی برای هارت و بهتر بگوییم افرادی دیگر برای حفظ دروازه جلب و جذب شده‌اند، اما هیچ یک از این دو مربی اشتیاقی برای استفاده از آنها از خود بروز نداده‌اند و این چنین است که کاستل پان تیلی‌مون رومانیایی و ریچارد رایت انگلیسی در من سیتی و جان رودی، ریچارد گرین و فریزر فارستر در اردوی ملی انگلیس به نیمکت‌نشینان دائم هارت تبدیل شده‌اند.
در شرایطی که به آنها بازی نمی‌رسد، هارت صاحب این اطمینان و یقین شده که در هر شرایطی باشد و هر نمایشی ارائه دهد، جایش را در ترکیب ثابت این تیم‌ها از دست نمی‌دهد و همین مساله و سلطه بی‌تردید او در حیطه کاری‌اش از منظر بنکس و خیلی‌های دیگر، باعث شده او عملا تلاشی برای ارتقای سطح خود نداشته باشد و به آنچه هست اکتفا کند.
بنکس که 73 بار پیراهن ملی انگلیس را به تن کرد و در استوک سیتی هم یک اسطوره بود و در جام جهانی 1970 نیز از دروازه انگلیس حفاظت کرد، البته منکر ارزش‌های بالای فنی هارت نیست و می‌گوید: «من مدعی نیستم او همین حالا بهترین دروازه‌بان جهان است، اما چون فقط 25 سال‌دارد، مثل مانویل نویر آلمانی که از او پیرتر نیست این بخت را دارد که بتدریج تبدیل به مرد شماره یک دروازه‌های جهان شود.
منتها مشکل بزرگ او این است که رقیبی قوی و همسطح با خود ندارد و چون از این بابت تحت فشار نیست، وادار به کوششی اضافی نمی‌شود و به آنچه اینک هست قناعت می‌کند.
وقتی شما نسبت به جا و مکانتان در یک حرفه و پست مطمئن باشید، دیگر تحرکی نخواهید داشت و آرامش و سکوت را پیشه خواهید کرد و متاسفانه در باشگاه جوهارت هم کادر فنی تمایلی برای میدان دادن به سایرین ندارد.
در اعصار گذشته چنین نبود و وقتی من دروازه‌بان تیم ملی انگلیس بودم، همیشه ران اسپرینگت و پیتر بونه‌تی بودند تا مرا تهدید کنند و بعد از من هم که پیتر شیلتون و ری کلمنس به رقابت پرداختند، افرادی ثانوی و ثالث همچون فیل پارکس و جو کوریگان پشت سر آنها می‌آمدند و ابراز وجود می‌‌کردند.
الان از این خبرها نیست و جو هارت مطمئن است حتی اگر مثل خرس‌ها به خواب زمستانی سه ماهه‌ای فرو برود، بلافاصله بعد از بیداری در آرایش ثابت تیم ملی و سیتی قرار می‌گیرد! او به درست یا غلط تهدیدناپذیر است و همین مساله بزرگ‌ترین تهدیدی است که متوجه او شده و وی را از پیشرفت بیشتر باز می‌دارد.
این درست و مفید و سازنده نیست که شما قبل از هر مسابقه مطمئن باشید که هر اتفاقی در آن بازی بیفتد جایگاه شما در تیم‌تان تهدید نمی‌شود و بازی بعدی هم فیکس خواهید بود، زیرا در آن صورت کوششی نخواهید کرد.
یک ورزشکار همیشه باید این احتمال و خطر را حس کند که اگر بد نمایش بدهد کنارش می‌گذارند و در آن صورت مجبور می‌شود چند برابر گذشته تلاش کند تا جایگاهش را از دست ندهد.
چیزی که اینک آشکارا شامل حال جو هارت نمی‌شود. او حتی از این بابت دچار غرور هم شده و گاه طوری دروازه‌بانی می‌کند که انگار مطمئن است گل نمی‌خورد حال آن که برخی گل‌های خورده سیتی و تیم ملی انگلیس خلاف این است.»
فقدان استعدادهای بومی
بنکس به نکته نگران‌کننده دیگری هم اشاره می‌کند و آن فقدان استعدادهای بومی لازم برای رشد در پست دروازه‌بانی فوتبال انگلیس به سبب رویکرد فزاینده باشگاه‌های این کشور به سنگربانان خارجی است، چنانچه اینک از دروازه تیم‌های مطرحی چون چلسی، آرسنال، لیورپول و منچستر یونایتد سنگربانانی خارجی حفاظت می‌کنند و قفل‌های دروازه این تیم‌ها دست هیچ سنگربان انگلیسی‌ای نیست.
این سبب شده فضای رشد و موقعیت‌های مناسب شغلی از دروازه‌بانان بریتانیایی گرفته و به خارجی‌ها داده شود و پیامد آن بی‌رقیب شدن هر چه مضررتر جو هارت در دروازه‌های انگلیس است.
دیلی تلگراف - مترجم: وصال روحانی
