ستاره تیم ملی فوتبال اروگوئه: الان زمان بازنشستگی نیست
فورلان می‌کوشد رکود و ضعفی را که طی دو فصل عضویتش در اینترمیلان روی داد و در تضاد با زمان بازی‌اش برای ویارئال و آتلتیکومادرید اسپانیا کم ثمر بود، جبران کند.
همه از او می‌خواهند مثل ایام حضورش در جام‌جهانی 2010 که عنوان‌های آقای گل و برترین بازیکن این جام را به وی بخشید، پرفروغ باشد، اما بالا رفتن سن و کم‌شدن انگیزه‌ها راه او را قدری مسدود می‌کند.
خود فورلان از شرایط کنونی‌اش در پورتو الگره برزیل (محل استقرار تیم اینترناسیونال)، فوتبال کشورش اروگوئه و سایر مسائل موجود و دستاوردهایش چنین می‌گوید.
در بازگشت شما به صحنه فوتبال آمریکای جنوبی، چه چیزهای عقلایی و اهداف قابل فهم را می‌توان یافت؟
بعد از 10 سال زندگی و بازی در اروپا به این نتیجه رسیده بودم که زمان تغییر مجدد و بازگشتم به آمریکای جنوبی رسیده است. من در تمام کشورهای عمده اروپا بازی کرده‌ام و بنابراین بازگشت به آمریکای جنوبی می‌توانست جذابیت لازم را برایم داشته باشد. در قاره سبز دیگر چیز زیادی برایم باقی نمانده بود که ایجاد‌کننده انگیزه و تحرک باشد.
یعنی می‌خواهید بگویید هیچ هدف جالب و چالش باارزشی برای شما در اروپا باقی‌نمانده بود که شما را در آنجا ماندنی کند؟
نمی‌گویم که اصلا پیشنهادی برای ماندن در اروپا نداشتم. بر عکس درخواست‌های متعددی داشتم، اما بعد از جا نیفتادنم در لیگ ایتالیا و عدم راهیابی‌ام به ترکیب ثابت منچستریونایتد در بدو ورودم به اروپا احساس می‌کردم به هر چه در این قاره برایم امکان‌پذیر و هر چه موجود بوده، رسیده‌ام و تغییر فضا برایم مفید خواهد بود.
به اینها بیفزایید این نکته را که بازی در لیگ برزیل مرا به کشور زادگاهم و به واقع زندگی در کنار آشنایان و وابستگانم نزدیک‌تر ساخته و این از هر نکته‌‌ای مهم‌تر و پرارزش‌تر است. همه این مسائل دست به دست هم داد تا من به آمریکای لاتین باز گردم.
با این اوصاف بازگشت شما به اروپا در آینده مساله‌ای منتفی و غیرممکن است.
فکر نمی‌کنم این اتفاق بیفتد. حقیقتش را بخواهید در فاصله کمی تا سی و چهار ساله شدن طراحی برای آینده دور کار عبثی خواهد بود زیرا شما اطمینانی به یکی دو سال بعد ندارید و نمی‌دانید چه بلاهایی بر سرتان خواهد آمد و من حتی نمی‌دانم آیا سال بعد همین موقع رها از مصدومیت‌های جدی خواهم بود یا نه. تنها چیزی که اکنون به آن فکر می‌کنم، طولانی‌تر کردن حضورم در میدان و آسیب ندیدن و رسیدن به حداکثر بهره‌های ممکن فنی و ارتقای حرفه‌ای تا بالاترین سطحی است که برایم امکان‌پذیر باشد.
آیا به فکر الحاق به یک تیم باشگاهی کشور زادگاه‌تان نیفتادید؟
پیشنهاد اینترناسیونال برزیل برای جذب من و گفت‌وگوی سران آنها با مدیران اینتر ایتالیا به قدری پنهانی و سریع انجام شد و ثمر داد که باشگاه‌های اروگوئه‌ای متوجه نشدند من در تدارک ترک اروپا و بازگشت به آمریکای جنوبی هستم. در نتیجه هیچ قدمی را در این راه برنداشتند و اصلا به این قضیه فکر هم نمی‌کردند.
آیا هیچ ماموریت ناتمامی در لیگ اروگوئه و اهداف باقی‌مانده‌ای در آنجا ندارید؟
چیز خاصی را به یاد نمی‌آورم که مانده باشد و انگیزه‌‌ای را برای بازگشتم به آنجا به وجود بیاورد. من فقط می‌توانم بگویم که از آمدنم به برزیل راضی‌ام و این که بعد از این چه می‌شود، اصلا نمی‌دانم و حتی مطمئن نیستم که سه سال بعد در صحنه حاضر و همچنان بازیکن این رشته باشم.
چه چیزهایی در لیگ برزیل نظر شما را گرفت؟
لیگ برزیل همیشه جذابیت‌های ویژه‌ای داشته است و یک خصلت متفاوت آن که در سایر کشورها نمی‌توان یافت، این است که هر فصل حداقل هفت، هشت تیم با سطح و شانسی برابر برای قهرمانی حضورشان را در لیگ شروع می‌کنند حال آن که در بسیاری از کشورها شانس‌داران اصلی قهرمانی از یکی دو تیم یا حداکثر سه تیم فراتر نمی‌روند. کیفیت فنی این لیگ هم بالاست و نیازی نیست که از زیبایی‌های فنی این مسابقه‌ها بگویم زیرا فوتبال برزیل همیشه مظهر و معدن زیبایی‌هاست.
نظرتان راجع به نحوه حضور و نتایج کار تیم ملی امید اروگوئه در پیکارهای امسال المپیک در لندن چیست؟
فکر می‌کنم استاندارد و کلاس بازی آن تیم به سطح مورد نظر نمی‌رسید و به همین سبب رنج زیادی برد و ورزشدوستان اروگوئه را نیز آزرده کرد. ما حتی در بازی با امارات هم خوب نبودیم و درست است که آنها را بردیم اما آنها در بخش‌هایی از مسابقه کنترل کار را در دست داشتند و فرصت‌هایی را هم برای گلزنی آفریدند. سنگال را هم فراموش نمی‌کنیم که در این دوره دوباره درخشید و هم قوی و هم فنی نشان داد و موقعی که گل دوم را به ما زدند، بر اثر اخراج یکی از نفرات‌شان ده نفره بودند. با آن اوصاف دست خالی ماندن تیم اروگوئه نمی‌توانست اسباب حیرت شود.
اسکار تابارز (سرمربی تیم ملی بزرگسالان اروگوئه) معتقد است پخته و باتجربه بودن شما و تعدادی دیگر از اعضای تیمش از دلایل اصلی توفیق‌های اروگوئه در میدان‌های بین‌المللی طی سال‌های اخیر بوده است.
شاید همین‌طور باشد. به نظرم می‌رسد که هماهنگی نفرات در تیم ملی اروگوئه در سطحی بالا باشد و این تیم توانا و مجرب است و تجربه خود تابارز هم بسیار زیاد و این هم از نقاط قوت کار ماست.
اما اروگوئه در چند بازی اخیرش و ازجمله در دور مقدماتی جام‌جهانی 2014 نتایج ایده‌‌آلی نگرفته است. آیا این را نباید نقطه شروع افول فوتبال کشورتان بعد از چند سال درخشش دانست؟
شاید این‌طور نباشد. نتایج ما اغلب خوب است و دو سه نتیجه بد را نباید سند آغاز نزول اساسی یک تیم دانست. ما الان چندان ناآماده‌تر از زمان برگزاری جام‌جهانی 2010 نیستیم.
یک مشکل شما و تیم ملی اروگوئه لابد توقعات زیادی است که مردم فوتبالدوست کشورتان برای فتح هر مسابقه‌ای از تیم ملی دارند و این می‌تواند شما را دچار استرس و کارایی‌تان را کم کند.
بله، کار سختی است، اما اوضاع در فوتبال ملی اروگوئه در این سال‌ها آن‌قدر مساعد بوده که بیشتر خواسته‌های هواداران برآورده شده و شادمانند و گله‌ای ندارند.
آیا وجوه بد شهرت، روی زندگی‌تان اثر منفی نگذاشته است؟
سعی کرده‌ام که نگذارد. هدف من همیشه این بوده که در رشته ورزشی‌ام سختکوش و در زندگی اجتماعی به خانواده‌ام وفادار بمانم و این روال همچنان برقرار است.
و بازنشستگی ؟ می‌گویند می‌خواهید تا 40 سالگی بازی کنید.
اگر بشود که فوق‌العاده است، اما از بازنشستگی بسیار زودتر از آن هم برخلاف آنچه می‌گویند هیچ ابا و ترسی ندارم. من فقط این را می‌دانم که اینک نزدیک به بازنشستگی نیستم و در نتیجه دلیلی هم ندارد که زندگی عادی خود را رها و به مسائلی از این دست فکر کنم و تا زمانی که نیرو و اشتیاق دارم، ادامه خواهم داد.
با این اوصاف باید در انتظار آقای گلی مجدد شما در جام‌جهانی بعدی (2014) ماند، بخصوص که این مسابقات هم در برزیل یعنی محل استقرار شما برگزار می‌شود.
بعید می‌دانم. این‌جور عناوین و جوایز چیزی نیست که بتوانید هدف بگیرید و باید خودش پیش بیاید. وقتی تیم‌تان آماده و موفق است شما هم می‌درخشید، اما این که استمرار و تکراری بر این قضیه متصور باشد و پیوسته رخ بدهد، هیچ‌کس نمی‌داند.
سایت فیفا - مترجم: وصال روحانی
