جام جم آنلاین: انتقال اله‌ساندرو دل‌پیه‌روی سرشناس و ایتالیایی به تیم متوسط و حتی سطح پایین اف. سی. سیدنی استرالیا که اواسط شهریور صورت پذیرفت، از وقایع عجیب بازار نقل و انتقال‌های امسال فوتبال جهان بوده و اسباب حیرت بیشتر ناظران بین‌المللی شده است.

درست است که بعد از 18 سال حضور الکس در دل‌آلپی، باشگاه یوونتوس به صراحت گفت که وی را نمی‌خواهد و نماد بزرگ دو دهه اخیر یووه در سی و هشت سالگی چاره‌ای جز جدایی از این تیم نداشت، اما او هنوز در اروپا خواستاران پرشماری داشت و باشگاه‌های متمولی در آمریکا و لیگ‌های آسیایی نیز وی را می‌خواستند و شاید هیچ‌یک از آنها تیم‌های بزرگی نباشند، اما در قیاس با اف. سی. سیدنی تیم‌های قوی و نامداری به حساب می‌آیند. شاید هم قسمت این بود که لیگ استرالیا (موسوم به A-League) بعد از سال‌ها زیست زیر سایه برخی لیگ‌های خاورمیانه و شرق آسیا و همچنین آمریکا صاحب یک بازیکن بزرگ و نامدار شود و از طریق وی یک موج تبلیغی بزرگ را به سود خود به راه بیندازد. در این هم شکی نیست که دل‌پیه‌رو، بزرگ‌ترین و گران‌ترین خرید در تاریخ حیات اف. سی. سیدنی به حساب می‌آید.

واپسین متقاضیان

آخرین تیم‌هایی که در اروپا برای تصاحب الکس پای در میدان نهادند و جواب نه از وی شنیدند، لیورپول، ساوتهمپتون و ساندرلند همگی در انگلیس بودند. پیش‌تر دو تیم در لیگ ژاپن، دو باشگاه در آمریکا، یک تیم در سوئیس و یک باشگاه در اتریش و حتی دو باشگاه در خود ایتالیا برای تصاحب وی ابراز علاقه کرده بودند، اما فرضیه بازی برای تیمی بجز گورخرهای تورین در ایتالیا برای دل‌پیه‌رو غیرقابل پذیرش بود و او حاضر نبود بعد از سال‌ها خدمت به یوونتوس روزی جلوی آنها بایستد یا برای تیمی دیگر و البته کم‌اعتبارتر در سری A پا به توپ شود.

این که چرا او در میان تیم‌های غیرایتالیایی، باشگاه استرالیایی را بر سایرین ارحج شمرد، مساله‌ای است که هنوز بدرستی روشن نشده، ولی اگر به حرف‌های خود او استناد کنیم، شور و اشتیاق بیشتری که اف.سی.سیدنی نسبت به سایر متقاضیان او از خود بروز داد، وی را متقاعد کرد که آنجا آینده بهتری خواهد داشت. وی در اوایل پاییز 2012 می‌گوید: «از اقدام اخیرم و آمدن به لیگ استرالیا شادمانم، زیرا معتقدم حضور و تلاش در محلی جدید و کسب بینش و فرهنگی تازه در مکانی که پیشتر هرگز آن را تجربه نکرده‌ام، رویدادی است که به رشد بیشتر من منجر خواهد شد. از طرف دیگر من می‌توانم از این طریق سهمی در پیشرفت بیشتر لیگ این کشور و افزایش رشد و اعتبار آن داشته باشم و به توسعه ورزشی کمک کنم که همیشه آن را دوست داشته و 24 ساعته با آن زیسته‌ام.»

در گوشه‌ای دور

دل‌پیه‌رو بر این تاکید می‌کند که در نهایت این فوتبال است که برای او اهمیت دارد و اگر اقدام او این اثر را داشته باشد که فوتبال در گوشه‌ای ولو دور از جهان صاحب پایگاه و جایگاه رفیع‌تری شود، حتما باید اقدام کند و نباید دریغی داشته باشد و این چیزی فراتر از سودهای شخصی و میزان سود و دستمزد اوست.

نکته: تیم‌های زیادی در قاره‌های آسیا، آمریکای جنوبی و شمالی، اروپا و حتی لیورپول انگلیس خواهان جذب نماد بزرگ یوونتوس بودند، اما الساندرو دل‌پیه‌رو وارد چالش و ماجرایی تازه شد

وی می‌افزاید: «هر چقدر که حضور من در اقیانوسیه یک عامل تبلیغی مناسب برای فوتبال این قاره و حتی امور اجتماعی آنها باشد، برای خود من هم یک چالش تازه و نوعی جهانگشایی است. من با این اقدام فرهنگ تازه‌ای را لمس می‌کنم و وارد محیطی نو می‌شوم و امکان ندارد در پایان این‌گونه مانورها و اقدامات، آدمی کامل‌تر و بهتر نشوید و به مدارجی بالاتر نرسید.»

یک نیمکت‌نشین

در این هم تردیدی نیست که الکس در ایتالیا مردی بسیار مشهور و در تورین و برای هواداران یوونتوس یک بت است. با این که او در چهار فصل گذشته و در سیستم‌های کاری ناموفق شیرو فرارا، کلودیو رانیه‌ری و جیجی دل‌نری و نظام کاری موفقیت‌آمیز آنتونیو کونته و حتی پیش از تمامی آنها در دوره دو ساله کار فابیو کاپه‌لو اغلب یک نیمکت‌نشین بود، اما طرفداران یوونتوس به او به چشم مردی می‌نگریستند که حضور صرفش هم نشانگر ادامه زیست و رونق تیم محبوب‌شان است و کلمه یووه را مترادف با نام وی می‌دانستند.

او با پیشینه 704 بازی رسمی برای یوونتوس و زدن 289 گل برای این تیم، تورین را ترک گفت و طی 18 فصل بازی برای بیانکونری، شش بار طعم اسکودتو را چشید. او یک مقام قهرمانی جام باشگاه‌های اروپا و یک عنوان اولی جام باشگاه‌های جهان و البته مدال طلای جام جهانی 2006 را هم در ویترین افتخاراتش دارد و با این اوصاف بدیهی است که اف.سی. سیدنی نیز از جذب وی لذت ببرد و آن را بردی عالی برای خود بینگارد. اسکات بارلو، رئیس این باشگاه استرالیایی که حضورش در لیگ قهرمانان آسیا تاکنون ثمر زیادی بر جای ننهاده و امیدوار است آمدن دل‌پیه‌رو و اضافه‌شدن تجربه وی به تیمش این گره را بگشاید، می‌گوید: «در این شکی نیست که حضور دل‌پیه‌رو در جمع ما اعتباری بزرگ را به باشگاهمان می‌بخشد و ما آن را یک کودتای بزرگ و مفید به سود خود می‌دانیم. فراتر از آن فکر می‌کنم این یک کادوی عالی برای کل جامعه فوتبال و ورزش استرالیا باشد که از این پس یکی از اسطوره‌های اروپایی را هر هفته مقابل چشم‌های خود می‌بینند و بازی‌ها و هنر وی را از نزدیک به تماشا می‌نشینند. بنابراین اقدام ما یک رویداد کشوری بوده و به یک باشگاه ختم نمی‌شود و ابعادی بین‌المللی دارد و ما یک برند جهانی را به باشگاهمان و خانواده فوتبال استرالیا اضافه کرده‌ایم و از این بابت مفتخریم».

یک برد بین‌المللی

با توضیحات فوق باید انتقال دل‌پیه‌رو را به آن نیمکره زمین منطقی و با سودهایی حساب‌شده و زیاد تلقی کرد، اما هنوز نمی‌توان باور کرد که وی چرا جواب نه به لیورپول داد و به چه سبب چند باشگاه مطرح‌تر اروپایی را جواب گفت. وقتی اندی کارول در اقدام اشتباه‌آمیز تازه‌ای از سوی سران لیورپول فروخته و مهاجمی همسطح با وی جذب سرخ‌های انفیلد نشد، آنها دست نیاز به سوی دل‌پیه‌رو دراز کردند، ولی در میان حیرت خودشان و سایرین از وی جواب منفی شنیدند. درست است که لیورپول سال‌هاست شوکت گذشته‌اش را ندارد و امسال هم در سه بازی نخستش در فصل جدید لیگ برتر انگلیس فقط یک امتیاز اندوخت، اما به هر حال پیشینه‌ای بزرگ دارد و بسیار مشهورتر و معتبرتر از اف.سی. سیدنی است.

 Channel4 / مترجم: وصال روحانی