لژیونرهایی که طعم قهرمانی را چشیدند
انعکاس دفورمه شده چهره ستاره آن روزهای فوتبال ایران در جام نقره‌ای و مقعر لیگ قهرمانان اروپا، لحظاتی پس از آن شگفتی بزرگی که منچستریونایتدی‌ها در ورزشگاه نیوکمپ بارسلون رقم زدند، برای فوتبالدوستان ایرانی هم یک افسوس بزرگ بود.
دایی می‌توانست نخستین بازیکن آسیایی تاریخ لقب بگیرد که همراه با تیمش قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شده است، اما در کمتر از سه دقیقه پیروزی یک بر صفر آنها رنگ باخت تا گل‌های دقایق 91 و 94 تدی شرینگهام و اولگنار سولشیائر، به کابوس چند هفته‌ای برای دایی و دیگر بازیکنان بایرن مونیخ تبدیل شود.
حضور دایی در فوتبال اروپا به یک فصل بازی در آرمینیا بیله فلد، یک فصل بازی در بایرن مونیخ و سه فصل بازی در هرتابرلین آلمان خلاصه می‌شود.
او یک سال قبل از این‌که به بوندس‌لیگا برود در لیگ قطر برای تیم السد بازی کرد و پس از پایان حضورش در فوتبال آلمان هم برای یک فصل بازی در الشباب امارات را تجربه کرد، اما درخشان‌ترین روزها برای دایی همان یک سالی بود که او پیراهن شماره 24 بایرن را بر تن داشت.
او در حضور مهاجمانی چون کارستن یانکر، الکساندر زیکلر و روکه سانتا کروز، 32 بار در ترکیب باواریایی‌ها به میدان رفت و همراه با این تیم قهرمان بوندس‌لیگا شد.
دایی چند ماه قبل از آن در جام پیش فصل فوتبال آلمان هم همراه با بایرن مونیخ قهرمان شد تا این دو موفقیت بزرگ‌ترین یادگارهای او از بازی در اروپا باشد.
فاتح بوندس‌لیگای 2
کریم باقری یکی از سه بازیکنی است که موج اول حضور لژیونرهای فوتبال ایران در اروپا را تشکیل داد. او همراه علی دایی و خداداد عزیزی به آلمان رفت و طی سال‌های 1997 تا 2000، در سه فصل بازی در بوندس‌لیگای یک و دو، برای تیم آرمینیا بیله‌فلد بازی کرد.
سال‌های اول و سوم حضور باقری در فوتبال آلمان، در بوندس‌لیگای یک بازی کرد اما تنها جامش را در سال دوم، زمانی که همراه با آرمینیا قهرمان بوندس‌لیگای دو شد به دست آورد.
باقری در آن فصل با 25 بازی نقش زیادی در بازگشت دوباره تیمش به بوندس‌لیگای یک ایفا کرد. او بعد از جدایی از آرمینیا برای یک فصل به تیم السد قطر پیوست و پس از آن در یک دوره کوتاه به عضویت تیم چارلتون انگلیس درآمد تا اولین لژیونر انگلیسی فوتبال ایران لقب بگیرد.
البته باقری فقط یک نیمه برای چارلتون بازی کرد. باقری پس از این تجربه ناموفق دوباره به السد قطر برگشت و همراه با این تیم در سال 2001 قهرمان لیگ باشگاهی عرب شد. السد با پیروزی بر نماینده الجزایر، اولین تیم قطری لقب گرفت که در این جام قهرمان شده است.
سه‌گانه مهدوی‌کیا
بدون شک مهدی مهدوی‌کیا باثبات‌ترین لژیونر تاریخ فوتبال ایران است. او 12 سال متوالی در بوندس‌لیگا بازی کرد و در این مدت پیراهن سه تیم باشگاهی بوخوم، هامبورگ و اینتراخت فرانکفورت را پوشید.
در این میان بازی‌های درخشان مهدی، هنوز هم از یاد هواداران پرشمار هامبورگ نرفته است. او که در دوران اوجش لقب موشک را یدک می‌کشید، طی 12 فصل حضور در بوندس‌لیگا در 275 بازی به میدان رفت، اما فقط دو بار موفق شد جام قهرمانی را بالای سر ببرد.
اولین قهرمانی مهدوی‌کیا در هامبورگ سال 2003 بود که این تیم فاتح جام حذفی شد. این قهرمانی از آن جهت برای هواداران هامبورگ اهمیت داشت که از آخرین قهرمانی آنها تا آن سال حدود 16 سال می‌گذشت.
مهدی در آن فصل بازی‌های درخشانی برای هامبورگ انجام داد که یکی از آنها همان دیدار فینال بود. او 90 دقیقه در ترکیب تیمش به میدان رفت و در پیروزی 4 بر 2 هامبورگ مقابل بورسیا دورتموند نقش بسزایی ایفا کرد.
دو سال بعد از آن نوبت به بردن یک جام اروپایی رسید. مهدوی‌کیا باز هم یکی از ارکان اصلی هامبورگ در فصل 2005 ـ 2004 بود و توانست با این تیم فاتح جام اینترتوتو شود.
22 سال از آخرین قهرمانی هامبورگ در یک جام اروپایی می‌گذشت که این تیم با لژیونر ایرانی‌اش فاتح اینترتوتو شد البته قهرمانی قبلی هامبورگ در فصل 1983 ـ 1982 جام باشگاه‌های اروپا بود، اما قهرمانی سال 2005 کمک کرد تا یک‌بار دیگر نام هامبورگ در فوتبال اروپا زنده شود.
هامبورگ در آن فصل با پیروزی بر والنسیا جواز حضور در لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد. این تیم در سال 2007 هم قهرمان اینترتوتو شد تا موفقیتی دیگر در کارنامه مهدوی‌کیا به ثبت برسد. مهدی این موفقیت را در آخرین سال حضورش در هامبورگ به دست آورد.
دو قهرمانی در یک فصل
بعد از مهدی مهدوی‌کیا، وحید هاشمیان پرتداوم‌ترین لژیونر تاریخ فوتبال ایران است. وحید یک سال بعد از مهدوی‌کیا، در سال 1999 به بوندس‌لیگا رفت و همزمان با مهدی در سال 2010 به پرونده حضور خود در فوتبال اروپا خاتمه داد.
در این 11 سال، هاشمیان پیراهن چهار تیم هامبورگ، بوخوم، بایرن مونیخ و هانوفر را پوشید و جمعا 254 بار در بوندس‌لیگا بازی کرد.
هلیکوپتر فوتبال ایران که در آلمان هم به همین نام شهره بود در این سال‌ها 54 بار برای تیم‌هایش گلزنی کرد تا بهترین لژیونر ـ گلزن فوتبال ایران در اروپا باشد.
حاصل این حضور پرفراز و نشیب و البته مداوم، دو قهرمانی او در بوندس‌لیگا و جام حذفی آلمان بود؛ افتخاراتی که همراه با بایرن مونیخ و در یک سال به دست آمد.
وحید هاشمیان در فصل 2005ـ2004، جمعا 13 بار با پیراهن بایرن بازی کرد و تنها یک گل زد، اما در همین فصل این شانس را داشت که در کنار دیگر بازیکنان بایرن دوبار جشن قهرمانی بگیرد.
کریمی، پرافتخارتر از بقیه
حضور علی کریمی در فوتبال اروپا، شاید از بسیاری لژیونرهایی مطرح فوتبال ایران کوتاه‌تر باشد، اما افتخارات او بیشتر از همه آنهایی است که به فوتبال اروپا رفته‌اند.
کریمی بعد از چهار فصل بازی در الاهلی امارات، در فصل 2006 ـ 2005 به عضویت بایرن مونیخ درآمد و با بازی‌های چشمنوازش خیلی زود به شماره هشت تاثیرگذار بایرن در بوندس‌لیگا تبدیل شد.
کریمی در همان اولین سال حضورش در مونیخ 25 بار با پیراهن این تیم بازی کرد تا قراردادش به صورت خودکار برای یک فصل دیگر تمدید شود. کریمی در همان فصل، قهرمانی در بوندس‌لیگا و جام حذفی آلمان را تجربه کرد؛ یعنی همان افتخاراتی که یک‌سال قبل از آن وحید هاشمیان با بایرن به دست آورده بود.
افتخارات کریمی در فوتبال اروپا به همین دو جام خلاصه نمی‌شود. او شش سال بعد از آن یک بار دیگر طعم قهرمانی در جام حذفی آلمان را چشید و این‌بار با پیراهن شالکه فاتح جام حذفی شد.
کریمی که به عنوان خرید زمستانی به شالکه رفته بود فقط یک بار برای این تیم بازی کرد، اما همراه با دیگر بازیکنان این تیم در جشن قهرمانی جام حذفی شرکت کرد.
کریمی سوای این افتخارات، در میان لژیونرهای عربی فوتبال ایران هم یکی از پرافتخارترین‌هاست. دوبار قهرمانی با الاهلی در جام حذفی امارات (2002 و 2004) و یک قهرمانی با الاهلی در لیگ امارات (2003) و کسب عنوان آقای گلی لیگ امارات از جمله عناوین این بازیکن تکنیکی در این سال‌ها بوده است.
قهرمانی در اتریش
یکی دیگر از لژیونرهایی که طعم قهرمانی در فوتبال اروپا را چشیده، مهرداد میناوند است. میناوند البته به دلیل بازی در لیگ اتریش، همچون لژیونرهای آلمانی یک دهه پیش فوتبال ایران سر زبان‌ها نبود، اما او هم با درخشش در جام‌جهانی 1998 مورد توجه تیم اشتروم گراتس اتریش قرار گرفت و به عضویت این تیم درآمد.
میناوند طی سه فصل بازی در لیگ اتریش 67 بار با پیراهن اشتروم بازی کرد که حاصل آن دو قهرمانی در لیگ اتریش (1998 و 1999)، یک قهرمانی در جام حذفی اتریش (1999) و یک قهرمانی در سوپرکاپ (1999) بود. میناوند یک فصل هم در شارلوای بلژیک بازی کرد، اما دیگر خبری از قهرمانی نبود.
رضا پورعالی - گروه ورزش
