جام جم آنلاین: در المپیک 2012 که از ششم مرداد در لندن شروع شده و بیست و دوم مرداد در همین شهر پایان می‌یابد، اظهارنظرهای فراوان و برخی جملات جالب از جانب بعضی ورزشکاران مطرح جهانی صورت پذیرفته است.

حرف‌هایی با این مضمون:‌ اسکار پیستوریوس دونده معلول اهل آفریقای جنوبی که به جای کفش، پاهای مصنوعی تیغه‌‌مانندی دارد و به همین سبب او را «تیغ رونده» نامگذاری کرده‌اند و امسال در کنار سالم‌ها در دوومیدانی حضور یافت، گفت: مادرم هر روز صبح به من و برادرم کارل آماده‌باش می‌داد.

او به کارل می‌گفت کفش‌هایت را بپوش و به من می‌گفت پاهای مصنوعی‌ات را بگذار. با این اوصاف من با این باور بزرگ نشدم که ناتوانی و معلولیت دارم و فقط فکر می‌کردم که کفش‌هایم با دیگران فرق می‌کند.

شی ژی هائو، مربی تیم ملی پینگ‌پنگ زنان چین: می‌دانم که هدف از گذاشتن حداکثر دو سهمیه برای تمامی کشورها در تنیس‌ روی‌میز المپیک‌ها، جلوگیری از استمرار حاکمیت مطلق ما بر این ورزش بوده و می‌خواهند چند مدالی به دیگران هم برسد، اما حقیقت امر آن است که فتوحات بیشتر ما به سبب کار فزون‌تری است که انجام می‌دهیم و به دلیل توان بیشتری است که نسبت به رقبا داریم. (چینی‌ها هر دو مدال طلا و نقره این رده را یک‌بار دیگر بردند!)

هامادو ژیبو، پاروزن اهل نیجریه که به مدت سه ماه در آب‌های اروپا برای المپیک تمرین کرد و البته در کشور صحرایی او در آفریقا آبی برای شنا و قایقرانی یافت نمی‌شود: در کشور من حالا خیلی‌ها آرزو دارند به ورزش پاروزنی روی بیاورند، زیرا مرا الگوی خود قرار داده‌اند. با این حال ابتدا من باید به نیجریه بازگردم و سپس چند قایق و مقداری آب نیز پیدا کنیم.

دنی بویل، کارگردان معروف سینمای بریتانیا که مراسم افتتاحیه بازی‌ها را کارگردانی و اجرا کرد: خیلی‌ها از دیدن قسمت‌هایی از برنامه‌های ما شگفت‌زده شدند و در عین حال بعضی قسمت‌های تاریخی آیین را نفهمیدند و حتی انگلیسی‌ها هم در فهم آن مشکل داشتند و این عجیب‌ترین قسمت قضیه بود.

بیل گیتس ، خالق مایکروسافت که بر اثر تجارت بر سر این هنر الکترونیک میلیاردر شده است: از وقتی اریل هسینگ آمریکایی فقط 9 سال داشت مشغول بازی پینگ‌پنگ با او بوده‌ام و پیوسته شکست خورده‌ام و بر این اساس می‌توانم گواهی بدهم که بهتر از او در این رشته افراد زیادی نداریم.

راجر بانیستر، دونده مشهور بریتانیایی و اولین مردی که یک مایل را در سال 1954 زیر 4 دقیقه دوید: قصد داشتم در پایان المپیک 1952 هلسینکی در صورت کسب مدال برای همیشه بازنشسته شوم و فقط به این سبب که اینچنین نشد در صحنه ماندم و دو سال بعد آن کار مهم را در یک مایل انجام دادم.

فابیان کانچلارا، رکابزن سوئیسی بعد از زمین خوردن در مسابقه دوچرخه‌سواری روی جاده (استقامت)‌ المپیک و از دست‌دادن مدال‌های آن: نگاه کردم و دیدم که مدال آنجا روبه‌رویم نشسته است. باید تکانی می‌خوردم و آن را می‌گرفتم. احساس فوق‌العاده‌ای به من دست داده بود. لحظاتی بیشتر سپری نشده بود که احساسی متفاوت در من به وجود آمد، احساس درد شدید ناشی از زمین‌خوردن و تمام شدن کارم.

میهو بوسکوویچ، بازیکن 1.96 متری واترپلوی کرواسی بعد از پیروزی بسیار سخت کشورش در برابر یونان در مسابقات واترپلوی المپیک لندن: تا می‌توانید برایم یخ بیاورید. تمام دست‌هایم زخمی و خونین شده است. چه فکر کردید؟ این که باله دریاچه قو نیست!

منبع: Times