رویکرد به رشتههای جدید
هر چند البته در این عرصه رشتههای سنتی و مدالآوری چون کشتی و وزنهبرداری در ورزش ایران جایگاه خاص خود را دارند و نمیتوان بسادگی از کنار آنها گذشت، اما واقعیت این است که در حال حاضر و برخلاف گذشته، دست مخاطبان برای انتخاب رشته بسته نیست، بویژه آنکه انسان پرمشغله امروز باید در رویکرد خود به ورزش، تفریح را نیز همراه آن دیده و از پرداختن به ورزش کمال لذت را ببرد.
روی همین اصل امروز رویکرد به ورزشهایی چون بولینگ و بیلیارد، اسکیت، اسکواش ، پاراگلایدر، رفتینگ، راگبی، کریکت، کارتینگ و... در کنار رشتههای رزمی و البته فوتبال در جامعه ایرانی زیاد است و جدا از نوجوانان و جوانان که نیاز دارند با حضور در میدانها و انجام فعالیتهای ورزشی، محلی برای بروز و ظهور هیجانات درونی خویش بیابند، بزرگسالان نیز منهای پرداختن به ورزشهای قهرمانی، نیاز دارند تا با فعالیت در رشتههایی که آرامش بخش بوده و در تعارض با کارهای روزانه آنان قرار نمیگیرد، روح و جسم خویش را صیقل بزنند.
در حقیقت فردی که از کار روزانه فارغ میشود، شاید کشش انجام پرداختن به بعضی از رشتههای سنگین را نداشته باشد، اما همین فرد خارج از ساعت کاری حضور در استخر یا انجام ورزشهایی چون دارت، پیادهروی، بیلیارد، شطرنج، اسکیت و... را با طیب خاطر میپذیرد، چرا که با فعالیت در این رشتهها که نیاز چندانی به انرژی زیاد ندارند، به لحاظ روحی احساس شادابی و پویایی خواهد کرد.
هر چند امروز فرهنگ ورزش کردن نیز با مجموعه برنامههایی که مورد توجه مسوولان ورزش قرار گرفته، ارتقا یافته است (مثل همایشهای پیادهروی خانوادگی که هر هفته در شهرهای مختلف کشور برگزار میشود) اما یقینا امروز پرداختن به ورزش در جهت سلامت جسم و روح به ضرورتی انکارناپذیر در آمده است؛ ضرورتی که بخشی از آن نیز در رویکرد به رشتههای جدید و بعضا خاک خورده در گذر زمان پاسخ گفته میشود، مثل ورزش چوگان که با توجه به قدمتش در تاریخ و فرهنگ ایران، میتواند جذابیتهای خاص خود را برای مخاطبان ایرانی داشته باشد.
حجت الله اکبرآبادی - گروه ورزش