ورزش > فوتبال  - گروه ورزشی:
وضعیت جسمانی ناصر حجازی رو به بهبود است. دروازه‌بان افسانه‌ای فوتبال ایران پاییز گذشته به‌دلیل عفونت ریوی در بیمارستان بستری شد.

او حالا دوران درمان را سپری می‌کند و خودش معتقد است که خطر رفع شده است طوری که می‌خواهد مربیگری کند. او می‌گوید که از تیم‌های ایرانی پیشنهاد ندارد و البته اضافه می‌کند که در ایران نمی‌خواهند به او تیم بدهند. به همین دلیل دوباره می‌خواهد به دی‌استرادا برگردد؛ جایی که پیش از بیماری، مربیگری می‌کرد. او با تیم ملی در جام جهانی 1978 آرژانتین به میدان رفت، پس از آن سر از تمرینات منچستر یونایتد درآورد. او در مسابقه دوستانه برای منچستر به میدان رفته است و حالا به گفته خودش در یک تیم اروپایی سرمربی است؛ مردی که در 61 سالگی رؤیای موفقیت در دی‌استرادا را در سر می‌پروراند. ناصر حجازی هفته پیش ساعتی میهمان همشهری بود.

بهتر است ابتدا درباره بیماری‌تان صحبت کنید؛ اینکه چطور متوجه عفونت ریه شدید؟

خدا را شکر. روز به روز دارم بهتر می‌شوم. مردم حمایت کردند، دعا کردند و فکر می‌کنم دعای مردم مستجاب شد. اول که خودم متوجه نبودم، هیچ عارضه و بیماری هم نداشتم. در اتریش پا و کمرم درد گرفت. به همین دلیل به ایران برگشتم و عکس گرفتم. چیزی را نشان نداد. دکتر گفت که از ریه ات هم عکس بگیر. گفتم ریه برای چی؟ گفتند ریه‌ام صدای بدی می‌دهد. عکس گرفتم و دیدم که پزشک‌ها پچ‌پچ می‌کنند. گفتم اگر چیزی شده به من هم بگویید. بعد آزمایش‌های دیگر دادم و متوجه شدم که ریه‌ام عفونت کرده است. متأسفانه مرحله اول درمانم خیلی سخت بود چون به من آمپولی تزریق کردند که احساس کردم، مرده ام. یک طرف بدنم بی‌حس شد. الان هم یک طرف دهانم حالت کجی پیدا کرده است.

در حال حاضر وضعیت جسمی‌تان چطور است؟

20 روز یک بار برای درمان باید به بیمارستان بروم. الان 3 ماه است که آمپول‌ها را قطع کرده‌اند. تنها روزی یک قرص می‌خورم. دکتر گفت که خدا خواست که تو بمانی و الان وضعیتت بهتر است. البته از مرگ نمی‌ترسم. می‌خواهم بمانم که چه بشود؟

10 درصد از بیماری در بدنم مانده. قرص مصرف می‌کنم. رادیوتراپی می‌کنم. در ایران همه دکترها تحصیلات بالا دارند و بهترین پزشکان دنیا هستند. همه آرزو دارند که برای درمان به اینجا بیایند. وقتی در اینجا همه امکانات هست و مرا دوست دارند، چرا در جایی دیگر درمان شوم؟

شما در دوره اول لیگ برتر گفته بودید که تنها شماره پیراهن بازیکنان، حرفه‌ای شده، آیا هنوز هم همین طور فکر می‌کنید؟

من این حرف را 10 سال پیش زدم. لیگ ما تغییری نکرده. اگر تغییر کرده بود، برای تیم‌های امید و جوانان امکانات فراهم می‌کردند. هیچ تغییری نکرده وگرنه باید 20 تا استادیوم می‌ساختند. مسئولان ورزش چکار کردند؟ تازه خراب کردند. چند سال قبل که آبادان رفتم استادیوم، شیک بود ولی مخروبه شده یا ورزشگاه نقش جهان را 15 سال است که دارند می‌سازند اما
به جایی نمی‌رسد.

استقلال پیش از شروع فصل دستخوش تغییرات مدیریتی شد و در ادامه کادرفنی این تیم هم تغییر کرد. همین طور برخی از ستاره‌های استقلال به تیم‌های دیگری رفتند. شما فکر می‌کنید این فصل تیم استقلال چه نتیجه‌ای در لیگ به دست می‌آورد؟

6 بازیکن خوب استقلال به تیم‌های دیگر رفته‌اند؛ 3بازیکن به سپاهان رفته‌اند و 2بازیکن با استیل آذین قرارداد بسته‌اند. 9-8بازیکن این تیم تغییر کرده. تیمی که 10بازیکنش رفته، الان نفر گرفته‌اند، ممکن است که خوب باشند ولی پتانسیل قبلی‌ها را شاید نداشته باشند. البته این تیم را باید حفظ کرد. به فتح‌الله‌زاده هم گفتم که دندان‌های پوسیده استقلال را باید کشید چون آنها بقیه را هم خراب می‌کنند.

با این حساب، آیا استقلال برای قهرمانی شانسی هم دارد؟

قهرمانی که خیلی سخت است. تیم‌های دیگر خیلی خرج کرده‌اند. تیمی که 15 میلیارد خرج کرده با تیمی که 8-7میلیارد خرج کرده، نمی‌توانند رقابت کنند؛ مثل مسابقه یک بی‌ام و با پیکان است. خب، معلوم است که بی‌ام‌و پیروز می‌شود. مگر اینکه وسط راه این بی‌ام‌و تصادف کند و اتفاقی بیفتد که پیکان جلو بزند.

چه تیم‌هایی شانس قهرمانی دارند؟

پرسپولیس، سپاهان و ذوب آهن. ذوب آهن تیمی است که بازیکن از دست نداده و 3-2بازیکن هم به این تیم اضافه شده‌اند. سپاهان که خودش یک تیم ملی است. استیل آذین خرج زیادی کرده اما به‌نظر من خط دفاعی‌‌اش را ترمیم نکرده است. بقیه تیم‌ها باید برای سقوط نکردن بجنگند. نباید فوتبال اینجوری باشد. استقلال نسبت به سپاهان و ذوب‌آهن ضعیف‌تر است چون ذوب آهن کارخانه دارد ولی استقلال به سازمان تربیت بدنی وابسته است. هر وقت پول بخواهد، باید به سمت سازمان دست دراز کند و مثلا 500 میلیون پول بگیرد. کار باشگاه‌هایی مثل ذوب آهن و سپاهان ثبات دارد. مثلا ذوب آهن 3فصل است که با یک مربی در لیگ شرکت می‌کند ولی در استقلال و پرسپولیس این وضعیت نیست.

مدیریت در استقلال و پرسپولیس متفاوت است چون مدیران در این دو باشگاه امنیت شغلی ندارند.

باید سعیدلو این اطمینان را به مدیرعامل بدهد، مثلا بگوید که من تا زمانی که رئیس سازمان تربیت بدنی هستم، شما هم مدیرعامل استقلال هستی. سعیدلو باید بگوید که باش و کارت را انجام بده.

در مورد بازیکنان خارجی حاضر در لیگ ایران صحبت کردید، در مورد بازیکنان ایران چه نظری دارید؟

در ایران دایی در بایرن‌مونیخ بازی‌کرده و کریمی هم همین طور. مهدوی کیا در هامبورگ، نکونام در اوساسونا و... اما آیا این بازیکنان تا حالا توانسته‌اند قهرمان جام ملت‌های آسیا شوند؟ آیا توانسته‌اند دومی آسیا را به دست بیاورند؟ ولی زمان ما 3بار قهرمان آسیا شدیم و 2بار هم خودم حضور داشتم. کفش خودمان را هم می‌خریدیم و پول نداشتیم ولی ما در این دوره هم نتوانستیم به جام جهانی برسیم. در بازی با کره‌جنوبی گل نزدیم و همان توپ آمد و دروازه تیم ملی را باز کرد. الان عمان و بحرین هم به ما نزدیک شده‌اند.

فکر می‌کنید تیم ملی در جام ملت‌های آسیا چه نتایجی خواهد گرفت؟

تیم ملی اگر خوب کار کند، شاید بتواند از گروهش بالا بیاید چون تیم‌های هم‌گروه ایران قوی هستند.

چرا کره‌شمالی هیچ وقت حریف قدرتمندی برای ایران نبوده؟ اتفاقا شما هم بهترین بازی خودتان را جلوی این تیم انجام داده‌اید.

زمانی که کره‌شمالی در جام جهانی 66 بازی کرد، عالی بود. البته بازی‌ای که ما در آنجا انجام دادیم، خیلی خوب بود. آنها با اینکه در جام جهانی شرکت کرده بودند، نتوانستند تیم ملی را شکست دهند. الان 32-30سال است که ما را نبرده است. فکر کنم تیم ملی گربه سیاه کره‌شمالی است.

بعد از یک دوره که بازیکنانی مثل دایی، مهدوی‌کیا، کریمی، هاشمیان و... در تیم ملی درخشیدند، حالا دیگر تیم ملی بازیکنان بزرگی ندارد. مثلا کره‌جنوبی و ژاپن 4سال پیش با بازیکنان جوان در جام ملت‌ها شرکت کردند و در جام جهانی هم موفق بودند، ولی در تیم ملی هیچ وقت چنین اتفاقی نیفتاده است.

ما نفر آنچنانی نداریم. ممکن است برای 3-2سال آینده بازیکن داشته باشیم ولی الان نه. البته من می‌بینم که چند بازیکن خوب هم داریم؛ مثل خسرو حیدری و کریم انصاری فرد.

ولی بازیکنان حاضر مثلا جاه‌طلبی‌های علی دایی را ندارند. فکر می‌کنید دلیلش چیست؟

چون پول آنها را خراب کرده...

دلیل دیگری نمی‌تواند داشته باشد؟

به باشگاه و خانواده بازیکنان برمی‌گردد. یکی از بازیکنان اروپایی که اسمش یادم نیست، وقتی فوتبال را گذاشت کنار، گفت راحت شدم و دیگر می‌توانم 11شب را ببینم.

فوتبال حرفه‌ای یعنی همین. در ایران هم باید همین طور باشد. این همه پول به بازیکنان می‌دهیم و باید جریمه 10‌میلیونی، 20میلیونی شوند. من حجازی وقتی 400 میلیون به بازیکن می‌دهم، باید گوشش را هم بگیرم. متأسفانه به من می‌گویند، دیکتاتور. ولی همه باید دست به دست هم بدهند و بخواهیم که سالم باشیم. الان یک بازیکن هست که در سه فصل 5 تا بازی کرده و یک میلیارد تومان گرفته است. این پول را بابت چه چیزی به بازیکن می‌دهند؟

ابتدای فصل، آتیلا حجازی قرار بود آنالیزور استقلال شود. ظاهرا شما چنین اجازه‌ای به او نداده‌اید؟

چرا باید آنالیزور شود؟ تحصیلات آتیلا را با همه مربیان استقلال مقایسه کنید. مدرک A آسیا را هم دارد. او باید 3-2سال دیگر سرمربی شود، آن‌وقت برود زیر دست چه کسی کار کند؟ البته به آتیلا گفتم که اگر ناصر حجازی با این فوتبال نساخت، تو باید بسازی؛ با خبرنگار، مدیر و غیره.

به‌نظر شما آتیلا آن کاریزمای لازم را برای سرمربیگری دارد؟

بعضی‌ها در خونشان مدیریت و مربیگری هست. به‌نظر من، این چیزها ذاتی است. بعضی‌ها از وقتی به‌وجود می‌آیند، زدوبند باز هستند. من 3-2بار در فوتبال شکست خوردم، ولی برخاستن مهم است. در اینجا من بلند هم شوم، مشکلاتی هست.

چه مشکلاتی، واضح‌تر بگویید.

یک بار با مدیری صحبت می‌کردم، می‌گفت ناصر کار تو خوب است؛ کار فنی‌ات و ... . می‌گفت ما به تو اعتقاد داریم ولی ما برای کسی پول خرج می‌کنیم که کار حاشیه‌ای بلد باشد. معتقد بود که من از این کارها بلد نیستم. برای همین توصیه کرد که برای مربیگری به اروپا بروم. من در جواب گفتم پس شما این کار ناپسند را رواج می‌دهید؟ گفتم شما اگر این مربیان را نگیرید، این مربیان می‌روند. ولی متأسفانه این مشکلات هست.