به گزارش ایرنا، برخورد باشگاه یوونتوس با ماسیمیلیانو آلگری به دلیل رفتار پرخاشگرانه و حمله به سمت داور در فینال جام حذفی ایتالیا برابر آتالانتا، یک درس بزرگ به باشگاه های فوتبال کشورمان است. یوونتوس در شرایطی تصمیم به اخراج آلگری زد که این مربی توانسته بود این تیم را قهرمان جام حذفی کند. با این حال مدیران یووه با اشاره به اینکه رفتار این سرمربی با ارزش های یوونتوس و رفتاری که نمایندگان آن باید داشته باشند، در تناقض و ناسازگار است، او را برکنار کردند.
برخورد یوونتوس با رفتار خارج از چارچوب آلگری نشان داد که این تیم به عنوان یکی از باشگاه های بزرگ فوتبال دنیا، خارج شدن از اصول اخلاقی و رفتاری که برای مربیان و بازیکنانش تعیین کرده است را برنمی تابد و در صورتی که عضوی از این باشگاه، خط قرمزها را رد کند و اصول رفتاری باشگاه را زیرپابگذارد با هزینه های سنگین مانندبرکناری حتی پس از یک موفقیت مواجه می شود. اصولی که بیانگر ارجح بودن رفتارهای اجتماعی یک بازیکن و یک مربی به عنوان نماینده این باشگاه معروف اروپایی بر کیفیت و موفقیت های فنی است که این عضو تیم برای باشگاه به ارمغان می آورد.
چنین برخوردی نشان داد فوتبال حرفه ای دنیا، اخلاقگرایی نه در شعارهای دهان پرکن، بلکه در عمل اجرایی می شود و اعضای تیم علاوه بر اینکه باید با توجه به قرارداد و پولی که دریافت می کنند، بهترین کیفیت فنی را در زمین مسابقه به نمایش بگذارند، بلکه باید در خارج از زمین بازی، نسبت به رعایت اصول اخلاقی و الگوسازی که نسبت به آنها در بین هواداران صورت می گیرد، بی تفاوت نباشند.
فوتبال اروپا و برخوردی که یوونتوس به عنوان یک باشگاه طراز اول دنیا با سرمربی نسبتا موفقش انجام داد، نشان داد که با رعایت نشدن اصول رفتاری کمترین اغماض انجام می شود و نسبت به اینکه وجهه باشگاه در بین هواداران و جامعه با یک رفتار غیراخلاقی از سوی اعضای تیم لطمه نخورد، حساسیت لازم وجود دارد و با کسانی این خط قرمز را رد کنند، برخورد می شود.
برخورد صورت گرفته از سوی یوونتوس را با کارنامه ای که باشگاه های ایرانی در مواجهه با چنین رفتارهایی از سوی بازیکنان و مربیانشان دارند، مقایسه کنید. با وجود ژست های اخلاق مدارانه ای که گردانندگان باشگاه ها با توجه به تاریخ غنی ورزش پهلوانی در کشورمان می گیرند اما در عمل مشاهده می شود که کمترین تلاشی از سوی باشگاه ها در راستای ترویج فرهنگ پهلوانی و رفتار اخلاق مدارانه صورت نمی گیرد. به طوری که نتیجه گرایی و رسیدن به موفقیت حتی با زیرپاگذاشتن بدیهی ترین اصول اخلاقی و فرهنگی در بین باشگاه های فوتبال کشورمان در حال نرمالیزه شدن است و برخلاف سطح اول فوتبال دنیا، حساسیت و چارچوبی برای اعضای باشگاه در رفتار اجتماعی که باید در داخل و خارج از زمین مسابقه داشته باشند، وجود ندارد.
در پیش گرفتن چنین رویکردی، فوتبال باشگاهی ایران را به مرحله ای از شرایط اخلاقی رسانده است که کمتر تلاشی برای اصلاح این مسیر دیده می شود. اولویت بندی های باشگاه در قهرمانی خلاصه می شود و در قراردادهای بازیکنان و مربیان هم کمتر شاهد هستیم که بندهایی برای رعایت یک چارچوب رفتاری از سوی اعضای باشگاه در جهت حفظ وجهه و پرستیژ فرهنگی باشگاه تعریف شده باشد.
بی تفاوتی و عدم توجه به رفتار اجتماعی اعضای تیم، سبب شده در طول دو دهه اخیر، بازیکنان و مربیان زیادی حتی دست به رفتارهایی به مراتب غیراخلاقی تر و ضدفرهنگی تر نسبت به رفتاری که آلگری در فینال کوپا ایتالیا انجام داد، بزنند و تا مرز فحاشی های رکیک و حتی درگیری فیزیکی با داوران، حریف و حتی تماشاگران پیش بروند و با رفتارشان و تحریک سکوها، جو ورزشگاه را متشنج و به بدترین الفاظ رکیک آلوده کنند.
از چین رفتارهای زننده ای در فوتبال ایران اما باشگاه با تساهل و تسامح عبور می کند و کمتر باشگاهی را در فوتبال ایران می توان سراغ گرفت که به دلیل یک رفتارغیراخلاقی یا پرخاشگرانه با متخلفانی که وجهه باشگاه را خدشه دار کرده اند، برخورد کرده باشد و تنبیه انضباطی در نظر بگیرد.
نکته تاسف بارتر اینکه وقتی یک مربی و بازیکن به دلیل رفتار حاشیه ساز از سوی کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال با جریمه و تنبیه مواجه می شود، باشگاه با لابی و مظلوم نمایی با انتشار بیانیه هایی که احساسات هواداران را تحریک می کند، به دنبال بخشش و لغو جریمه اعضای تیم شان هستند. روندی که زمینه ای شده است رفتارهای زننده و غیراخلاقی در فوتبال ایران رو به افزایش باشد.
چاره توقف حاشیه های غیرفرهنگی و غیراخلاقی اهالی فوتبال در ایران، درس گرفتن از برخورد باشگاه یوونتوس با آلگری و اولویت قراردادن اخلاق و رفتار مسئولیت مدارانه بازیکنان و مربیان به جای خلاصه کردن همه چیز در موفقیت فنی آن هم با هر حاشیه و بحران فرهنگی است.
